جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين نوشتار دو روش عقلي و نقلي در طرح مباحث علم اصول فقه مورد شرح و بررسي قرار گرفته و روش‌هاي مختلف در استنباط حکم شرعي با استفاده از قواعد اصلي بيان گرديده است. نويسنده، کتاب را در چهار فصل سامان داده است. در مقدمه، ضمن تعريف معرفت و منابع آن، وحي، الهام، عقل و حس را از منابع معرفت دانسته و انواع معرفت ديني، فلسفي (عقلي)، علمي و هنري را توصيف کرده است. در فصل اول، نويسنده تعريفي از منهج (روش) تحقيق و اقسام روش مانند روش عقلي، روش نقلي، روش تجربي، روش وجداني و روش جدلي جديد در علوم ارائه کرده است. در فصل دوم، مؤلف روش نقلي در علم اصول فقه و منابع اين روش را بررسي نموده و قرآن کريم، روايات پيامبر اسلام و اهل بيت( و اصول لفظيه را از مصادر علم اصول فقه خوانده و حجيت قرآن و سنت را از طريق عقل و نقل اثبات کرده است. آن گاه عناصر روش نقلي را تبيين کرده و توثيق اسناد نص (حديث) نسبت به گوينده و ناقل آن، تحقيق در سلامت نص و فهم مدلول نص را از عناصر روش عقلي در علم اصول فقه خوانده است و سپس نمونه‌هايي از روش نقلي در علم تفسير، مانند تفسير قرآن به قرآن و تفسير قران به مأثور (سنت پيامبر معصومين() را مطرح کرده است. در فصل سوم، وي به تبيين روش عقلي در علم اصول فقه پرداخته و روش‌هايي مانند تمثيل، استقرا و قياس و نحوه استدلال برهاني، ماهيت برهان و اقسام و شروط استفاده از آن را بيان نموده است. نويسنده در فصل چهارم کارکردهاي روش عقلي و نقلي در تحقيق در مسائل علم اصول فقه و همچنين کيفيت استنتاج در علوم حقيقي و اعتباري و ضابطه اصلي در استفاده از روش‌هاي مذکور در علم اصول فقه را بيان نموده و روش مطلوب و شايسته براي ستنباط احکام شرعي با استفاده از مباحث علم اصول را معرفي کرده است.