جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫اين نوشتار، با رويکردِ فقهي ناظر به فقه اماميه و ديگر مذاهب فقهي اهل سنّت، راه‌هاي نجس شدن يک شيء و انتقال نجاست به اشياي ديگر و ادلّه فقهي مربوط به آن از قرآن کريم، روايات، عقل، اجماع و سيره متشرّعه را بيان مي‌کند. تحقيق حاضر در چهار فصل تدوين شده است. در فصل اوّل مقدّماتي درباره مفهوم شيء نجس و نجاست از جهت لغت و اصطلاح فقهي و معاني الفاظ مشابه، مانندِ رجس، خباثت، حدث، قذارت و واژگان مترادف با واژه نجس بيان مي‌شود. در ادامه اين فصل، مراد از الحاق نجاست و واسطه در آن، مقتضاي اصل عملي و اقوال مختلف در اين باره مطرح مي‌گردد. نگارنده در فصل دوم ادلّه الحاق متنجّس به نجس را نزدِ شيعه و ساير مذاهب فقهي اهل سنّت، استدلال آنان به اجماع، اِطلاق روايات و سيره متشرّعه را در اين باره منعکس مي‌سازد. وي در اين باره با طرح چندين روايت از منابع روايي شيعه، ديدگاه‌هاي فقهي فقهاي شيعه را در زمينه مفادّ اين روايات ذکر مي‌کند و به مناقشه هاي وارد شده بر بعضي احاديث از لِحاظ سند و دلالت، پاسخ مي‌دهد. نگارنده به همين منظور، رواياتي چند از اهل سنّت در مورد الحاق متنجّس به نجس نَقل کرده و نحوه استدلال آنان به احاديث مربوط را بررسي مي‌کند. فصل سوم به ادلّه عدم الحاق متنجّس به نجس و استناد به روايات موجود در منابع روايي شيعه اماميه و نحوه استدلال فقهاي شيعه به احاديث مزبور مي‌پردازد. در فصل چهارم آثار فردي و اجتماعي قائل شدن به الحاق متنجّس به نجس، نتايج حاصل از آن در معاملات و عبادات و صحّت و بطلان آن ها واکاوي و اختلاف نظر فقها در اين باره مطرح مي‌شود.