جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابی است در زمینه سیره و شرح حال نبی اکرم ص و امامانی که زیدیه به آنها معتقدند که آگاهی های سیاسی و تاریخی زیادی در ارتباط با شخصیتهای موجود در کتاب، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است. همچنین از نقش تاثیر گذار اهل بیت پیامبر ص در سیر تاریخی و برخی جنگها سخن به میان آمده است.

«ينابيع النصيحة في العقائد الصحيحة» اثرى است كه مؤلف در آن به بيان اصول عقايد و پاره‌ اى مسائل شرعى بر اساس مذهب زيديه مى‌ پردازد. مؤلف در خطبه كتاب، پس از شهادت به يگانگى خدا و رسالت پيامبر اكرم (ص) از إمامت به عنوان جايگزين نبوت ياد مى‌ كند و از حصر خلافت و امامت در حضرت على (ع) و نسل وى كه فرزندان امام حسن و امام حسين عليهما السلام هستند، سخن مى‌ گويد. پس از آن انگيزه خود را از نگارش اثر حاضر ياد آور مى‌ شود. سپس به مباحث خداشناسى پرداخته و از وجوب معرفت ربّ الأرباب سخن مى‌ گويد و بر مدعاى خويش براهين عقلى و نقلى اقامه مى‌ نمايد. پس از آن به معرفى صفات خداوند پرداخته و در اثبات آنها از براهين عقلى و نقلى مدد مى‌ گيرد. در بخشى ديگر از كتاب نويسنده به ردّ عقايد مشبّهه و نيز فرقه قدريه مى‌ پردازد. نويسنده همچنين از تكليف و حسن آن، شرائط حسن تكليف كه برخى از آنها مربوط به اصل تكليف است پرداخته است. و نیز بيان كرامات اهل بيت و امامان مورد اعتقاد زيديه، وحيانى دانستن قرآن و حادث بودن، از جمله موضوعاتى است كه ذيل مبحث نبوت بدان‌ ها پرداخته شده است. در ادامه به اثبات امامت در فرزندان امام حسن و امام حسين عليهما السلام پرداخته شده و از فضايل ايشان سخن گفته شده است. موالات و معادات، وعد و وعيد، موت و فناء، عذاب قبر، نفخ صور، رستاخيز، حساب، ميزان، شفاعت، توبه و... از جمله موضوعاتى است كه در بخش عقايد بدان‌ ها پرداخته شده است.

کتابی است در مورد اصول دین بر اساس دیدگاه فرقه زیدیه. همچنین شرحی است بر کتاب مصباح العلوم احمد بن حسن بن محمد رصاص. کتاب مذکور، سی مساله از مسائل اصول دین مثل عدل، توحید را بیان می کند./ ساختار و گزارش محتوا: در اين كتاب سى مسأله از مسائل اصول دين مورد بررسى واقع مى‌شود: ده مسأله در توحيد، ده مسأله در عدل و توابع آن و ده مسأله در وعد و وعيد و آنچه بدان مرتبط است. در باب توحيد به مسائلى چون: اثبات صانع و مدبّر برای جهان آفرينش و اثبات صفات علم، قدرت، حيات، سمع، بصر، غنا و بى‌نيازى خداوند و نيز استحالۀ رؤيت خداوند پرداخته شده است. / در باب عدل، به عدالت و دادگرى خداوند اشاره شده و از اختيار بندگان در انجام افعال سخن به ميان آمده و مذهب جبريه باطل شمرده شده است. همچنين از عدم تكليف بما لا يطاق بندگان از سوى خداوند، معناى عدالت و حكمت خداوند سخن گفته شده و از قرآن كريم به عنوان لطف خداوند بر بندگان ياد شده و به مناسبت اين كه قرآن از جنس كلام است، به بيان حقيقت كلام و فاعل كلام؛ يعنى متكلّم پرداخته شده است. همچنين حادث بودن قرآن اثبات و كلام نفسى نفى مى‌شود. سپس به مسألۀ نبوت پرداخته شده و حقيقت آن بيان گشته است. مؤلف معتقد است ما بين رسول و نبى هيچ فرقى نيست. در باب وعد و وعيد هم به بيان حقيقت وعد و وعيد پرداخته شده و خلف وعده و وعيد(هر دو) از جانب خداوند محال دانسته شده است، چرا كه به اعتقاد نويسنده خلف وعده و وعيد مستلزم كذب است و كذب از خداوند متعال محال است. در اين باب همچنين به بيان جايگاه شخص فاسق پرداخته شده و مؤلف برای وى به جايگاهى فيما بين جايگاه مؤمن و كافر قائل شده و از آن به المنزلة بين المنزلتين تعبير كرده است./ در ادامه به بيان موضوع شفاعت پرداخته شده و تحقق آن دربارۀ كفّار و فساقى كه سزاوار آتش جهنم گشته‌اند، نفى شده و مؤلف برآنست كه شفاعت ويژۀ مؤمنان (چه مؤمنانى كه اصلا مرتكب كبيره نشده و يا اگر كبيره‌اى مرتكب شده‌اند، توبه نموده‌اند) و يا كسانى كه حسنات و سيئات ايشان با یکديگر برابر است، مى‌باشد.سپس به مسأله امر به معروف و نهى از منكر و شرائط وجوب هر یک پرداخته شده و در ادامه موضوع امامت كه از مهم‌ترين موضوعات مورد توجه زيديه است، گرديده است. در اين قسمت «امام» در لغت و اصطلاح تعريف گشته و امامت بلافصل علی‌ عليه‌السلام پس از وفات پيامبر اكرم(ص) اثبات گرديده و امام حسن و امام حسین عليهما‌السلام به‌عنوان امامان واجب الاطاعة پس از على(ع) معرفى گرديده‌اند. مؤلف همانند ساير زيديه برآنست كه امامت منحصر به فرزندان امام حسین(ع) نيست، بلكه در اولاد امام حسن مجتبى(ع) نيز جريان دارد. سپس وى برای مدعى امامت ويژگى‌هايى را لازم مى‌شمارد و از ذكورت، بالغ و عاقل و حرّ بودن، عالم و ورع و شجاع بودن و غيره به عنوان شرايط لازم برای مدعى امامت نام مى‌برد./ نسخه شناسى: نسخۀ حاضر در برنامه با تحقيق و پژوهش عبدالرحمن بن حسین شايم براساس نسخۀ خطى‌اى كه به خط خود مؤلف كتابت شده، در قطع وزيرى با جلد شوميز در 203 صفحه برای بار نخست در سال 1422 ه‍.ق2002/م توسط انتشارات «مؤسسة الامام زيد بن على الثقافية» صنعاء (یمن) منتشر شده است.

کتابی است کلامی که با هدف ایجاد ترتیب منطقی در مطالب کلام اشعری ایجاد شده است. همچنین به نقد ابن سینا و مشائیان پرداخته است. این کتاب به مباحثی از جمله: اثبات وجود خدا، وجود و عدم، صفات الهی، نبوت و معاد و ... پرداخته است.

این نوشتار,نخست مسلمانی شیخ الرئیس را از مسلمات دانسته,سپس به بررسی عقیده مذهبی اوپرداخته‌است.از آن‌جا که خاندانش اسماعیلی بوده‌اند, برخی او را شیعه اسماعیلی دانسته‌اند؛ولی اظهارات مستقیم و غیر مستقیم او به ویژه در مسائل اعتقادی و اندیشه‌های سیاسی ثابت می‌کند که او شیعه اثنا عشری بوده‌است.