جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫حکومت اسلامي عبارت است از حکومتي که در راستاي حکومت پيامبر اکرم( و ائمه معصومين(ع) تشکيل مي‌شود، و در رأس آن يک فقيه عادل، عالم و آگاه قرار دارد. شالوده چنين حکومتي بر مباني و اصول والايي همچون توحيد، اصل کرامت انساني، اصل مساوات، اصل اخوت و اصل آزادي استوار است. در حکومت اسلامي، هم مردم و هم مسئولين مسلمان بوده، و کساني که مسئوليتي را مي‌پذيرند بايد واجد شرايطي همچون تقوا، ساده‌زيستي و دانش باشند. اختيارات ولي فقيه اگرچه از نظر اکثر علماي قديم و بسياري از علماي جديد، منحصر در امور خاصي بوده است، اما با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، ديدگاه فقهاي جديد در اين زمينه توسعه پيدا کرد؛ امام خميني( با گشودن افق‌هاي جديد فقهي، قلمرو اختيارات ولايت فقيه را در حد اختيارات پيامبر و ائمه معصومين مي‌دانست. و اما تربيت که داراي موضوع، اهداف، مباني، اصول و روش خاص خود مي‌باشد، از اهميت والايي برخوردار است، تا جايي که قرآن کريم در آيات متعدد آن را مورد تأکيد قرار داده، و در نگاه دانشمندان و علماي ديني هم به آن توجه فوق‌العاده‌اي شده است. درباره رابطه حکومت و تربيت، چهار رويکرد مطرح است. در اين ميان، ديدگاه اسلامي حاکي از آن است که رابطه نهاد حکومت و تعليم و تربيت، متقابل و دوسويه است. اهداف متعدد ايماني، پرورشي، عملي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي، نظامي، دفاعي و اقتصادي، توسط حکومت اسلامي در زمينه تربيت دنبال مي‌شود. همچنين حکومت اسلامي از روش‌هايي مانند امر به معروف و نهي از منکر، تشويق و تنبيه، تکريم و عفو، در تربيت استفاده مي‌کند. نهادها و مؤسسات زيادي مانند وزارت آموزش و پرورش، وزارت ارشاد اسلامي، قوه قضاييه و پليس، مي‌توانند در تربيت نقش داشته باشند، و در واقع، ابزار حکومت در تربيت به شمار مي‌آيند، البته رسانه‌ها هم با آموزش‌هاي تخصصي، تحول فکري و فرهنگي و آگاهي‌بخشي و اميد، نقش بسيار مؤثري در تربيت دارند.