جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بحث حاضر حاصل نشست علمى با موضوع صورت‌بندى امنیت ملى در حوزه فقه سیاسى است که در تاریخ 12/3/84 در پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسى پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامى برگزار شده است.

دولت موقت متشکل از نیروهاى ملى (جبهه ملى) وملى ـ مذهبى (نهضت آزادى) بود. به نظر مى‌رسد رفتارهاى سیاسى این دولت از پیشینه‌ها وگرایش‌هاى فکرى ومحفلى آنها نشأت مى‌گرفت. براى تبیین مسأله در این مقاله، ویژگى‌هاى فکرى وعقیقى این دو محفل ومواضع سیاسى آنها در قالب دولت موقت ونیز مقایسه ویژگى‌ها ورفتارهاى سیاسى آنها ارائه شده است.

دو مفهوم اخلاق و آزادى در شمار مفاهیم فربه تجویزى و از ناب ترین مباحث فلسفه سیاسى است. برجستگى این مفاهیم به گونه‌اى است که در تمامى دوره‌هاى حیات اندیشه سیاسى خود را بر ذهن و اندیشه متفکران و زندگى آدمى تحمیل کرده است. از این رو نوشته حاضر در تلاش است تا نگره یکى از فیلسوفان مسلمان معاصر در باب مناسبات اخلاق و آزادى را بکاود و با سنجش این دو مفهوم فربه فلسفه سیاسى، به طرح و آزمون مدعاى مقاله در باب اولویت آزادى بر اخلاق بپردازد.

مسأله انتظار بشر از دین، از دیر باز مورد توجه جوامع علمى بوده است. برخى، دین را امرى خودى و مشتمل بر اعمال عبادى و اخلاقى مى‏دانند؛ عده‏اى دیگر معتقدند حوزه نفوذ دین، اجتماع و سیاست را نیز شامل مى‏شود. بنابراین نسبت دنیا و دین، بنابر تعبیرى عرفانى، همان ظاهر و باطن است. مقاله حاضر، به بررسى موضوع فوق با توجه به اشعار اقبال لاهورى مى‏پردازد.

ناسازگارى حکومت اسلامى با حکومت سکولار با توجه به معناى این دو نوع حکومت بسیار روشن است و عقل در داورى بین دو حکومت با برهانى دانستن وجود خدا حکومت دینى و اسلامى را اجتناب‌ناپذیر مى‌داند و در صورت شک، حکومت اسلامى به دلیل محتمل بودن وجود خدا حکومت الهى بر حکومت سکولار رجحان دارد و به همین دلیل حکومت سکولار نامحتمل است و فقط در یک صورت مى‌توان حکومت سکولار را محتمل دانست که اثبات شود که مردم بالاصاله در برابر خدا داراى حق حاکمیت هستند در حالى که این با مالکیت على‌الاطلاق خدا و حتى با محتمل بودن مالکیت على‌الاطلاق وى ناسازگار است.

نوشتار حاضر با گذرى بر تاریخچه ورود سکولاریسم به جهان اسلام وبررسى تلاش برخى از اندیشمندان معاصر اسلامى براى سازگار ساختن آن با اسلام، به توضیح چگونگى شکل‌گیرى نظریه سکولاریسم اسلامى مى‌پردازد. به گمان نگارنده، چرخشِ معرفت‌شناختى در نظریه هرمنوتیک فلسفى گادامر، آموزه‌هاى موردنیاز براى تمهید مبانى معرفت‌شناختى جدید براى عبور از مبانى معرفت‌شناختى پیشین سنت فکرى اسلامى را فراهم ساخته است. برخى از اندیشمندان معاصر اسلامى با استخدام این آموزه‌ها مبانى معرفت‌شناختى مورد نیاز را تدارک دیده‌اند. نظریه سکولاریسم اسلامى بر این مبانى استوار بوده، به همین دلیل پى‌آمدهاى معرفت‌شناختى خاصى به دنبال داشته که در مقاله به آنها اشاره شده است.

یکى از اهداف هر حکومت، تأمین امنیت شهروندان است. نگاه به امنیت ملّى از دیدگاه معصومان به ویژه آنها که حاکمیّت جامعه را در دست داشته‌اند همانند امیرالمؤمنین على 7 بسیار مهم و راه‌گشا خواهد بود. امنیت یکى از مهم‌ترین دغدغه‌هاى امام على 7 بوده است و در این راستا اقدامات امنیتى، نظامى و سیاسى مهمى را انجام داده‌اند. در این نوشتار اشاره‌اى به برخى از این اقدامات شده است.

افکار بیرونى مجموعه‌اى از دانش‌ها و رویکردهاى متفاوت است. از این رو مسأله اساسى در مطالعات «بیرونى‌شناسى» شناخت ماهیت آرا و مبانى معرفت‌شناسى، هستى‌شناسى و انسان‌شناسى اوست. اگر چه نگاه بیرونى به غایت عالم طبیعى است و نقطه عزیمت اندیشه وى توصیف الگوها و قوانین طبیعى است، اما همو با تعلیل ذهنى و در نهایت به واسطه وحى و شهود به تعادل و انسجام مى‌رسد؛ به عبارت دیگر مدل پژوهش وى «معرفت ترکیبى» است که از حس و استقرا آغاز و با عقل و قیاس به تعادل و در نهایت با وحى به ثبات و استحکام مى‌رسد

آیا در اسلام آزادى بیان وجود دارد؟ آیا در اسلام حقوق و آزادى‌هاى مدنى شهروندان به رسمیت شناخته شده است؟ آیا در اسلام قاضى مى‌تواند براى هر جرمى به دلخواه خود هر مجازاتى را تعیین کند؟ آیا نظام حکومتى اسلام در برابر مردم مسؤول و پاسخ‌گو است؟ آیا در اسلام مردم در انتخاب فرمان‌روایان نقشى دارند؟ آیا در اسلام مردم باید بى‌چون و چرا از ولىّ امر یا متصدى حکومت و فرمان‌روا اطاعت کنند؟ آیا در اسلام افراد مى‌توانند نظر و عقیده شخصى یا رأى خود را درباره امور بیان کنند؟ دکتر محمد هاشم کمالى، فقیه و استاد دانشگاه بین‌المللى اسلامى مالزى و از پیروان مذهب اهل سنت و از معتقدان به حکومت شریعت، مى‌کوشد بر اساس متون و منابع شرعى به پرسش‌هاى مذکور پاسخ گوید. مباحث وى که با عنوان آزادى بیان در اسلام انتشار یافته، شامل پنج مقاله که در دهه‌هاى 1980 و 1990 در مجلات تخصصى بین‌المللى به چاپ رسیده است. امتیاز این مقالات ـ به نظر مترجم و گزینش‌گر این مجموعه ـ در این است که نویسنده بى‌آن‌که ادعاى روشنفکرى داشته باشد و بخواهد اندیشه‌هاى تازه را به گذشتگان نسبت دهد یا اندیشه‌هاى جدید را با اسلام درآمیزد، صرفآ با تکیه بر منابع دینى و فقهى، به تبیین پاره‌اى پرسش‌ها پرداخته است که از مهم‌ترین مسائل جوامع اسلامى از نوگراترین تا سنتى‌ترین و سنت‌گراترین شکل آن است.

در این مقاله ضمن اشاره به ضرورت باز تولید مشروعیت یک نظام مستقر از طریق نقد فعال و مستمر و چند وجهى بودن آن در نظام جمهورى اسلامى ایران، به پیوند نقد و تبیین پرداخته شده است. در ادامه با تبیین رئالیستى از انقلاب و لایه‌هاى متعدد و تو در توى آن، معیارها و ملاک‌هایى براى نقد جمهورى اسلامى پیشنهاد شده است. سپس با اشاره به ضرورت‌هاى هفتگانه نقد به بحث در مورد ارکان نقد پرداخته و در نهایت سه دوره نقد در جمهورى اسلامى (درون گفتمانى، سکوت و توجیه و برون گفتمانى) شناسایى شده است.