جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آلسو آیراتاونا آرسلاناو، از ایرانشناسان روسیه است و این اثر را در ادامه فعالیت های خود در رشته ایران شناسی فراهم آورده است.

فضل الرحمن ملک [۱]متولد ۲۱ سپتامبر ۱۹۱۹ یکی از متفکران و پژوهشگران اسلامی در قرن بیستم است. فضل‌الرحمن به خاطر اندیشه‌های متجددانه‌اش درباره اسلام و همچنین مطالعاتی که در مورد هرمنیوتیک و فهم قرآن انجام داده است، شهرت دارد. فضل الرحمن ملک متولد شهر هزاره هند( امروزه در پاکستان واقع شده است) بود و تحصیلات اولیه‌اش را نیز در همان جا سپری کرد. او از متفکرین اهل سنت و پدرش مولانا شهاب الدین نیز از علمای اهل سنت بوده است. وی سپس به دانشگاه آکسفورد رفت و تحصیلات خویش را در آن جا ادامه داد. فضل الرحمن رساله دکترای خود را با موضوع فلسفه ابن سینا نوشت. او تا قبل از دعوت رییس جمهور تقریباً لائیک پاکستان برای بازگشت به این کشور، بیشتر درگیر مباحث تئوری و فلسفی و منطقی و فقهی و تفسیر قرآن و امثال آن بود. فضل الرحمن کار تدریس را  در دانشگاه دورهام[۲] و با تدریس زبان فارسی و فلسفه اسلامی آغاز کرد و تا ۱۹۶۱ و تدریس مطالعات اسلامی در دانشگاه مک گیل[۳] به آن مشغول بود. کشور پاکستان در آن تاریخ (حدود۱۹۶۰) از هندوستان جدا شده بود و مسأله اصلی در پاکستان ایجاد جمهوری اسلامی و انجام حکمرانی بر اساس آموزه‌های قرآنی و اسلامی و فقهی بود. از سوی دیگر نوگرایان پاکستانی معتقد بودند که فقه معارض حقوق بشر آن دوره است و نمی‌تواند برای ایجاد حکومت و حکمرانی در دنیای مدرن کافی و وافی باشد. سنتی‌ها مخالف مدرنیزاسیون پاکستان بودند و با دنیای جدید و پدیده‌های عصر مدرنیته مخالفت می کردند. در چنین درگیری فکری بین  طیف‌های مختلف (اسلام گرایان سنتی و نوگرایان لائیک و نواندیشان دینی مثل فضل الرحمن) حکومتهای متعددی بر پاکستان حاکم شدند. در این میان رییس جمهوری بر پاکستان حاکم شد که اندکی لائیک بود و از روشنفکران خارج از پاکستان برای کمک فکری و عملی دعوت به عمل آورد و از جمله فضل الرحمن در این مقطع به پاکستان دعوت شد. پس از بازگشت فضل الرحمن به پاکستان و دعوت از او برای ریاست موسسه تحقیقات اسلامی، اندک اندک با مشکلات عملی و مسایل جاری حکومت و تعارض بین دین و دنیا و تعارض بین فقه و حقوق اسلامی و نگاه مدرن مستقیماً درگیر و مواجه شد. فضل الرحمن در سمت ریاست موسسه تحقیقات اسلامی پاکستان از سوی تندروها و اسلام گرایان سنتی پاکستان تحمل نگردید و با استعفا در ۱۹۶۸ مجبور به ترک پاکستان شد و این بار به ایالات متحده مسافرت نمود. برای یک سال به عنوان استاد مدعو در دانشگاه  UCLA تدریس نمود و سپس به دانشگاه شیکاگو[۴] رفت و در آنجا به اجرای برنامه‌هایی برای ساخت  مرکز مطالعات خاورمیانه  مشغول شد. فضل الرحمن یکی از طرفداران اصلاح جامعه اسلامی بود و مدتی سمت مشاوره وزارت امور خارجه را داشت. فضل الرحمن نواندیشی دینی بود که با نگاه‌های سنتی از قرآن مبارزه می کرد و نوشته‌هایش پس از مرگش  بسیار مورد توجه قرار گرفت . فضل الرحمن تفسیر قرآن را نوعی بازخوانی از قرآن می‌دانست و سعی کرد با بهره‌گیری از نظرات هرمونوتیکی نوعی فهم جدید از قران ارائه دهد. نگاه نو او به موضوعاتی چون زکات و حد سرقت موجب توجه اسلام‌شناسان دیگر خواه موافق و خواه مخالف قرار گرفت. به عقیده فضل الرحمن زکات نوعی مالیات است و لازم است که مصادیق زکات را گسترش دهیم و تقابل بین زکات و مالیات ایجاد نکنیم . وی همچنین حکم قطع ید به دلیل دزدی را در عصر جدید غیرعادلانه می‌دانست. به عبارت دیگر طبق نظر فضل الرحمن باید احکام اسلامی قدیم را دوباره بازخوانی نمود و متناسب با شرایط زمان و مکان جدید اجرا کرد تا فهم عادلانه و معقول از دین داشته باشیم. از کتابهای مهم فضل الرحمن می توان به «اسلام»، «اسلام و مدرنیته»، «وحی در اسلام»، «فلسفه و سنت»، «روش‌شناسی اسلامی در تاریخ»، «زمینه‌های اصلی قرآن» و مقالات مهم او «دربارهٔ زکات» اشاره کرد. کتاب «فلسفه ملاصدرا» که یکی از اثار فضل الرحمن در تفسیر و نقد فلسفه ملاصدرای شیرازی است توسط مهدی دهباشی به فارسی ترجمه شده است. فضل الرحمن ملک در۲۶ جولای ۱۹۸۸ در مرکز پزشکی دانشگاه شیکاگو بر اثر عوارض جراحی بای پس قلب درگذشت و در آرلینگتون[۵] ایلینوی [۶]به خاک سپرده شد. دانشگاه شیکاگو برای یادبود و به پاس خدمات او، بخشی از محوطه مرکز مطالعات خاورمیانه را به نام فضل الرحمن ملک نامگذاری کرده است. کتاب‌شناسی Islam, University of Chicago Press, 2nd edition, 1979. ISBN 0-226-70281-2 Prophecy in Islam: Philosophy and Orthodoxy, University of Chicago Press, 1979, 2011 ISBN 9780226702858 Islam and Modernity: Transformation of an Intellectual Tradition, University of Chicago Press, 1982. ISBN 0-226-70284-7 Major Themes of the Qur’an, University of Chicago Press, 2009. ISBN 978-0-226-70286-5 Revival and Reform in Islam (ed. Ebrahim Moosa), Oneworld Publications, 1999. ISBN 1-85168-204-X Islamic Methodology in History, Central Institute of Islamic Research, 1965. Health and Medicine in the Islamic Tradition, Crossroad Pub Co, 1987. ISBN 0-8245-0797-5 (Hardcover), ISBN 1-871031-64-8 (Softcover). Riba and Interest, Islamic Studies (Karachi) 3(1), Mar. 1964:1-43. Shariah, Chapter from Islam [Anchor Book, 1968], pp. 117–۱۳۷. [۱] -Fazlur Rahman Malik [۲] -Durham [۳] -McGill [۴] -Chicago [۵] -Arlington [۶] -Illinois سیدموسوی

پیر لوری اسلام‌پژوه فرانسوی، مدیر تحقیقات در «مدرسه عملی تحقیقات عالی» و صاحب کرسی «عرفان اسلامی» بخش پنجم (علوم دینی) و عضو «لابراتوار مطالعات درباره ادیان توحیدی» است. لوری در «موسسه ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی» و دانشگاه سوربن-نوول در رشته زبان و ادبیات عربی تحصیل کرده است و در سال ۱۹۷۶ در اسلام‌شناسی و عرفان اسلامی صاحب تخصص شده است. او رساله خود را زیر نظر ژان ژولیوه و محمد ارکون گذرانده است و در سال‌های ۱۹۷۸-۱۹۷۹ با حمایت هانری کوربن یک دوره پژوهشی را در آکادمی ایرانی فلسفه در تهران طی کرده است. آثار او عمدتا متمرکز بر عرفان و باطنی‌مسلکی در جوامع مسلمان متمرکز است. برخی از آثار او عبارتند از: Les Commentaires ésotériques du Coran selon ‘Abd al-Razzâq al-Qâshânî, Paris, Les Deux Océans, 1980, réédition revue et augmentée en 1991, 123 pages. (ISBN ۲۳۶۱۱۲۰۰۷۰ et 978-2361120078) Traduction en turc par Sadık Kılıc, Kaşânî’ye Göre Kur’an’ın Tasavvufi Tefsiri, Istanbul, Insan yayınları, ۲۰۰۱. Traduction en persan par Zaynab Poudineh Aqaï, Ta’wîlât al-Qur’ân az dîdgâh-e ‘Abd al-Razzâq-e Kâshânî, Téhéran, Enteshârât-e Hekmat, 2004.  Dix traités d’alchimie de Jâbir ibn Hayyân – Les dix premiers Traités du Livre des Soixante-dix (textes traduits et présentés), Paris, Sindbad, 1983, réédité avec une mise à jour en 1996 aux éditions Actes-Sud, 313 pages. (ISBN ۲۷۲۷۴۰۰۸۹۶ et 978-2727400899)  L’Élaboration de l’Elixir Suprême – Quatorze traités de Jâbir ibn Hayyân sur le Grand Œuvre alchimique (en arabe Tadbîr al-iksîr al-a‘zam ; textes édités et présentés), Damas, Publications de l’Institut français d’études arabes, 1988.  Alchimie et mystique en terre d’Islam, Lagrasse, Verdier, collection « Islam spirituel », ۱۹۸۹. Réédité aux éditions Gallimard, folio/essais, 2003, 246 pages. (ISBN ۲۰۷۰۴۲۷۱۹۶ et 978-2070427192) Traduction en espagnol par Gracia Lopez Anguita, Alquimia y mística en el Islam, Madrid, Mandala Ediciones, 2005 ; en persan par Zeinab Pudineh Aqai et Reza Kuhkan, Kîmyâ-o ‘erfân dar sarzamîn-e Eslâm, Enteshârât-e Tahûrî, ۲۰۰۹.  Le rêve et ses interprétations en Islam, Paris, Albin Michel, collection Science des religions, 2003, 320 pages. (ISBN ۲۲۲۶۱۴۲۳۲۰ et 978-2226142320) Traduction en arabe Ta‘bîr al-ru’yâ fî al-Islâm, par Dalyâ al-Tûkhî, Le Caire, al-Hay’a al-Misryya al-‘Âmma li-al-Kitâb, 2007.  La Science des lettres en islam, Paris, Dervy, Esprit de Lettre, 2004, 146 pages. (ISBN ۲۸۴۴۵۴۳۲۱۹ et 978-2844543219) Traduction en arabe par Dâliâ al-Tûkhî, ‘Ilm al-hurûf fî al-Islâm, Le Caire, Al-hay’a al-misriyya al-‘âmma li-al-kitâb, 2006.  Petite histoire de l’islam, avec Mohammad Ali Amir-Moezzi, Flammarion, Librio, 2007, 94 pages. (ISBN ۲۲۹۰۰۰۲۴۱۰ et 978-2290002414) Réédité par le Nouvel Observateur en 2008.  Min ta’rîkh al-hirmisiyya wa-al-sûfiyya fî al-Islâm (De l’histoire de l’hermétisme et du soufisme en Islam), traduit par Lwiis Saliba, Jbeil, Éditions Byblion, 2005 ; ۲e édition revue et augmentée, 2008. La dignité de l’homme face aux anges, aux animaux et aux djinns, Albin Michel, Février 2018.

ترسا برنهایمر دکترای خود را در مرکز پژوهشی خلیلی در لندن کسب کرده است و هم‌اکنون پژوهشگر دانشگاه لودویگ-ماکسیمیلیان در شهر مونیخ آلمان است. علائق پژوهشی او شامل تاریخ اسلام از سال ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ در مناطق مرکزی و شرقی اسلام، و خصوصا شکل‌گیری و زمینه‌مند شدن اسلام در دوران باستان متاخر است. برنهایمر تحقیقاتی درباره تاریخ شیعه و ظهور خواص اسلامی، خصوصا اعقاب حضرت محمد یا علویان انجام داده است. او اخیرا به مسئله رنگ در تاریخ اسلام علاقه‌مند شده است و به تحقیق در تفاسیر دینی، تاریخ‌نگاری‌ها، و آثار علمی اسلامی در این زمینه مشغول است. او کتاب علویان: اولین خاندان در جهان اسلام، ۷۵۰ تا ۱۲۰۰ میلادی (انتشارات دانشگاه ادینبرا، ۲۰۱۳) منتشر کرده است و همچنین مجموعه مقالات دوران باستان متاخر: چشم‌اندازهای شرقی (۲۰۱۲) را ویراستاری کرده است.   Books Bernheimer, Teresa, and Rippin, Andrew Muslims: Their Religious Beliefs and Practices, 5th edition (2019), London: Routledge Bernheimer, Teresa, The ‘Alids: The First Family of Islam, 750-1200 (2013), Edinburgh: Edinburgh University Press Bernheimer, Teresa and Bayhoum-Daou, Tamima (eds.), Early Islamic History, Critical Concepts in Islamic Studies (2013), 4 vols, London: Routledge Bernheimer, Teresa and Silverstein, Adam (eds.), Late Antiquity, Eastern Perspectives. Studies on the Persian World from the Sasanians to Early Islam (2012), Oxford: Gibb Memorial Series Articles in peer-reviewed journals, book chapters and conference proceedings Bernheimer, Teresa (2022), “Revisiting Lists in Early Islamic Historiography”, in Teresa Bernheimer and Ronny Vollandt (eds.), Synopses and Lists (forthcoming) Bernheimer, Teresa (2022), “Rulers as authors: ʿAlī b. Abī Ṭālib and the other Twelver imams” in Maribel Fierro, Sonja Brentjes, and Tilman Seidensticker (eds.), Rulers as authors (forthcoming) Bernheimer, Teresa, and Rippin, Andrew (2015), Studies in the Early History of Islam, in Honour of G. R. Hawting, edited by Teresa Bernheimer and Andrew Rippin (special issue of BSOAS, vol. 78, issue 1) Bernheimer, Teresa (2013), “Shared Sanctity: Early Tombs and Shrines of the ʿAlid Family in the Eastern Islamic Lands” (Studia Islamica 1 n.s., 2013) Bernheimer, Teresa (2012), “Genealogy, Marriage, and the Drawing of Boundaries among the ‘Alids (8th-12th centuries)”, in Kazuo Morimoto (ed), The Role and Position of sayyids and sharifs in Muslim Societies (Routledge: London/NY) Bernheimer, Teresa (2006), “The Revolt of ʿAbdallah b. Muʿawiya, A. H. 127– ۱۳۰: A Reconsideration through the Coinage” (BSOAS 69) Bernheimer, Teresa (2005), “The Rise of sayyids and sadat: the case of the Al Zubara in 9th – ۱۱th century Nishapur” (Studia Islamica 100-101) Other Publications: Book Reviews and Encyclopaedia Entries “Shiʿism”, in Roger Bagnall et al. (eds), Encyclopaedia of Ancient History (New York, 2010) “Al-Abbas b. Muhammad b. ʿAli”, in J. Nawas et al. (eds), Encyclopaedia of Islam Three “Al-Askari, Abu al-Hasan ʿAli b. Muhammad”, in J. Nawas et al. (eds), Encyclopaedia of Islam Three “Lā ḥukma illā li-llāh (Khārijī slogan)“, Oxford Islamic Studies Online (i.p.) Review Esther Peskes, Al-ʿAidarus und seine Erben (ZDMG) Review Amikam Elad, The Rebellion of Muḥammad al-Nafs al-Zakiyya: Ṭālibīs and Early ʿAbbāsīs in Conflict (JAOS) Review Patricia Crone, Islam, the Ancient Near East and Varieties of Godlessness (Journal of the Royal Asiatic Society) Review Georg Leube, Kinda in der frühislamischen Geschichte: eine prosopographische Studie auf Basis der frühen und klassischen arabisch-islamischen Geschichtsschreibung (BSOAS) Review Ryan J. Lynch, Arab Conquests and Early Islamic Historiography. The Futuh al-Buldan of al-Baladhuri (BSOAS)

هلموت ریتر(به آلمانی:Hellmut Ritter) شرق‌شناس، کارشناس الهیات و متن‌شناسی زبانهای لاتین و یونانی، استاد زبانهای فارسی و عربی، کارشناس تصوف و آیین صوفیه، نویسنده و پژوهشگر آلمانی است. او پسر کشیشی پروتستان بود که در سال ۱۸۹۲ در لیشتناو از توابع هسن آلمان متولد شد. پس از پایان دوره دبیرستان حدود سه سال به تحصیل در حوزه شرق‌شناسی نزد کارل بروکلمان[۱] و پاول کاله[۲] مشغول بود. پس از آن به استراسبورگ نزد تئودور نولدکه[۳] و لندآور[۴] رفت و از آنان دروس الهیات و متن‌شناسی زبانهای لاتین و یونانی را آموخت. سال ۱۹۱۳ به عنوان پژوهشگر در مؤسسه تاریخ و تمدن مشرق‌زمین در هامبورگ آغاز به کار کرد و در سال ۱۹۱۴ در سن ۲۲ سالگی آزمون شفاهی دوره دکترا را در دانشگاه بن پشت سر نهاد و در سال ۱۹۱۹ به دانشیاری دانشگاه هامبورگ رسید و به تحقیق و پژوهش در زمینه ادبیات کلاسیک عربی و یونانی و کیمیاگری در قرون وسطی پرداخت. ریتر در طول جنگ جهانی دوم به عنوان مترجم نظامی در فلسطین و عراق و ایران خدمت کرد. در سال ۱۹۲۵ به سبب مشکلاتی، سمت دانشگاهی خود در دانشگاه هامبورگ را از دست داد و پس از آن و با از دست دادن شغلش در اوایل ۱۹۲۶ عازم استانبول شد. در آنجا از وجود گنجینه‌های ادبی فراموش‌شده در کتابخانه‌های قدیمی شهر آگاه شد. دسترسی او به این حجم انبوه و ارزشمند از نسخ خطی موجب شکل‌گیری مجموعه مقالات علمی او در حوزه زبان‌شناسی تاریخی از جمله Philologika VII یا زبان‌شناسی تاریخی هفت (رساله‌هایی به عربی و فارسی درباره عشق زمینی وآسمانی) شد. همچنین او به متن اصلی مجموعه داستانی حکایات عجیب و اخبارغریب دست یافت. با وجود اینکه ریتر در آن زمان از آلمان تبعید شده بود اما ریاست انجمن شرق‌شناسی آلمان در استانبول را بر عهده داشت و در کارهای تحقیقاتی خود حامیانی از آلمان داشت. این حمایت‌ها موجب سرمایه‌گذاری بر روی طرح او درمورد مجموعه‌ از کتابخانه‌های اسلامی با پژوهش‌های تک موضوعی علمی از سال ۱۹۲۹ به بعد شد. در اوایل دهه ۱۹۳۰ ریتر بر روی نسخه‌های خطی قدیمی کیمیاگری عربی کار می‌کرد و همچنین از پیشتازانی بود که از تاثیر ادبیات یونان باستان بر علم و ادبیات عرب آگاهی یافت. انتخاب حزب نازی در۱۹۳۳ در آلمان بدین معنی بود که قرارداد ریتر برای کار پایان یافته است اما دوستان او در انجمن شرق‌شناسی آلمان موفق شدند بی سروصدا مقدار کمی از بودجه را برای ادامه فعالیت‌هایش به او دهند. سپس با توجه به مدرن‌سازی سریع ترکیه و استانبول توسط مصطفی کمال آتاتورک[۵]، موقعیت شغلی جدیدی برای او بوجود آمد. بدین ترتیب دانشگاه تازه باسازی شده استانبول از وی برای مقام استادی درخواست همکاری کرد. با وجود قرارداد کاری موقت، ریتر وظیفه پرورش نسل جدیدی از پژوهشگران ترکیه‌ای که بتوانند با دقت بر روی ادبیات کهن منطقه کار کنند را بر عهده داشت. ریتر با جدیت و سختکوشی کار را پیش می‌برد و به دانشجویانش هر سال زبان جدیدی می‌آموخت. ریتر در سال ۱۹۴۹ و پس از شکست نازی‌ها در جنگ جهانی دوم توانست به آلمان بازگردد و این بازگشت موجب تکمیل مهم‌ترین اثر او شد: کتاب راهنمای جامع درباره مراسم و آداب و اعتقادات عرفان اسلامی (آلمان ۱۹۵۵). از سال ۱۹۵۳ به عنوان استادیار در موسسه مطالعات شرقی دانشگاه فرانکفورت مشغول به کار شد؛ اما در آن زمان هنوز همجنسگرایی در آلمان غیرقانونی بود و ریتر در سال۱۹۵۶ به استانبول برگشت. در آنجا با همکاری یونسکو به جمع‌آوری و دسته‌بندی نسخه‌های خطی پراکنده اشعار کهن از اسناد واوراق مختلف استانبول پرداخت. حمایت‌های از ابتدا و مجدانه ریتر از دستورات عرفانی اسلام، ابقای حیات آن‌ها را در پی داشت. ریتر طی چند سال پایانی عمرش گروه کوچکی از پناهجویان سالخورده را یافت که هنوز به زبان باستانی آرامی صحبت می‌کردند؛ این زبان امروزه جزو زبان‌های در معرض انقراض محسوب می‌‍‌شود. او به همراه آن‌ها لغت‌نامه پنج جلدی و راهنمای دستور زبان آرامی را تهیه کرد. ریتر در سال ۱۹۶۹ به آلمان بازگشت و در ۱۹ مه ۱۹۷۱ در اوبراوزل درگذشت. زندگی‌نامه ریتر توسط یوزف فان اس[۶] و با نام Im Halbschatten Der Orientalist Hellmut Ritter در آلمان منتشر شد. یکی از شاخص‌ترین آثار او که به فارسی برگردان شده، کتابی با عنوان دریای جان است که به بررسی زندگی و چهار مثنوی از شیخ فریدالدین عطار نیشابوری شاعر بزرگ قرن ششم هجری اختصاص دارد. فهرست کاملی از آثار منتشر شده هلموت ریتر در آلمان درسایت کتابخانه ملی آلمان موجود است. کتابشناسی: Veröffentlichungen(Auswahl)[Bearbeiten] Über die Bildersprache Nizami’s. 1927. al-Ḥasan ibn Mūsā an-Naubaḫtī. Die Sekten der Schia. (Edition des arabischen Textes), hrsg. von Helmut Ritter. 1931. 115 S. arab. Text. Karagös. Türkische Schattenspiele, hrsg. üb. und erl. von Helmut Ritter. Istanbul 1941. XIX, 337 S. dt. und türk. Text, Ill. Ahmad Ghazzali: Aphorismen über die Liebe, hrsg. von Hellmut Ritter. 1942. VII dt. Text und 106 S. arab. Text. Philologika XIII. Arabische Handschriften in Anatolien und Istanbul. In: Oriens 2, 1949, 236-314. Asrar al-balagha, the mysteries of eloquence. 1954. Das Meer der Seele. Mensch, Welt und Gott in den Geschichten des Farīduddīn ʿAṭṭār. Leiden 1955. Die Geheimnisse der Wortkunst (Asrār al-balāgha) des ʿAbdalqāhir al-Curcānī. Aus dem Arabischen übersetzt und mit Anmerkungen versehen von Hellmut Ritter. 1959. 33* u. 479 S. dt. Text. Al Ghasâli: Das Elixier der Glückseligkeit. Düsseldorf 1959 (2. Auflage 1981). [Auswahlübersetzung aus Kīmiyā-i saʿādat und Iḥyāʾ ʿulūm ad-dīn, beide von Abū Ḥāmid Muḥammad ibn Muḥammad al-Ġazālī.] Abū l-Ḥasan ʿAlī ibn Ismāʿīl al-Ašʿarī: Die dogmatischen Anhänger der Lehren des Islam. [Edition des arabischen Textes] hrsg. von Hellmut Ritter. 1963. XXXIII, 677 S. arab. Text. Tūrōyo: Die Volkssprache der syrischen Christen des Tūr ʿAbdîn. Hrsg. vom Orient-Institut der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft, Beirut. 5 Bände. Steiner, Wiesbaden 1967-1990. Fariduddin Attar: Geschichten und Aphorismen des persischen Dichters und Mystikers. Übersetzt von Hellmut Ritter. Tiessen, Neu-Isenburg 1995, ISBN 3-928395-12-2. Nachlass[Bearbeiten] Ein Teil des Nachlasses von Hellmut Ritter wird als Depositum im Hessischen Staatsarchiv Marburg (Bestand 340 Ritter b) aufbewahrt.[3] Literatur[Bearbeiten] Josef van Ess: Im Halbschatten: Der Orientalist Hellmut Ritter (1892–۱۹۷۱). Harrassowitz, Wiesbaden 2013, ISBN 978-3-447-10029-8. Thomas Lier: Hellmut Ritter in Istanbul 1926–۱۹۴۹. In: Die Welt des Islams. Bd. 38, 1998, S. 334–۳۸۵. Angelika Neuwirth, Armin Bassarak (Hrsg.): Hellmut Ritter und die DMG in Istanbul. (= Pera-Blätter. Nr. 15). Herausgegeben anläßlich des 10-jährigen Bestehens der Abteilung Istanbul des Orient-Instituts der DMG. Orient-Institut der DMG, Abt. Istanbul, Istanbul 1997 (online). Holger Preißler: Hellmut Ritter. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, S. 660 f. (Digitalisat). Georg Stauth, Faruk Birtek (Hrsg): Istanbul. Geistige Wanderungen aus der „Welt in Scherben“. Transcript, Bielefeld 2007, ISBN 978-3-89942-474-4 (vor allem über Traugott Fuchs und Hellmut Ritter).  [۱] -Carl Brockelmann [۲] -Paul Kahle [۳] -Theodor Nöldeke [۴] -gustavo landivar [۵] -Mustafa Kemal Atatürk [۶] – Josef Van Ess

شیلا بلر هنرشناس شهیر در حوزه تمدنی آسیا و اسلام است و تاکنون ده‌ها کتاب و مقاله در این حوزه منتشر کرده‌ و بیش از نیم قرن است که در دانشگاه‌های آسیا، اروپا و آمریکا به تدریس اشتغال دارد.

مارکس میلرایت استاد هنر و باستان‌شناسی اسلامی در دپارتمان تاریخ هنر و مطالعات بصری دانشگاه ویکتوریا، کانادا است. حوزه‌های تخصصی او عبارتند از هنر و معماری و باستان‌شناسی جهان اسلام، تعاملات میان‌فرهنگی مدیترانه‌ای در دوران قرون وسطی و مدرن آغازین، پیشه‌ها و کار در خاورمیانه اسلامی، و تاریخ پزشکی. از جمله آثار او درآمدی بر باستان‌شناسی اسلامی (۲۰۱۰، انتشارات دانشگاه ادینبرا) و قبه الصخره و کتیبه‌های موزاییکی اموی آن (۲۰۱۶، انتشارات دانشگاه ادینبرا) است.   Books Marcus Miilwright and Evanthia Baboula, eds, Made for the Eye of One Who Sees: Canadian Contributions to the Study of Islamic Art and Archaeology (Montreal and Kingston: McGill-Queen’s University Press and Royal Ontario Museum, 2022). The Queen of Sheba’s Gift: A History of the True Balsam of Matarea, Edinburgh Studies in Classical Islamic History and Culture (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2021). Middle Eastern Encounters: Collected Essays on Visual, Material, and Textual Interactions between the eighth and the twenty-first Centuries, Islamic History and Thought 21 (Piscataway NJ: Gorgias Press, 2020). The Arts and Crafts of Syria and Egypt from the Ayyubids to World War I: Collected Essays, Islamic History and Thought 7 (Piscataway NJ: Gorgias Press, 2018). Islamic Arts and Crafts: An Anthology (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2017). The Dome of the Rock and its Umayyad Mosaic Inscriptions, Edinburgh Studies in Islamic Art (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2016). An Introduction to Islamic Archaeology, The New Edinburgh Islamic Surveys (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2010). The Fortress of the Raven: Karak in the Middle Islamic Period (1100-1600), Islamic History and Civilization. Studies and Texts 72 (Leiden: E. J. Brill, 2008).

محمدعلی امیرمعزّی اسلام‌پژوه و قرآن‌پژوه ایرانی و استاد دانشگاهِ مقیم در فرانسه است. تخصص او الهیات تشیع است و در زمینه‌ی تفسیرِ تاریخ‌های قرآنی و الهیاتِ شیعه تدریس می‌کند. او هم‌اکنون مدیر مطالعات در دانشسرای عملی پژوهش‌های عالی و دارای کرسی تفسیر و الهیات اسلام شیعه است. محمد علی امیرمعزّی در سال ١٣٣۴ خورشیدی در تهران و در خانواده ای فرهنگی با تمایلات و تعلّقات دینی به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایی، او دوران دبیرستان خود را در دبیرستان فرانسوی‌زبان رازی گذراند. با توجه به علاقه دینیِ خانواده‌اش، نظر معزّی به مباحث دینی و الاهیاتی جلب شد. درسال آخر دبیرستان، او توانست با هانری کُربن دیدار کند؛ دیداری که منجر به آمدن او به فرانسه و ادامه تحصیل در رشته اسلام‌شناسی در پاریس شد. پس از گرفتن دیپلم در سال ۱۹۷۴، تحصیلات خودش را در دانشسرای عملی پژوهش‌های عالی (سوربن) شروع کرد و به مدت دوسال در درس‌های کُربن شرکت و تشویق به شیعه‌پژوهی، به‌ویژه بررسی متون اولیه و نخستین آن شد. او در کنار تحصیل در حوزه اسلام پژوهی شروع به یادگیری زبان عرب در انستیتوی زبان‌های شرقی کرده و زبان پهلوی، یونانی و لاتین هم کمی آموخت و توانست فارغ‌التحصیل زبان عربی از انجمن ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی شود. امیرمعزی دکتری خاورشناسی و مطالعات ادیان را در سال ۱۹۹۱ میلادی / ١٣٧٠ خورشیدی از دانشگاه سوربن پاریس گرفت. پایان‌نامه‌ی دکتری او «تفسیر و الهیات اسلام شیعی» بوده که نخستین پایان‌نامه‌ی دانشگاهی درباره‌ی شیعه در دانشگاه‌های غرب محسوب می‌شود. او در سال ۱۹۸۸ پس از بازنشستگی استادش، نخست استادیار و سپس در سال ۱۹۹۴ جانشین استادِ خود در همان کرسی هانری کربن می شود. محور مرکزی پژوهش‌های معزّی، بررسی نقّادانۀ تشیّع در بستر تاریخ، و به ویژه دوران تکوین این دین در سه قرن نخست است؛ تشیعی که از نظر او، بیش از همه چهره امام ستون فقرات باورهای آن را شکل می‌دهد. بخش دیگر از پژوهش‌های امیر معزّی، در بابِ تاریخ قرآن و مُصحف قرآنی، به‌ویژه از نظر شیعیان نخستین است. او در بسیاری از پژوهش های خود به این مسئله در بابِ قرآن و معمّای تاریخ این متن پرداخته است. او سرویراستار و مدیر اثرِ جمعیِ فرهنگ قرآن به زبان فرانسوی است که توسط انتشارات روبر لافون در ۲۰۰۷ میلادی منتشر شد. امیرمعزّی همچنین پدیدآورنده، مدیر و یکی از ۳۰ نویسنده‌ی مجموعه‌ی چهار جلدیِ قرآنِ مورخان (چاپ شده در آبان ١٣٩٨) است. پژوهش‌های امیرمعزّی نه تنها از وجه تاریخِ شیعه اهمیت زیادی پیدا کرده‌اند، بلکه توانسته‌اند برخی محدودیت‌ها برای شناخت مناسب از تاریخ صدرِ اسلام را نیز رفع کنند. از امیرمعزّی این کتاب‌ها به فارسی ترجمه شده است: تشیع: ریشه‌ها و باورهای عرفانی، راهنمای ربانی در تشیع نخستین: سرچشمه‌های عرفانی در اسلام و یک متن و تاریخی رازآمیز. کتابشناسی The Divine Guide in Early Shi‘ism, (New York: State University of New York Press, 1994). Revelation and Falsification: The Kitāb Al-Qirāʼāt of Aḥmad b. Muḥammad Al-Sayyārī, edited by Mohammad Ali Amir-Moezzi and Etan Kohlberg (Leiden ; Boston: Brill, 2009). The Silent Qu’ran and the Speaking Qur’an, translated by Ormsby, Eri. (New York: Columbia University Press, 2016) Le Guide divin dans le shi’isme originel. Aux sources de l’ésotérisme en Islam, Paris, éd. Verdier, coll. « Islam Spirituel », Paris, 1992 Qu’est-ce que le shî’isme ? (avec Christian Jambet), Paris, éd. Fayard, coll. « Histoire de la pensée », Paris, 2004 La Religion discrète : croyances et pratiques spirituelles dans l’islam shi’ite, Paris, éd. Vrin, coll. « Textes et Traditions », Paris, 2006 Petite histoire de l’islam (avec Pierre Lory) Paris, éd. Flammarion, coll. « Librio », Paris, 2007 Le Coran silencieux et le Coran parlant. Sources scripturaires de l’islam entre histoire et ferveur, CNRS Éditions, Paris, 2011 La Preuve de Dieu. La mystique shi’ite à travers l’œuvre de Kulayni, IXe – Xe siècle, éd. du Cerf, coll. « Islam, nouvelle approche », ۳۴۸ p., Paris, 2018 Ali, le secret bien gardé. Figures du premier Maître en spiritualité shi’ite, CNRS Éditions, Paris, 2020 (I. Zilio Grandi ed.), Dizionario del Corano, Milano: Mondadori, 2007. Il Corano (eds. A. Ventura; trans. I. Zilio-Grandi; comments A. Ventura; M. Yahia, I. Zilio-Grandi, and M. A. Amir-Moezzi), Milano: Mondadori, 2010. Il Corano silente, il Corano parlante – Le fonti scritturali dell’Islam fra storia e fervore (Roma: Istituto per l’Oriente Carlo Alfonso Nallino, 2018).

رابرت هیلن برند، استاد گروه هنر اسلامی در دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند، پس از اتمام تحصیلات خود در دانشگاه های کمبریج و آکسفورد، از سال ۱۹۷۱ به تدریس در گروه هنرهای زیبای دانشگاه ادینبورگ پرداخت و در سال ۱۹۸۹ ریاست گروه هنر اسلامی در این دانشگاه را برعهده گرفت.

جان اسپوزیتو (به انگلیسی: John Esposito) (متولد ۱۹ ماه می سال ۱۹۴۰، بورکلین، نیویورک سیتی)، استاد امور بین‌الملل و مطالعات اسلامی در دانشگاه جرج‌تاون می‌باشد. او مدیر مرکز شاهزاده الولید بن طلال برای فهم متقابل مسلمانان و مسیحیان در دانشگاه جرج تاون می‌باشد.[۱] جان اسپوزیتو استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا در زمینه دین و پژوهش‌های اسلامی و امور بین‌المللی و همچنین بنیانگذار و سرپرست مرکز شناخت متقابل اسلام و مسیحیت است. اسپوزیتو در زمینه اسلام، اسلام سیاسی و اثرات جریان‌های اسلامی از شمال آفریقا تا آسیای جنوب شرقی صاحب تخصص است و علاوه بر فعالیت‌های یاد شده در مراکز متعدد دیگر نیز فعالیت داشته و دارد از جمله مرکز مطالعات مربوط به اسلام و دموکراسی که نایب رئیس آن بوده‌است. اسپوزیتو سرپرست و سر ویراستار دائرهالمعارف چهار جلدی آکسفورد راجع به جهان اسلام مدرن (۱۹۹۵) تاریخ اسلام آکسفورد (۱۹۹۹)، فرهنگ نامه اسلام آکسفورد و دنیای اسلام گذشته و حال آکسفورد است. او صاحب بیش از ۳۰ کتاب است.[۲] یکی از کتاب های مهم او که در مقطع کارشناسی ارشد علوم سیاسی تدریس می شود جنبش های اسلامی معاصر است