جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توسعه مفاهیم زمان، کیهان‌شناسی و خلقت را در فلسفه یهودی قرون وسطی دنبال می‌کند. علیرغم اهمیت زمان و کیهان شناسی برای تفکر غربی، به طور شگفت انگیزی در تاریخ های فلسفه یهود توجه کمی به این موضوعات شده است. با تمرکز بر این که فیلسوفان قرون وسطی چگونه الاهیاتی فلسفی می ساختند که به محدودیت های مذهبی حساس بود و در عین حال عناصر قانع کننده ای از علم و فلسفه را نیز در خود گنجانده بود، T. M. Rodavsky توسعه مفاهیم زمان، کیهان شناسی و خلقت را در نوشته های ابن گابیرول، میمونیس ردیابی می کند. جرسونیدس، کرسکاس، اسپینوزا و دیگران.

ترجمه ماشینی : این اثر بر مفهوم خدا فیلسوف یهودی قرون وسطایی و محقق حقوقی، حسدای کرسکاس (1340-1410/11) تمرکز دارد. این نشان می‌دهد که خدای کرسکاس بی‌نهایت خلاق و خوب است و شباهتی را که کرسکاس به طور ضمنی بین خدا به‌عنوان خالق و قانون‌گذار ترسیم می‌کند، بررسی می‌کند.

فهم درست نسبت ‌به حقیقت هر چیز، به ویژه ماهیت انسان، تأثیر مستقیم بر کیفیت هویت­بخشی و تدوین حقوق متناسب با آن دارد. به همین دلیل در این جستار، با اشاره به آیات خلقت زن از مرد، نحوه مواجهه مفسران غرب جهان اسلام (ابن­عربی، ابن­عطیه، قرطبی و ابن­عاشور) با آیات خلقت زن مورد بررسی قرار گرفته تا ادعای وجود تبعیض جنسیتی در آیات پیش­گفته ـ که برداشت تفسیر مفسران یاد شده است ـ تحلیل شود. مفسران یادشده با وجود اختلاف در مفردات آیات مربوطه، نتیجه مشترکی از کیفیت و هدف از خلقت زن ارائه کرده‌اند. ابن­عربی، ابن­عطیه و قرطبی حرف «مِنْ» در آیه 1 نساء و 72 نحل را «مِنْ» جنسیه دانسته­اند؛ ولی ابن‌عاشور، «مِنْ» تبعیضیه می­داند. با وجود این، همه مفسران یادشده، تبعیض در مبدأ خلقت را نتیجه گرفته­اند. همچنین، ابن­عطیه و قرطبی، «مِنْ» در آیه 21 روم و 189 اعراف را «مِنْ» جنسیه دانسته­اند؛ اما ابن­عاشور در 21 روم، «مِنْ» نوع و در 189 اعراف، «مِنْ» تبعیضیه می­داند. البته، همه مفسران یادشده، هدف از خلقت زن را خدمت به مرد بیان کرده‌اند که ادعایشان بر دو دلیل استوار است: دلیل اولشان، به روایتی است که توأم با روایات متعارض است و دلیل دومشان، بر تفسیر «ثُمَّ» در آیه 6 زمر است که بدون بررسی رابطه معطوف و معطوفٌ­علیه، آن را به معنای تأخیر رتبی گرفته­اند؛ در صورتی که لفظ «ثُمَّ»، هنگامی بر تراخی رتبی دلالت دارد که در آیه، شواهدی دال بر پایین بودن جایگاه معطوف نسبت به معطوفٌ­علیه وجود داشته باشد. با توجه به اینکه چنین شواهدی در آیات مربوطه یافت نشد؛ اندیشه قرآنی، دلالت بر یکسانی و یگانگی ماهوی زن و مرد دارد. گواه بر این مطلب، تقریر میزان واحد ارزیابی تقوا برای همه انسان­هاست.

کراوس معتقد به خلق هوشمندانه و خودبه­خودی جهان از عدم است و آغاز جهان را از یک انفجار بزرگ می­داند که دائم در حال گسترش است؛ یعنی بی­انتهایی زمانی و مکانی. در نتیجه، تسلسل در نزد وی امکان­پذیر است. بنابراین وی بر ادعای الهی­دانان که علت اول را به وسیله قاعده «تسلسل» اثبات می­کنند، ایراد می­گیرد و می­گوید اگر یک موجود فراطبیعی که خارج از نظام طبیعت است را در نظر بگیریم منجر به این می­شود که یکی را باید مقدم و دیگری را مؤخر قرار دهیم؛ زیرا سلسله علل باید جایی ختم شود. بنابراین، وی معتقد به تسلسل این­جهانی و درون طبیعت است. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیل محتوا، اندیشه کراوس را بر مبنای اندیشه علامه به نقد می­کشد. علامه معتقد است کل این جهان مانند بدن انسان با کلیه اعضایش یک واحد شخصی است و از سلسله علت­ها و معلول­ها تشکیل شده که بر روی هم علتی می­خواهد. وی با تلفیقی از دو برهان حدوث، وجوب و امکان برهان متمایزی را تقریر کرده است و ادعا می­کند جهان با توجه به حرکت جوهری ذاتی، دائما در حال حدوث است و چون مجموعاً یک وجود خارجی است، به عنوان یک واحد حادث، نیازمند به علت است؛ در صورتی که کسی حرکت جوهری جهان را منکر شود، امکان ذاتی آن انکارناپذیر است؛ زیرا جهان دارای ماهیت است و لازمه ماهیت، امکان ذاتی است. بنابراین، هر ممکنی نیازمند به علت است. در نتیجه، این جهان نیاز به علت اول است که از طریق قاعده تسلسل اثبات می­شود.

مسئله آفرینش و به تبع آن، خلق‌ازعدم، یکی از چالش‌های فلاسفه و متکلمان در همه اعصار بوده است. هدف این پژوهش که، به شیوه توصیفی ـ تحلیلی تنظیم شده است، تحلیل، تطبیق و بررسی دیدگاه‌ آکویناس و ملاصدرا درباره نحوه تکون خلقت و عقلانی یا وحیانی بودن خلق‌ازعدم است. در این مقاله، روشن می‌شود که آکویناس ضمن این که دلایل فلاسفه و متکلمین بر قدم یا حدوث زمانی عالم را نمی‌پذیرد، دلایل عقل را نیز مبنی بر اثبات حدوث ذاتی عالم ناتوان و نارسا می‌داند. وی اذعان دارد که تنها بر اساس وحی و آموزه‌های دینی است که می‌توان حکم به مسبوق به عدم بودن و حدوث ذاتی عالم نمود. از سویی دیگر، ملاصدرا با التفات به آموزه‌های دینی و بر اساس مبانی عقلی خویش، همچون اصالت وجود‌‌‌ و حرکت جوهری، ضمن پذیرش خلق‌ازعدم، به اثبات عقلانی حدوث زمانی عالم(به معنای خاص) می‌پردازد. در مقام تطبیق آراء این دو اندیشمند، می‌توان به اصالت وجودی دانستن هر دو اشاره کرد. این که در نظام صدرایی و آکوئینی، ضمن آن که خداوند قدیم دانسته شده است، عالم امکان نیز بدون هیچ تصوری از زمان، مسبوق به عدم تعریف می‌شود. وجه اختلاف بارز این دو متفکر را می‌توان در تغییر پذیر بودن یا نبودن ماده نخستین عالم هستی دانست. ملاصدرا با استناد به آیه «کل یوم هو فی شأن» فیض الهی را چنان مستمر و غیر منفک از خداوند می‌داند که تصور آغازی برای خلقت در زمان حقیقی یا زمان موهوم رفع می‌گردد.

ترجمه ماشینی : میراث توماس آکویناس و کارل بارت برای متکلمان معاصر که به طور فزاینده ای آنها را در مورد مسائل بحث برانگیز در مورد قیاس و معرفت خدا به گفتگو می پردازند، تأثیرگذار است. با این حال، گفتگوی صریح کمی بین الاهیات آنها درباره خدا رخ داده است. این کتاب یکی از اولین تحلیل‌های مبسوط این موضوع اساسی را ارائه می‌کند و می‌پرسد که چگونه هر متکلم به دنبال اعتراف به تمایز کیفی خداوند در رابطه با خلقت است. ویتمن ابتدا بررسی می کند که آنها چگونه مطابقت و تمایز بین وجود خدا و اعمال بیرونی را در یک نگرانی فراگیر برای اجتناب از بت پرستی درک می کنند. ثانیاً، او نوع رابطه ای که خداوند با خلقت دارد را تحلیل می کند که از این برداشت های مربوطه ناشی می شود. علیرغم بسیاری از اهداف مشترک، آکویناس و بارت در نهایت در موضوع عقل الهیات با پیامدهایی برای توانایی آنها در حمایت مداوم از متمایز بودن خدا اختلاف دارند. این موضوعات آموزنده متقابل، درس های مهمی را برای الهیات معاصر ارائه می دهد.