جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

---

‫وحدت ميان پيروان اديان الهي و مذاهب، از موضوعات مهم و در عين حال، مغفول و چالش برانگيزي است که علاوه بر اشتغال ذهني پيروان مذاهب، به‌ويژه انديشمندان دورانديش، صدمات جبران ناپذيري از لحاظ مادي و معنوي به جوامع دين‌گرا وارد نموده است. اين موضوع در پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است. "وحدت" در لغت به معناي "يگانگي" است، و از نگاه بزرگاني مانند شهيد مطهري و محمدباقر حکيم عبارت است از اتحاد پيروان مذاهب مختلف در عين وجود اختلاف عقيده؛. و البته در چنين حالتي است که يک "امت" به‌وجود مي‌آيد. مساله وحدت در جهان اسلام از قرون اوليه اسلامي تا کنون، ذهن بسياري از زمامداران ممالک اسلامي مانند منصور دوانيقي، نادرشاه افشار، سلطان عبدالحميد و...، و نيز انديشمندان مسلمان مانند سيد جمال‌الدين اسدآبادي، محمد عبده، آيت‌الله بروجردي، امام خميني و... را به خود مشغول کرده و در مواردي نيز منجر به تأسيس مراکزي مانند "مجمع تقريب بين المذاهب" گرديد. اما با همه اين تلاش‌ها، هنوز امت اسلام شاهد اختلافات ونزاع‌هاي بيهوده در گوشه و کنار ممالک اسلامي است. موانع متعددي در برابر وحدت جهان اسلام وجود دارد، از جمله موانع فرهنگي مانند جهالت و تعصب در داخل جهان اسلام، و استعمار، صهيونيسم و پديده جهاني‌شدن از خارج دنياي اسلام. همچنين رشد ناسيوناليسم و ملي‌گرايي ـ که ريشه اروپايي دارد ـ از عمده‌ترين موانع سياسي وحدت در جهان اسلام است. در بعد اقتصادي نيز موانعي وجود داشته و دارد که برخي از آن‌ها عبارت است از: موانع ايدئولوژيکي و اعتقادي، پايين بودن سطح تجارت، نبودن کشورهاي قطب و ضعف در عرصه صنعت و فناوري. براي رفع موانع مذکور، مي‌توان راهکارهايي را با تفکيک حوزه‌هاي فرهنگي، سياسي و اقتصادي ارائه نمود. گفتگو، تقويت بيداري اسلامي، مقابله با تهاجمات فرهنگي غرب، ايجاد بازار مشترک و بازسازي فرهنگ اسلامي از مهم‌ترين راهکارهاي مطرح در اين زمينه است.