جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر در پي آن است که سير تحولات فرقه نوربخشيه را از زمان ورود به کشمير و بلتستان تا پايان قرن بيستم مورد بررسي قرار دهد. نوربخشيه نام يکي از فرقه‌هاي تصوف، با گرايش به تعليمات و معارف تشيع مي‌باشد، که از قرن نهم هجري به بعد توسط سيد محمد، معروف به نوربخش، به‌وجود آمد. زادگاه اصلي و پيدايش نوربخشيه، کشور ايران بوده است، اما پس از مدتي به‌وسيله پادشاه وقت ميرزا شارخ از هم پاشيد. سپس در سال 902 هجري، به‌وسيله‌ي مير شمس‌الدين عراقي و مبلغان نوربخشي، در کشمير، و در سال 911 هجري در بلتستان پاکستان راه يافت. مير شمس‌الدين به کمک قاسم فيض‌بخش، فرزند سيد محمد نوربخش، در کشمير تلاش بسياري کردند، به‌طوري که در اين منطقه، تمام بت‌خانه‌ها نابود گرديده، و به‌جاي آن‌ها مساجد و خانقاه‌ها ساخته شد، و به مير شمس‌الدين لقب بت‌شکن عراقي را اعطا کردند. بلتستان منطقه‌اي کوهستاني واقع در شمال پاکستان است، که در حال حاضر، نود درصد مردم آن شيعه اماميه، شش درصد نوربخشيه، سه درصد اهل سنت، و يک درصد اسماعيليه مي‌باشند. سيد محمد نوربخش مؤسس و رهبر فرقه نوربخشيه، کتاب‌هاي متعددي در عرفان و کلام و فقه نوشته، که مهم‌ترين آن‌ها کتاب فقه الاحوط، الاعتقاديه در کلام، انسان‌نامه و کشف الحقيقه مي‌باشد. نوربخشي‌ها بر طبق فتاواي سيد محمد نوربخش در کتاب فقه الاحوط عمل مي‌کنند. اين فقه، حالتي راکد دارد، و در برخي جزئيات موافق تشيع، و در برخي موافق تسنن مي‌باشد. در سال 1957 ميلادي اختلافاتي ميان نوربخشي‌ها درگرفت که آن‌ها را به سه دسته نوربخشيه صوفيه اماميه، نوربخشيه صوفيه و صوفيه همدانيه تقسيم کرد. بر اثر عوامل متعدد از جمله اتهامات نابجا، و مخالفت‌هاي اهل تسنن با فرقه نوربخشيه، و صدور فتاواي کفرآميز عليه نوربخشي‌ها، نوربخشي‌ها قتل عام شدند و فرقه نوربخشيه در کشمير از بين رفت. اين فرقه اکنون در منطقه خپلو و برخي محله‌هاي بلتستان تحرکاتي دارند.