جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در این نگاشته، یک پرسش به همراه پاسخ آن ذکر شده است. پرسش، این است که حقوق و محدودیت های حقوقی اقلیت سیاسی در یک جامعه اسلامی، از دیدگاه قرآن و حدیث و سیره نبوی چیست؟ در پاسخ، آمده است: در هر جامعه ای که دارای سیستم حکومتی است، طبق معمول، دو نوع گروه به نام: اکثریت سیاسی ـ که حکومت جامعه در دست آنهاست ـ و اقلیت سیاسی ـ گرچه که دارای شاخه هایی در درون خودش باشد ـ وجود دارد. همه افراد جامعه که از جانب حاکمان مورد حکومت قرار می گیرند، بر گردن حاکمیت آن جامعه حقوقی دارند. در داشتن این حقوق، تفاوتی بین اکثریت (موافقان) سیاسی و اقلیت (مخالفان، منتقدان و دگر اندیشان) سیاسی، وجود ندارد. بسیاری از حقوقی که تک تک افراد جامعه بر حاکمیت جامعه دارند، از دسته حقوق فطری و طبیعی و انسانی است و در این گونه از حقوق، عنصر اکثری بودن هیچ امتیازی به حساب نمی آید. پژوهش در قرآن و حدیث و سیره معصومان، به خصوص سیره حضرت محمد و حضرت امام علی و حضرت امام حسن که توانستند تا حدودی بر مردم حکومت کنند، حکایت از آن دارد که دین نیز مانند وجدان و عقل و سیره عقلا، همه این دست از حقوق را برای همه افراد جامعه لازم می داند و صرف اقلیت بودن، نفی کننده هیچ یک از این حقوق نیست. اقلیت سیاسی، دارای یک سری محدودیتهایی نیز هست که مهم ترین آنها، پرهیز از فعالیتهای برانداز، پرهیز از فعالیتهای ضدّ امنیتی و محرومیت از پستهای کلیدی کشور است. محدودیت یکم و دوّم، به همه افراد جامعه؛ چه اکثریت و چه اقلیت، برمی گردند؛ ولی به جهت حالت انتقادی و مخالفت اقلیت سیاسی، این برحذرداشتن برای اقلیت سیاسی، قوّت بیشتری می یابد. محدودیت سوّم، ویژه اقلیت سیاسی است؛ چراکه مقتضای طبع و دین و قانون و قاعده سیستم دموکراسی در جهان این است. کلید واژه ها: 1.