جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫واژه «اهل البیت» از واژگانی است که در متون دینی – اعم از آیات قرآن و روایات اسلامی – زیاد به کار رفته است، و هر دو گروه عمده جهان اسلام – یعنی شیعه و اهل سنت – در آثار خود درباره این واژه، بحث های فراوانی آورده‌اند، ولی در مصداق «اهل البیت» اختلاف دارند؛ شیعه مصداق «اهل البیت» را چهارده معصوم:می‌داند و اهل سنت چندین قول، از قبیل: منحصراً همسران پیامبر (ص) ، شخص پیامبر (ص) ، اهل مسجد رسول خدا (ص) ، اهل مسجد الحرام، کسانی که صدقه بر آنها حرام می‌باشد، عموم نزدیکان پیامبر (ص) و ... دارند که با بررسی ادله طرفین و مستندات آنها از قبیل آیات و روایات، روشن شده است که مصداق «اهل البیت»، تنها چهارده معصوم: می‌باشند. با توجه به اختلاف این دو گروه درباره مصداق «اهل البیت:» درباره حقوق آنان نیز اختلاف دارند؛ که با بررسی آیات و روایات اسلامی، حقوقی از قبیل: حق امامت، حق اطاعت، حق مودت و محبت، حق تبری از دشمنان آنان، حق صلوات، حق زیارت، حق خمس و ... اثبات نموده‌ایم. گرچه اهل سنت در مستندات این حقوق، شبهاتی را وارد کرده‌اند، با بررسی منابع آنها در این زمینه، شبهاتی را که در حال حاضر بیشتر مطرح می‌کنند را جمع آوری کرده و برای پاسخگویی به شبهات، از عقل، قرآن و سنت و آراء دانشمندان اهل سنت استفاده کرده‌ایم. كليد واژه: مکتب اهل بيت: مقصود جریان فکري که معقتد به خلافت بلافصل اميرالمومنين علي(ع) نسبت به پیامبر اسلام (ص) و امامت يازده تن از اولاد ايشان مي‌باشد. مکتب خلفا: مقصود، جریان فکری است که معتقد به مشروعیت خلافت خلفاء بعد از پیامبر (ص) می‌باشند. - سنت: عبارتست از : قول، فعل و تقرير رسول خدا (ص) . - حقوق: جمع حق بمعناي امتیازی است که از طرف خداوند برای اهل البیت: در نظر گرفته شده است. - اهل البيت:: رسول خدا (ص) ، فاطمه زهرا(س) و دوازده امام معصوم.

‫پس از تشکيل نخستين دولت اسلامي توسط رسول خدا‌( در مدينه، مسأله فتوحات بخش مهمي از تاريخ اسلام را به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با روش توصيفي و تحليلي به بررسي رفتار و عملکرد سياسي و اجتماعي مسلمانان در زمان فتح سرزمين‌هاي جديد پرداخته است. پس از صلح حديبيه در زمان رسول خدا‌(، سپاه اسلام توانست به تدريج تمام جزيرة‌العرب را فتح نمايد. در عصر خلفا و پس از پايان جنگ‌هاي رده، فتوحات مسلمانان به‌سوي شامات و عراق آغاز شد، و در مدت اندکي، فاتحان مسلمان، سرزمين‌هاي بسياري از امپراتوري روم شرقي و ساساني را تصرف کردند. اين فتوحات در زمان معاويه و مروانيان نيز در شرق و غرب جهان اسلام ادامه يافت. مسلمانان در عصر رسول خدا‌(، با انگيزه ديني و رفتار مبتني بر موازين وحياني به ميدان فتوح وارد مي‌شدند، و تنها آرمان ايشان گسترش دين اسلام بود. در عصر خلفا نيز اگرچه فراخوان نيروها براي اعزام به عرصه‌هاي فتوح با دو انگيزه ديني و اقتصادي همراه بود اما به دليل نزديکي به زمان رسول خدا‌(، نظارت و ساده‌زيستي دو خليفه نخست، و فرمان ايشان مبني بر رعايت مقررات اسلامي و معيارهاي ديني، فاتحان مسلمان در مجموع عملکرد و رفتار مثبتي داشته، و از کشتار، تخريب و غارت خودداري مي‌کردند. در اين دوره پرداخت جزيه و خراج، امنيت مالي و جاني مردم سرزمين‌هاي فتح شده را در پي داشت. البته در دوران پيامبر اسلام(ص) و خلفا، تخلفاتي نيز از سوي فاتحان مسلمان صورت مي‌گرفت، که با سرزنش و توبيخ رسول خدا‌( و خلفا روبرو مي‌شد. اما تبديل خلافت اسلامي به حکومت موروثي پادشاهي در عصر امويان، تغييرات بسياري را در انگيزه‌هاي خلفاي اموي، کارگزاران ايشان، فرماندهان و سربازان ايجاد کرده بود، که عملکرد فاتحان مسلمان را متفاوت مي‌ساخت؛ دست‌يابي به اموال و غنايم، نقش مهمي در فتوحات اين دوره ايفا مي‌کرد؛ هرچند افرادي هم بودند که با انگيزه گسترش دين اسلام، در اين دوره فعاليت مي‌کردند.