جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

علم سياست مبتني بر مباني مختلفي ازجمله مباني انسان شناختي است كه طبعاً از منظر قرآن كريم، داراي تحليل و تفسيري ويژه و برخاسته از جهان بيني الهي مي باشد و آن را از علم سياست سكولار جدا مي سازد؛ دانشي كه بريده از وحي و انسان محور است. اين نوشته مي كوشد با مراجعه به آيات قرآن كريم و برداشت هاي تفسيري علامه طباطبايي به اين پرسش اصلي پاسخ دهد كه مباني انسان ‏شناختي علم سياست كدام است و التزام به آنها چه لوازم و دستاوردهايي در جهت توليد دانش اسلامي- بومي سياست در پي مي آورد. در پاسخ، بر اين فرضيه تاكيد شده است كه با توجه به شاخص هاي دانش بومي مطلوب و مباني انسان‏ شناختي مانند كرامت، آزادي همراه با مسئوليت، فضيلت خواهي، جاودانگي و خردورزي كه از قرآن كريم و تفسير الميزان قابل برداشت است، مي توان به دستاوردهايي متفاوت از حيث روشي، بينشي و كاركردي دست يافت. از حيث روش، انديشور سياست مي تواند علاوه بر استفاده از روش تجربي، از روش اجتهاد جامع و فراگير به كشف زواياي پيدا و پنهان متون اسلامي بپردازد. در عرصه بينشي، زمينه ها و بسترهاي شايسته اي براي رسيدن به نگرش جامع و جامعه نگر به آموزه هاي ديني فراهم مي شود تا در نگرشي واقع گرايانه اين آموزه ها براي حل مشكلات سياسي- اجتماعي نقش بازي كنند. دستاورد كاركردي آن مباني به اين نحو است كه با درنظرگرفتن هدف و رويكرد استكمالي انسان به سوي سعادت، هدف و موضوع دانش سياسي اسلامي صرفاً قدرت براي قدرت نيست، بلكه قدرت براي هدايت انسان و حركت او در جهت سعادت دنيوي و اخروي است. طرح اين مباني و پيامدهاي آن، گامي آغازين براي حركت به سوي دانش سياست اسلامي و مرزكشي شفاف با رقباي خود است.

عقلانیت یکی از موضوعات معرفت شناسی است که درباره آن نظرات مختلف و گاه متضادی از سوی اندیشمندان ارائه شده است. علامه طباطبایی نیز با غور در معارف دینی رویکرد خاصی در مباحث عقلی برگزیده و با ادله ای محکم که برخاسته از باور راسخ ایشان بوده، رویکردهای مطرح دیگری را به چالش کشیده است. این مقال، ضمن ارائه تعریفی مبسوط از عقل و بیان اقسام آن، انواع رویکردهای عقلی را مطرح نموده و در ادامه به مختصات رویکرد عقلی مختار علامه طباطبایی می پردازد. در نظر ایشان رویکرد صحیح به کارگیری عقل برای دستیابی به شناخت صحیح امور، ارائه حجت ها و براهین کشف شده توسط عقل به فطرتی است که تجلی گاه حق است. ادراک توأم با سلامت فطرت و نیز ادراک عقلی برخاسته از تهذیب نفس، دو لازمه عقلانیت فطری این اندیشمند فرزانه محسوب می شوند.

برخي محققان در اينكه علامه طباطبائي اخلاق را مطلق بداند، روا داشته‌اند. هدف اين مقاله، اثبات اطلاق اخلاق بنا بر آثار علامه است. در اين راستا به توصيف مفاهيم اخلاقي الزامي‌ و ارزشي و تحليل فلسفي آنها پرداخته‌ايم. در حيطه مفاهيم الزامي، نشان خواهيم داد که الزامات اخلاقي در عين اعتباري بودن، مبتني بر واقعيات‌اند و ظرفيت تأمين اطلاق و جاودانگي اخلاق را دارند. در قلمرو مفاهيم ارزشي، ضمن اشاره به دو تعريف علامه از حسن و قبح، مشخص کرده‌ايم که يکي از آنها خارج از قلمرو حکمت عملي است و لذا بحث دربارة آن براي اثبات يا رد اطلاق، بي‌فايده است. تعريف ديگر که ملائمت و منافرت با غايت مقصوده است، مبين رابطة فلسفي ضرورت بالقياس و مستلزم اطلاق اخلاق مي‌باشد.

يکي از مسائل مطرح در فلسفه اخلاق اين است که آيا گزاره‌هاي اخلاقي واقع‌نما هستند و مي‌توان آنها را اثبات‌پذير دانست، يا اينکه قوام اين گزاره‌ها، به اعتبار ذهن بوده و برهان‌ناپذير به شمار مي‌آيند. با توجه به اهميت ديدگاه بديع علامه طباطبائي، در اين نوشتار سعي شده تا ديدگاه ايشان در زمينة واقع‌نما بودن يا نبودن گزاره‌هاي اخلاقي و نيز نسبيت يا اطلاق اخلاقي استخراج شود و ديدگاه ايشان مورد بررسي قرار گيرد. توصيف و تحليل انديشه‌هاي ايشان، حاکي از اين است که گرچه ايشان به نظريه اعتباري بودن گزاره‌هاي اخلاقي معتقد است، اما اولاً، سخن وي تنها در مورد انشائيات (الزام اخلاقي) درست است و نه در گزاره‌هاي اخباري. ثانياً، اثبات‌ناپذيري اعتباريات در قلمرو اخلاق، دليلي بر نسبيت اخلاقي محسوب نمي‌شود.

چکیدهبررسی فطرت موضوع این پژوهش می باشد، فطرت یعنی خلقت خاص و ویژه انسان که این ویژه بودن خلقت به بعد ادراکی و احساسیِانسان مربوط است. یعنی انسان هم از جهت ادراکی با سایر موجودات متفاوت است و برتری هایی دارد و هم از جهت احساسی و گرایشی. هدف از انجام پژوهش حاضر، پرداختن به مقایسه و بررسی نظر علامه طباطبایی، استاد مطهری، آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح یزدی درباره فطرت استکه پس از پرداختن به شرح حال هر کدام از این صاحبنظران، به تعریف واژه فطرت و انواع واقسام آن از دیدگاه چهارمتفکر و بیان تفاوت آن با غریزه و طبیعت پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع تحقیقات اسنادی و کتابخانه ای بوده و از تکنیک تحلیل محتوا بهره جسته است. نقطه عطف در پژوهش حاضردر فصل چهارم نمود پیدا می کند کهبا مقایسه مبحث فطرت از نظرعلامه طباطبایی، استاد مطهری، آیت الله جوادی آملی و آیت الله مصباح یزدی و مقایسه آن ها، ابتدا به بیان بینش ها و گرایش های فطری از دیدگاه ایشان می پردازد و گرایش های فطری را شامل: ﻣﻴﻞ به ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻲ، ﺣﺲ اﺧﻼﻗﻲ، زﻳﺒﺎﻳﻲ دوﺳﺘﻲ، ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ و ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ معرفی می کند . پژوهش حاضر پس از بیان ویژگی های امور فطری و بیان فطرت دردو حوزه عقل و احساس و همینطور رابطه فطرت با عقل و اخلاق، در نهایت به این نتیجه رسیده است که از نظر همه این متفکرین تمام انسان‌ها از همه استعدادهای فطری برخوردارند و تفاوت ایشان در شدت و ضعف این استعدادهاست. همچنین یکی دیگر از نتایج این تحقیق، فطری بودنِ گرایش به خدا و دین است که با بیانادله فطرت در پنج سطحِعقلی، نقلی، شهود باطنی و تجربی و تاریخی، در نهایت به این نتیجه رسیده است که هر چهار اندیشمند مسلمان، انسان را دارای بینش ها و گرایش هایی می دانند و بن اولیه شناخت انسان را همین بینش ها و گرایش های فطری بر می شمرند که تمایلات انسانی همچون خدا گرایی و حقیقت جویی و میل به کمال و زیبایی موجب عطش انسان و تلاش او در رسیدن به این گرایش های فطری شده است.واژگان کلیدی: فطرت، علامه طباطبایی، مطهری، جوادی آملی، مصباح یزدی

شیخ اشراق وعلامه طباطبایی دوتن ازفیلسوفان مطرح درجهان اسلام می باشند که نظرات بدیعی رادرمباحث فلسفی واردکرده ودرحوزه معرفت شناسی ، مبناگرابوده اند.دراین مقال قبل از ورود به بحث اصلی- یعنی مبناگرایی- و بررسی تمایزات و تشابهات آراء این دوفیلسوف، مباحثی در مورد معرفت شناسی این دو تن به طور اجمال مطرح می گردد .

پژوهش حاضر به منظور ارائه و تطبیق دیدگاه شیخ اشراق و علامه طباطبایی در باب مسئله‌ی مفاهیم اعتباری تدوین یافته است.با توجه به اینکه شناخت مفاهیم اعتباری و تفکیک آنها از مفاهیم حقیقی در مباحث فلسفی جایگاه مهمی دارد و در عملکرد ذهن بسیار موثر است، این پژوهش در نظر دارد که به ارائه و تطبیق دیدگاه این دو فیلسوف اسلامی در باب مفاهیم اعتباری بپردازد. برای این منظور، سعی شده است که بعد از بیان دیدگاه سهروردی و علامه طباطبایی، در باب تعریف و تقسیم‌بندی مفاهیم حقیقی و اعتباری، نحوه‌ی وجود این مفاهیم در خارج و ذهن، ملاک صدق و مطابقت مفاهیم حقیقی و اعتباری، مصادیق مفاهیم اعتباری و...، به تطبیق دیدگاه این دو فیلسوف در باب مسائل ذکر شده، پرداخته شود.مباحث مطرح شده در این رساله، روشن می‌سازد که هر دو فیلسوف به شناخت مفاهیم اعتباری و تمایز آنها از مفاهیم حقیقی، دست یافته‌اند. اما سهروردی، تقسیمی درباره‌ی مفاهیم اعتباری ارائه نداده و مفاهیم فلسفی و منطقی را در یک ردیف آورده است؛ به همین سبب، احکام مفاهیم منطقی را بر مفاهیم فلسفی بار کرده است؛ لیکن علامه، تقسیماتی را در مفاهیم اعتباری طرح می‌کند و مفاهیم فلسفی و منطقی را در دو گروه جداگانه قرار می‌دهد؛ لذا احکام آنها را از یکدیگر متمایز می‌کند. اختلاف دیدگاه این دو فیلسوف در بحث مفاهیم اعتباری، منجر به اختلافات دیگری در سایر مسائل فلسفی شده است. از جمله‌ی این مسائل، می‌توان به بحث «اصالت و اعتباریت وجود یا ماهیت» اشاره کرد. سهروردی یکی از مصادیق مفاهیم اعتباری را «وجود» می‌داند و این دیدگاه، منجر می‌شود که به او نسبت اصالت ماهوی بدهند؛ لیکن علامه تنها مفهوم «وجود» را اعتباری می‌داند؛ اما مصادیق آن را اصیل می‌شمارد و برای آن حقیقتی در خارج قائل است؛ از این‌ رو، او قائل به اصالت وجود و اعتباریت ماهیتمی‌شود.واژگان کلیدی: مفاهیم اعتباری، معقول ثانی، سهروردی، فلسفه اشراق، حکمت متعالیه.

برهان تمانع از جمله برهان هاي اقامه‏شده بر يگانگي خداست. اين برهان در آيه 22 سوره انبياء آمده است. متكلمان و فيلسوفان اصطلاح تمانع را از مفاد آيه برگرفته و وضع نموده اند. آنان اين برهان را ناظر به توحيد در خالقيت و وجوب وجود دانسته و با اين كار علاوه بر تقرير يك برهان كلامي و فلسفي، درواقع، آيه را نيز تفسير كرده اند. استاد مطهري از جمله اين گروه است اما علامه طباطبايي برهان را ناظر به توحيد ربوبي مي داند؛ بدان دليل كه مسئله مورد اختلاف بين قرآن و بت‏پرستان همين موضوع بوده است نه توحيد خالق كه مورد قبول بت‏پرستان بوده است. او در الميزان و نهايه الحكمه برهان را به گونه اي تقرير مي كند كه منتج به توحيد رب، يعني مالك مدبر عالم گردد. البته در نهايه الحكمه اشاره اي به آيه ندارد؛ همچنان‏كه در الميزان نيز اشاره اي به بحث هاي متكلمان و فيلسوفان ندارد؛ به‏طوري كه حتي از استعمال اصطلاح تمانع نيز اجتناب مي كند. در اين مقاله بعد از تقرير استاد مطهري و استاد طباطبايي، به مقايسه و ارزيابي آنها از لحاظ فلسفي و تفسيري پرداخته ايم.

عدم تجرد نفس حیوانی و به طریق اولی نفس نباتی در حکمت مشاء مسلم گرفته شد، اما صدرالمتالهین به اثبات تجرد نفس حیوانی موفق شد، ولی برهان روشنی در اثبات تجرد نفس نباتی اقامه نکرده است؛ با این حال می توان از مطاوی کلمات و اصول فلسفه او تجرد نفوس نباتی را دریافت کرد. اوتصریح دارد که نفس نباتی بهره ای از ملکوت دارد. ملارجبعلی تبریزی حکیم مشایی است، و با اقامه برهان حرکت، تجرد نفس نباتی را اثبات میکند. در علامه طباطبایی می توان اشاراتی به مساله تجرد نفس نباتی پیدا کرد. علامه طباطبایی از یک سو با برهان هوای طلق که ملاصدرا در اثبات تجرد نفس حیوانی بدان تمسک کرده است با تردید برخورد کرده است و از سوی دیگر در مساله علم موجود زنده نسبت به خویش، طوری سخن گفته است که مانع از سرایت آن به نفس نباتی نیست، از سوی سوم او نیز تجرد را دارای مراتبی از شدت و ضعف میداند و همین مساله می تواند در اثبات تجرد نفس نباتی جاری و ساری باشد.

هدف اين پژوهش، دستيابي به عوامل و ساختار انگيزش در انديشه علامه طباطبائي‌ است. بدين‌منظور، با روش کتابخانه‌اي، نقطه نظرات علامه طباطبائي دربارة عوامل و ساختار انگيزش انسان از ميان آثار ايشان جمع‌آوري گرديد و سپس به روش توصيفي تحليلي تجزيه‌و‌تحليل گرديد. نتايج بررسي نشان مي‌دهد که نه عامل دروني و دو عامل بيروني به صورت درهم‌تنيده در صدور رفتار انسان نقش انگيزشي دارند. با توجه به آثار علامه، اين عوامل را مي‌توان به صورت لايه‌هاي پي‌درپي در نظر گرفت: لايه اول، نيروهاي بنيادين وجود انسان (قواي نفس). لايه دوم، اهداف (علل غايي و کمالات قوا). لايه سوم، گرايش‌ها و نيازها. لايه چهارم، شناخت‌ها و برداشت‌ها (ادراکات اعتباري و حقيقي). لايه پنجم، شوق و ميل (هيجانات و عواطف).‌ لايه ششم، خواست و تصميم فردي (اراده). لايه هفتم، واکنش‌هاي فيزيولوژيکي (ايجاد حرکت فيزيکي). لايه هشتم، تجريه رفتار (عمل). لايه نهم، رگه‌هاي شخصيتي (ملکات نفساني). اين لايه‌هاي نه‌گانه مربوط به پردازش‌هاي دروني وجود انسان هستند که از عوامل بيروني چون هدايت، کمک، رحمت و لطف خداوند و همچنين محيط بيروني و جامعه و وسوسه‌هاي شيطان متأثرند. به‌طورکلي، مجموع اين عوامل درهم‌تنيده ساختار انگيزش انسان را شکل مي‌دهند.