جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر با رويکردي تطبيقي، کاربردهاي مصلحت و مصالح مرسله از ديدگاه فقهاي اماميه و اهل سنت را تجزيه و تحليل فقهي کرده و مهم‌ترين مسايل و قواعد فقهي کاربردي به ويژه در امور مصلحتي اجتماعي و فقه حکومتي را بررسيده و آراي فقهاي فريقين در مشروعيت مصلحت و مصالح مرسله و جنبه‌هاي قانونمند کردن آن‌ها در قوانين جاري و موضوعه معاصر را تبيين مي‌کند. نويسنده سعي دارد نحوه استفاده از مصلحت در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي زندگي بشر، حتي در دايره وسيع جهاني آن از منظر فقهاي فريقين و افراط و تفريط‌هاي صورت گرفته در اين زمينه، احتياط‌گرايي بيش از حدّ فقهاي شيعه و افراط‌گرايي فقهاي اهل سنت در استفاده از مصلحت در فقه و ضابطه‌مند کردن استفاده از آن با توجه به شرايط زمان و مکان را شرح دهد. وي در پنج فصل به ابعاد مختلف مصلحت و مصالح مرسله در فقه فريقين اشاره کرده است. در فصل اول کليات و مفاهيم تحقيق و مفهوم لغوي و اصطلاحي واژه‌هاي مصلحت، استحسان و... از منظر فقهاي شيعه و اهل سنت بررسي شده، آن‌گاه قواعد کلي مصلحت در فقه از ديدگاه آنان بيان مي‌گردد. در ادامه جايگاه مصلحت در شريعت اسلامي و ديدگاه برخي فقهاي نامدار اماميه در مورد مصلحت و سيره پيامبر اسلام و ائمه( تبيين مي‌گردد. در فصول سوم و چهارم تحليلي از مفهوم و مصاديق مصلحت در گستره فقه اسلامي اعم از شيعه و مذاهب فقهي اهل سنت صورت گرفته و مباني استفاده از آن نزد فقهاي فريقين و اختلاف و اشتراک‌نظر آنان در اين باره شرح داده مي‌شود. رويکردهاي جديد نسبت به شناخت مصلحت به ويژه در عرصه‌هاي سياسي و اجتماعي و فقه حکومتي، صدور برخي احکام حکومتي از سوي فقها متناسب با اوضاع سياسي و اجتماعي حاکم بر جامعه اسلامي، جايگاه مصلحت در فقه سياسي و اموري همچون: تجارت، رابطه با کفار و اهل کتاب، تهاجم فرهنگي و روابط بين‌الملل بر اساس مصلحت و عزت اسلامي، از ديگر مباحث مهم اين تحقيق به شمار مي‌آيد.