جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر از منظري فقهي و حقوقي به تحليل حکم کشتن يک انسان بر اثر ترحم به او و کاستن درد و رنج حاصل از يک بيماري که اصطلاحاً از آن به" اوتانازيا" تعبير مي‌شود مي‌پردازد. و اقوال فقهاي مسلمان و حقوقدانان مختلف را در اين زمينه بيان مي‌کند. نويسنده مي‌کوشد بر اساس قوانين فقهي اسلام، عدم جواز انجام اوتانازيا و منافات آن با برخي عقايد اسلامي را تحليل کند. اين نوشتار در سه فصل ارائه شده است. در فصل اول به بيان معاني واژه گان مرگ، قتل، خودکشي، حيات مستقر، حيات غيرمستقر، فعل ايجابي و فعل سلبي مي‌پردازد و سپس اَشکال مختلف و سيرِ تاريخي اوتانازيا، مرگ مغزي و خودکشي را بررسي کرده و قوانين کشورها و پيامدهاي قانوني شدن آن را ذکر مي‌کند. نويسنده در فصل دوم با اشاره به مباني جواز و عدم جواز قتل از روي ترحم، مانندِ مباني فلسفي، کلامي، اخلاقي و اقتصادي، حق حيات انسان ها و ديدگاه‌هاي حقوقدانان و عالمان مسلمان را در اين زمينه منعکس مي‌سازد. در فصل سوم احکام و آثار قتل از روي ترحم بيان گرديده و مسايلي همچون: وحدت قاتل و مقتول و تعدد قاتل و مقتول از لِحاظ فقهي و حقوقي بررسي مي‌شود. در اين زمينه به حکم تکليفي و وضعي قتل کسي که حيات مستقر دارد، اشاره کرده و سقوط و عدم سقوط حق قصاص، پرداخت يا عدم پرداخت، حکم قتل با فعل ايجابي و بدون اذن مقتول، قتل با فعل سلبي و اذن مقتول و حکم تکليفي و وضعي قتل با فعل سلبي و بدون اذن مقتول در صورت عدم حيات مستقر مقتول را از ديدگاه فقها وحقوقدانان مسلمان بيان مي‌کند. از منظر نگارنده بر اساس اعتقادات دين مبين اسلام، انجام اوتانازيا (قتل از روي ترحم) جايز نبوده و پزشک مجاز نيست در مرگِ بيمار که از سوي خداوند متعال داراي اَجَل معيني است، دخالت کند و آن را زودتر از موعد مقرر الهي تحقق ببخشد؛ زيرا بيماري با سيرِ طبيعي که خود منجر به مرگ خواهد شد وسيرِآن به سوي مرگ توسط پزشک، هر چند شايد قابل پيش‌بيني باشد، قطعي نيست.