جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از عوامل موثر بر تفسیر قرآن کریم با توجه به تلاشهای مفسران، پی جویی از معانی مفردات قرآن است که البته در مواردی به دلایلی چون عدم توجه به معنای دقیق ریشه، وجود اشتراک لفظی در برخی واژه ها و خلط معنای حقیقی از مجازی اختلافاتی بین مفسران بوجود آمده است. از طرف دیگر برخی از الفاظ قرآن کریم تکامدها هستند که به جهت بی تکرار بودنشان در متن قرآن کریم، دارای محدودیتهایی در واژه شناسی می باشند. این رساله در پی پاسخگویی به این سوالات است که روش دستیابی به فهم تکامدها و تفاوت آن با فهم مفردات پرکاربرد چیست و نقش واژه شناسی تکامدها در دستیابی به تفسیر صحیح چه می باشد؟ هدف این پژوهش بیان دستاوردهای واژه شناسی با رویکرد تکامدپژوهی در عرصه تفسیر است. لذا به واژه شناسی تکامدهای دو سوره البقره و آل عمران (سوره های زهراوین) با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و از منابع کتابخانه ای بویژه تفاسیر ادبی و بلاغی پرداخته شده است و ریشه هر تکامد در زبانهای عربی وعبری و ترکی استانبولی و معادل آن در فارسی بررسی شده است تا ابعاد کاملتری را در روش واژه شناسی تکامدها و کاربردهای تفسیری آن تبیین نماید. همچنین در تبیین معنای تکامدها ، استخراج معنای کلمه با تحلیل سیاق و معنای لغوی ضرورت دارد ، زیرا بی تکرار بودن و محدودیت سیاق تکامدها عاملی برای تحدید معنا است. نتیجه رساله پیش رو چنین است که ارائه تعریف دقیق الفاظ با تاکید بر ریشه شناسی آن در زبان عربی و زبانهای خواهر و زبانهای پرکاربرد جهان اسلام دارای آثاری است که در تفاسیر و ترجمه ها مغفول مانده است. مانند کاهش احتمالات تفسیری، نقد علمی تفاسیر و اصلاح ترجمه ها، شکل گیری نظریات جدید تفسیری، رهیابی به مطالعات میان رشته ای و امکان تفسیر آیات با بهره مندی از ظرفیتهای معنایی واژه در زبانهای دیگر گردد.

وحدت از ضروری‌ترین نیازهای جهان اسلام است و تحقق آن عامل مهمی در ایجاد عزت و سربلندی مسلمانان خواهد بود. وحدت به معنای همبستگی، همگرایی، یکدلی، یک جهتی، موافقت، و با هم بودن در یک امر است. یکی از ویژگی‌های حرکت وحدت‌طلبانه، حرکت در مسیری واحد است و یا برخورداری از جهتی واحد به منظور رسیدن به مقصدی واحد است. از این رو این پژوهش تلاش دارد با رویکرد تحلیلی- توصیفی به بررسی آراء مفسران معاصر شیعه و اهل سنت (ده مفسر) بر محور آیه 98-108 آل‌عمران با تاکید بر آیه 103 آل‌عمران بپردازد، زیرا از جمله راهکار‌هایی که سازنده وحدت می‌باشد؛ نشان دادن اهتمام دانشمندان مفسر معاصر به امر به وحدت است. از نظر این مفسران وحدت به این معناست که میان افراد و مذاهب درگیری وجود نداشته و برای استحکام وحدت تلاش‌های فردی و اجتماعی صورت گیرد. مفسران شیعه و اهل سنت برای به دست آمدن وحدت راهکارهای مختلفی را سنجیده‌اند که اعمال آن در جامعه اسلامی سبب برپایی وحدت و اتحاد اسلامی می‌گردد عواملی مانند استکبارستیزی، نفی استعمار غرب، امر به معروف و نهی از منکر، متمسک شدن به حبل‌الله، برپایی برنامه‌های مختلف عبادی مانند حج، نماز عید، نماز جمعه و غیرو که تاثیر شگرفی در ایجاد روحیه اخوت و برادری میان مسلمانان دارد. مفسران فوق بر چنگ زدن به ریسمان الهی تاکید فراوان دارند، زیرا این ریسمان الهی، انسان‌ها را از قعر چاه تفرقه و دورنگی، اختلاف و بدبختی نجات داده و به رفاه و امنیت می‌رساند. وحدت اسلامی آثار و فوائد بزرگی دارد که از آن جمله می‌توان به نصرت و پیروزی مسلمانان و قدرت و اقتدارشان در برابر دشمن اشاره داشت، یافتن صراط مستقیم، جلوگیری از جنگ و درگیری و تالف میان قلوب نیز از جمله این آثار و فوائد است که باعث آرامش خاطر انسان‌ها می‌شود. و از جمله نتایج وحدت اسلامی به شمار می‌آید. هنگامی که افراد یک جامعه به این فوائد آگاهی پیدا کنند حتما به راهکار‌های وحدت عمل خواهند کرد تا به فوائد و آثار وحدت برسند.

دانش قراءات دارای پیشینه ای کهن می باشد و به سبب اهمیتی که در تفسیر و فهم کلام الهی دارد، دانشمندان علوم قرآنی، از همان آغاز به آن توجه داشته اند. بررسی آیات دارای اختلاف قرائت بر اساس سیاق، پژوهش مطرحی است که در گذشته انجام شده است و ترجیحاتی را برای قرائات مختلف ایجاد کرده است اما با توجه به گسترش مباحث حوزه زیبایی شناسی در علوم قرآنی در عصر حاضر و تأثیر بسزای آن در درک و فهم متن الهی؛ ضرورت ورود این مباحث در دانش قرائات وجود دارد. این پژوهش در صدد آن است تا با استفاده از یکی از مهمترین مباحث حوزه زیباشناسی؛ یعنی تصویر هنری که از راه بررسی عناصر تشکیل دهنده یک متن ادبی به کشف زیبایی های آن می پردازد، گامی در جهت شناخت قرائت حقیقی از سایر قرائات قرآن بردارد. قرآن با بهره‌گیری از تصاویر حسی، مجسم و خیال‌انگیز که سرشار از حرکت، حیات و پویایی است، معانی را از راه حس و فکر و وجدان به خواننده منتقل می‌کند. در این پژوهش؛ قرائات، سیاق وتصاویربلاغی و زبانی در همه آیات دارای اختلاف قرائت در سوره آل عمران، که اختلاف قرائت، ایجاد تفاوت در معنای آیه کرده، بررسی و سپس بر اساس نتایج سیاقی و تصویری بدست آمده؛ تحلیل و قرائت مرجح از این منظر در هر آیه انتخاب شده است که به منظور دستیابی به تصاویر هنری از سیاق با رویکردی خاص استفاده شده است و نظرات دانشمندان علوم قرائات در این حوزه بررسی شده است. در تصاویر بلاغی، هر سه شاخۀ علوم بلاغت یعنی علم معانی، بیان و بدیع در آیات بررسی شده است؛ همچنین تصاویر زبانی در قالب؛ تقابل صحنه‌های متضاد، تصاویر دیداری، تصویرگری با کلمات، حرکت، گفتگو، زمان، مکان، عاطفه و موسیقی در این آیات ارائه و سپس تصاویر موجود در هر واژه قرائی از حیث ارتباط آن با اختلاف قرائت سنجیده شده است. برای انجام این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی-آماری استفاده و با جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و تحلیل داده‌ها نتایج حاصل شده است. به طور مثال، اجمالاً در تحلیل آیه 146سوره آل عمران واژه"قاتل"نسبت به واژه "قُتل"، به علت اینکه دارای تصویر پردازی در لغت، به همراه عنصرحرکت می باشد؛ از نظر تصویر زبانی دارای ترجیح بوده چراکه ضمن بیان کشته شدن مجاهدان در رکاب پیامبر؛ که در واژه "قُتل" نیز وجود دارد؛ تصویر ایستادگی و مقاومت مجاهدان در رکاب پیامبر اکرم، به همراه تلاش وحرکت و همراهی آنها در پیکار، برای رسیدن به اهداف الهی را نشان می دهد. همچنین بررسی آماری حاصل از نمودارهای این پژوهش نشان می دهد که 35%تصاویر موجود در آیات، بلاغی و65% از آنها زبانی بوده است؛ 27% از تصاویر موجود در کل آیات در واژه قرائی آنها قرار داشته که از این بیست وهفت درصد؛ حدود 62% از آنها به دلیل اختلاف قرائت بوده است. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که در آیات اختلاف قرائت در سوره آل عمران واژگان و عبارات با چنان دقتی گزینش شده اند که علاوه بر ایفای نقش تصویرپردازی در موضوع کلی آیه؛ تصاویر موجود در واژه های قرائی در حدود 72% موارد؛ در جهت رجحان یک قرائت نسبت به قرائت دیگر می باشد. در این پژوهش در 94% از موارد، قرائت رایج(حفص از عاصم) دارای تصاویر و سیاق برتر نسبت به قرائات دیگر بود. در کل پژوهش، بیشترین بسامد در تصاویر بلاغی؛ استعاره و در تصاویر زبانی؛ عنصر تصویر گری با کلمات بوده است.

اعتقاد به تناسب سوره ها ـ در هر دو شاخه اصلی آن؛ یعنی، ارتباط فرجام هر سوره با آغاز سوره بعد از خود و ارتباط مضمون میان سوره های پی در پی ـ عمدتا مبتنی بر پذیرش توقیفی بودن ترتیب سوره ها و قبول دلایل مربوط به آن است؛ حال آنکه دلایل موید این دیدگاه، از نظر علمی فاقد اتقان لازم اند و از این رو، از اثبات وقوع توقیف در ترتیب سوره ها ناتوانند؛ افزون بر آنکه، سوره ها به طور کلی در افاده معانی خود، به سوره های قبل یا بعد تعلقی ندارند؛ بلکه در لابه لای هر کدام، موضوع یا موضوعاتی جداگانه به بحث نهاده شده اند که مستقل از دیگر سوره ها قابل ملاحظه و بررسی اند ـ هر چند همگونی هایی میان عموم سوره های قرآن از سوره های همجوار یا غیرهمجوار می توان یافت. همچنین جواز شرعی جا به جا تلاوت کردن آنها قرینه ای بر عدم وجود تناسب ذاتی میان آنهاست. علاوه بر آنکه با تامل در بسیاری از تناسب های ادعایی و برنهادن آنها با همدیگر می توان به ذوقی و سلیقه ای بودن استنباط آنها پی برد؛ چندان که به نظر می رسد تناسب ها و شباهت های مورد ادعا در سوره های همسایه ـ که طرفداران نظریه تناسب سوره ها آنها را مسلم تلقی کرده اند ـ به اصول ثابت و قابل قبول اتکا ندارند. بر این اساس، دشوار بتوان وجوه تناسب پیش گفته و دلالت آنها بر معانی واقعی را پذیرفت و در نتیجه، صحت اصل نظریه تناسب سوره ها سخت محل تردید است.

تفسیر «القرآن و العقل» اثر آیت الله السيد نور الدين العراقي می باشد. این تفسیر در سه جلد چاپ شده است. در این تفسیر مفسر سعی کرده است با رویکرد عقلی از ابتدای سوره بقره تا سوره احزاب را تفسیر کند. نگاه مفسر کاملا عقلانی بوده است و تلاش می‌کردند یک فهم عقلانی از قرآن را ارائه بدهد و در بحث‌ها و برداشت‌های عقلانی که از قرآن داشتند به امور یقینی تمسک می‌کردند و معمولا از مباحث عقلی بهره می‌گرفتند که یقینی باشد. پس باید بگویم تکیه گاه مولف بر محور عقل و تدبر بود وکوشیده است تا از حدس و گمان و تخمین‌هاى نابجا دورى کند و بریقین‌ها اکتفا کند. سراسراین تفسیر شامل نکته هاى جالب عرفانى و فلسفى است که تقریبا همه تازه ابتکاری‌اند و براى آشنایان به علوم عقلى بهره‌هاى فراوان دارد. مرحوم نورالدین اراکی سعی کردند در تفسیر خود به دفع شبهات توجه ویژه‌ای داشته باشند. و در واقع می‌توان گفت انگیزه مولف ازنوشتن این تفسیردفع شبهه‌هاى است که از جانب ملحدان پیرامون قرآن مطرح کرده بود. ایشان درباره انگیزه نگارش این تفسیر مى‌نویسد: «برخى از دوستانم و از جمله فاضل و دوست کامل، سید عبدالرسول یزدى - ساکن شهر کاظمیه - از من تقاضا کرد در ردّ برخى از شیاطین غربى که ادعا نموده‌اند: «قرآن بر خلاف برهان است»، چیزى بنویسم. لذا تصمیم گرفتم در قرآن نگریسته و مضمون آنچه را که از ظاهر آن به دست مى‌آید، به رشته تحریر در آورم که ملاحظه کردم تمام آیات مطابق انصاف بوده و بر استوانه‌هاى حکمت استوار است.» علامه‌ طباطبایی درباره این تفسیر گفتند : در میان تفسیرهاى مسلمان‌ها چه در بین شیعیان و اهل سنت بر چنین تفسیرى دست نیافتم که حقا براى دفع ایرادهاى خیالى زمان ما سودمنداست. البته قطعا منظور علامه رویکرد عقلی است که مرحوم اراکی نسبت به قرآن داشتند. جلد 1 این جلد با ذکر احادیثی در باب فضل و فضیلت قرآن و عقل شروع شده و سپس به تفسیر و شرح آیاتی از سور ذیل میپردازد: بقره آل عمران نساء مائده انعام

چگونگی حیات برزخی و مراحل پس از آن از جمله مسائلی است که همواره ذهن انسان را به خود مشغول ساخته است. برخی از آیات قرآن نظیر: مومنون / 101 ـ 100؛ آل عمران / 170 ـ 169؛ یس / 27 ـ 26؛ مومن / 11 و 46؛ منافقون / 10؛ نحل / 32؛ به روشنی بیانگر وجود عالم برزخ و ویژگی های آن است، چنان که حیات جاویدان شهیدان راه خدا و پاداش های آنان گواه روشنی بر عالم برزخ و نعمت های برزخی است. همچنین روایات فراوانی ـ که در برخی از آنها ادعای تواتر شده است ـ درباره عالم برزخ و کیفیت زندگی در آن و گزارش های مربوط به احوال اولیای الهی و انسان های متقی و گنهکار و میزان و کیفیت رابطه آنها با دنیا و مراحل عالم برزخ، در منابع فریقین آمده است.

از یک سو آیاتی از قرآن کریم بر اختصاص علم غیب به خداوند دلالت دارد و از سوی دیگر، آیاتی از افاضه علم غیب به انبیا و دیگران خبر می دهد. مفسران در پاسخ به این دوگانگی، با توجه دادن به این نکته که متبادر از علم غیب در عصر رسالت و بعد از آن، علم ذاتی بوده، نه علم عرضی، و ادعای آگاهی از غیب مترادف با ربوبیت بوده است، تاکید نموده اند که بی شک میان خداوند و بندگان - در هر جایگاهی که باشند - تفاوت بسیاری وجود دارد. از این رو شایسته نیست گمان شود که انبیا در صفت علم، شریک خداوندند و علم غیب داشتن انبیا نوعی شرک و غلو به حساب می آید؛ زیرا اوصاف این دو علم مختلف است. آگاهی انبیا و دیگران از غیب منافاتی با اختصاص علم غیب به خداوند سبحان ندارد؛ چرا که علم الهی بالاصاله، استقلالی و غیر متکی به غیر می باشد؛ ولی این آگاهی برای دیگران فعل تبعی قائم بالله و با تعلم و تبعیت از اوست.

تقیه در لغت به معنای حفظ و نگهداری و در اصطلاح به معنای مخفی نمودن حق و واقعیت از دیگران یا اظهار خلاف آن، به جهت مصلحتی مهم تر از مصلحت اظهار حق می باشد. تقیه یکی از مقولات عرفی است که انسان ها در طول تاریخ حیات خویش، برای حفظ موجودیت در برابر بیگانگان و مهاجمین، در هنگامی که توان و نیروی مقابله با آنان را نداشته اند، بدان عمل نموده اند. تقیه از روش های عقلایی و مورد تایید شریعت اسلامی است که از جمله دلایل مشروعیت آن آیات 28 سوره آل عمران و 106 سوره نحل است. گرچه برخی تقیه را ساخته مذهب تشیع و جزء باورهای شیعی دانسته اند اما رجوع به منابع تفسیری و فقهی سایر مذاهب اسلامی، حکم به مشروعیت تقیه و عمل بر پایه آن دارد، افزون بر اینکه تقیه پیش از آنکه دارای جواز شرعی باشد، دارای جواز عرفی و عقلی است.

این کتاب در برگیرنده سلسله مباحث آیت الله شهید دکتر بهشتی است که بین سالهای ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۵ در جلسات تفسیر قرآنی که در شامگاه هر یکشنبه با عنوان کتاب “مکتب قرآن” تشکیل میشده، ایراد گردیده است. دکتر بهشتی در این جلسات به تفسیر و توضیح آیات ۱۰۲ تا ۱۱۰ سوره آل عمران و مبحث بسیار ارزنده و در عین حال به فراموشی سپرده شده امر به معروف و نهی از منکر میپرداخت. بي‌ عدالتي‌يي‌ كه‌ به‌واسطه‌ كج‌فهمي‌ها يا برداشتهاي‌ سطحي‌ از يك‌ سو و اعمال‌ و اجراي‌ ناصحيح‌ اين‌ اصل‌ در ميان‌ مسلمين‌ از دگر سوي‌ بر اين‌ تكليف‌ مهم‌ و انسان‌ ساز روا گرديده‌ بسي‌ تأسفبار است. آنگاه‌ كه‌ نقش‌ بنيادين‌ اين‌ اصل‌ در شناخت‌ خير و شر، پسنديده‌ و ناپسند، بايد و نبايد در نظر گرفته‌ شود، و آنگاه‌ كه‌ كاركرد اجتماعي‌ آن‌ در سالم‌ سازي‌ محيط‌ اجتماعي‌ و فراهم‌ نمودن‌ زمينه‌ و شرايط‌ مناسب‌ براي‌ اعمال‌ انتخابگري‌ انسانها فهم‌ شود، پيامدهاي‌ زيانبار اين‌ غفلت‌ و جهالت‌ بيشتر و بيشتر آشكار مي‌گردد. بحت‌ و گفتگو دربارة‌ داوريهاي‌ اخلاقي‌ و ارزشي‌ انسان‌ در پاسخ‌ به‌ اينكه‌ بايد چه‌ انجام‌ دهد و به‌ چه‌ كاري‌ مبادرت‌ نورزد، عمري‌ به‌ درازاي‌ زندگاني‌ بشر دارد. بخش‌ مهمي‌ از فلسفة‌ اخلاق‌ و حكمت‌ عملي‌ را در تاريخ‌ انديشة‌ بشر همين‌ بحث‌ به‌ خود اختصاص‌ داده‌ است. دغدغه‌ و دل‌نگراني‌ هر انسان‌ در تمامي‌ لحظات‌ زندگي‌ خود اين‌ است‌ كه‌ درست‌ را از نادرست‌ تميز دهد و بايد و نبايد زندگاني‌ خويش‌ را بشناسد و راه‌ خويش‌ را از ميان‌ هزارراهه‌هايي‌ كه‌ در برابر او دام‌ و دامن‌ گسترانده‌ بيابد. اين‌ از آن‌ روست‌ كه‌ «انسان‌ موجودي‌ است‌ كه‌ بايد انتخابگر به‌ دنيا بيايد، انتخابگر بزرگ‌ شود، انتخابگر زندگي‌ كند، انتخابگر به‌ راه‌ فساد برود، انتخابگر به‌ راه‌ اصلاح‌ برود»(ص‌(177 و اين‌ خود طرح‌ كلي‌ جامعه‌ اسلامي‌ و چهارچوب‌ اعمال‌ قدرت‌ حكومت‌ اسلامي‌ را تعيين‌ مي‌كند؛ چرا كه‌ «تا لحظة‌ مرگ‌ هرگز نبايد زمينة‌ انتخاب‌ از دست‌ انسان‌ گرفته‌ شود» و در نتيجه‌ «نظام‌ اجتماعي‌ و اقتصادي‌ اسلام‌ را، نظام‌ تربيتي‌ اسلام‌ را، نظام‌ كيفر و مجازات‌ و حقوق‌ جزايي‌ اسلام‌ را، نظام‌ مدني‌ و حقوق‌ مدني‌ و اداري‌ اسلام‌ را، همه‌ را بايد پس‌ از توجه‌ به‌ اين‌ اصل‌ شناخت. هر جا انسان‌ از انتخابگري‌ بيفتد ديگر انسان‌ نيست.»(ص‌(178 اما اسباب‌ و عواملي‌ هستند كه‌ همواره‌ اين‌ انتخابگري‌ را مورد تهديد قرار مي‌دهند: «انسان‌ اسلام‌ نه‌ زير ضربات‌ تازيانة‌ تبليغات‌ شهوت‌انگيز انتخابگري‌اش‌ را از دست‌ مي‌دهد… و نه‌ زير ضربات‌ كشنده‌ فقر و ناداري‌ و ضربات‌ مهلك‌ اقتصادي.»(ص‌(177 و اينجاست‌ كه‌ نقش‌ سازنده‌ و حياتي‌ اصل‌ فراموش‌ شده‌ (و يا آميخته‌ با فهمي‌ تنگ‌نظرانه‌ و محدود) امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكر روشن‌ مي‌شود. واداشتن‌ به‌ پسنديده‌ (بدون‌ تحميل) و بازداشتن‌ از ناپسند (به‌ دور از تجسس‌ و تفحص‌ غير اخلاقي) ضامن‌ بقاي‌ سلامت‌ جامعة‌ اسلامي‌ است. اين‌ بيش‌ و كم‌ همان‌ مفهومي‌ است‌ كه‌ در فرهنگ‌ امروز بشر، خصوصاً‌ آنجا كه‌ به‌ مبارزه‌ با مفاسد اجتماعي‌ ناشي‌ از روابط‌ قدرت‌ مربوط‌ مي‌شود، با عنوان‌ نقد اجتماعي‌ شناخته‌ شده‌ است. دامنة‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكر به‌ همة‌ ساختارها و نهادهاي‌ اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي‌ و سياسي‌ جامعة‌ اسلامي‌ گسترده‌ است، چنانكه‌ لازمة‌ برخورداري‌ از حكومت‌ حق‌ و عدل‌ مشروط‌ است‌ به‌ رعايت‌ كامل‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكر. هر نوع‌ قدرتي‌ را كه‌ شما در جامعه‌ فرض‌ كنيد در معرض‌ خطر انحراف‌ از حق‌ است. اين‌ شما و اين‌ جامعه‌ هستيد كه‌ بايد با توجه‌ به‌ اهميت‌ و نقش‌ بسيار مؤ‌ثر صاحبان‌ قدرت‌ و كساني‌ كه‌ بر منصبهاي‌ گوناگون‌ اجتماعي‌ تكيه‌ زده‌اند در سعادت‌ خود بكوشيد.» گسترة‌ اين‌ اصل، به‌لحاظ‌ عاملان‌ اجراي‌ آن، همة‌ آحاد امت‌ اسلامي‌ هستند، چرا كه‌ بنا به‌ نص‌ صريح‌ كتاب‌ و سنت، «فرد فرد شما بايد بدانيد راه‌ رسيدن‌ به‌ سعادت‌ و راه‌ رسيدن‌ به‌ حكومت‌ حق‌ و عدل‌ اين‌ است‌ كه‌ شما از طريق‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكر به‌ چنين‌ هدفي‌ برسيد.»(صص‌160-161 ) محور جالب‌ توجه‌ ديگر در مجموعه‌ بحثهايي‌ كه‌ در اين‌ كتاب‌ آمده‌ است‌ مراتب‌ شناخت‌ معروف‌ و منكر است. دكتر بهشتي‌ براي‌ اين‌ شناخت‌ مراحلي‌ برشمرده‌ است: علي‌ الاصول‌ خير و شر همه‌كس‌فهم‌ و همه‌كس‌شناس‌ است؛ هر چند كه‌ گاه‌ داراي‌ پيچيدگيهايي‌ است‌ كه‌ انديشه‌ورزي‌ بيشتر مي‌طلبد و در خور ورزيدگان‌ عالم‌ و فكر و انديشه‌ است، و گاه‌ در دايرة‌ شناساييهايي‌ از زاوية‌ ديد امام‌ صورت‌ مي‌گيرد: همو كه‌ چون‌ مسئوليت‌ رهبري‌ جامعه‌ را به‌عهده‌ دارد در محاسبة‌ جنبه‌هاي‌ مثبت‌ و منفي‌ هر تصميم‌ بايد از منظري‌ عام‌تر، مصالح‌ عامة‌ مسلمين‌ را نيز در نظر گيرد. چنانچه‌ ملاحظه‌ خواهد شد، مباحث‌ اين‌ كتاب‌ مملو از برداشتهاي‌ اصولي، همه‌سونگر و نظام‌مندي‌ است‌ كه‌ درصدد پاسخ‌يابي‌ به‌ پرسشهاي‌ زمان‌ ما از دين‌ است. اين‌ مجموعه‌ شامل‌ پانزده‌ گفتار بوده‌ كه‌ با وجود تلاش‌ فراوان، بنياد نشر آثار و انديشه‌هاي‌ شهيد دكتر بهشتي‌ تا زمان‌ انتشار كتاب‌ موفق‌ به‌ يافتن‌ نوارهاي‌ پنج‌ جلسة‌ مفقود نشده‌ است. به‌ همين‌ دليل‌ برخي‌ از جلسات‌ ناقص‌ مي‌باشند. در عين‌ حال، از آنجا كه‌ شيوة‌ دكتر بهشتي‌ بر اين‌ روال‌ بوده‌ است‌ كه‌ معمولاً‌ خلاصة‌ مطالب‌ جلسات‌ پيشين‌ را در ابتداي‌ هر جلسه‌ باز گويد مي‌تواند به‌عنوان‌ يك‌ مجموعة‌ كامل‌ مورد استفاده‌ قرار گيرد.