جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در بسیاری از تاریخ‌های اخلاق مدرن، کانت با این باور که اگر خودمان «نویسنده» نشویم یا برای خود هنجارها و ارزش‌های اخلاقی قائل نباشیم، کانت به یک چرخش ضد واقع‌گرایانه یا ساخت‌گرایانه تبدیل شده است، استقلال ما به‌عنوان عامل در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. در این کتاب، رابرت استرن، منطقی بودن این «استدلال مربوط به خودمختاری» را به چالش می‌کشد و ادعا می‌کند که کانت هرگز آن را قبول نکرده است. در عوض، این واقع‌گرایی ارزشی نیست، بلکه الزام ظاهری اخلاق است که واقعاً استقلال ما را به چالش می‌کشد: چگونه می‌توان این را بدون سلب آزادی ما توضیح داد؟ بنابراین بحثی که کتاب بر آن متمرکز است این است که آیا این الزام باید در خود ما (کانت)، در دیگران (هگل) یا در خدا (کیرکگور) قرار گیرد. استرن دیالکتیک تاریخی را که باعث توسعه این نظریه‌های مربوطه شده است، دنبال می‌کند و به وضوح و همدلانه محاسن و معایب آنها را در نظر می‌گیرد. او با این استدلال نتیجه می گیرد که انتخاب بین آنها باز است

ترجمه ماشینی : آیا خودآگاهی شرط امکان برای معرفت است؟ آیا نظریه خودآگاهی کانت ما را به ایده آلیسم استعلایی متعهد می کند؟ نظریه خودآگاهی کانت چقدر قانع کننده است؟ چگونه باید ایده آلیسم ماورایی را درک کنیم؟ جایگزین هگل چیست؟ کانت و هگل زیبایی را چگونه تصور می کنند؟ تصور آنها از زیبایی چگونه با متافیزیک آنها مرتبط است؟ در این مجلد، برخی از مشهورترین کانت و هگل پژوهان جهان به دنبال ارائه پاسخ هستند

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

هدف پژوهش این است که با روش توصیفی‌تحلیلی به مطالعه ابعاد و معانی بیلدونگ در نظریه نبوغ کانت در نقد سوم بپردازد. در نبوغ به‌منزله موهبت طبیعی شخص تخیل آزاد می‌شود و فاهمه بدوا در هنرمند گسترش می‌یابد.از مطالعه این نتیجه حاصل شده که نبوغ بر اساس معانی بیلدونگ جنبه‌های زیر را دارد:1)فرم؛در فرم تأملی هنر زیبا،2)تصویر؛ هنر زیبا به منزله تصویر به واسطه ایده زیباشناختی به‌منزله میانجی معانی و ارزش‌های فرهنگی،۳)صورت‌بخشی/شکل‌دهی؛ به هماهنگی تخیل-فاهمه و حس مشترک نابغه و توافق قوای تماشاگر در تطابق با توافق قوای نابغه با طبیعت،4)پرورش ِقوا، پرورش ذهن و روح در نابغه و فراخوانی نابغه‌‌ای دیگر،۵)نقش آموزشیِ محصول نبوغ به لحاظ فن و سبک، پرورش قوا،6)تربیت؛ تربیت مقدماتی و اخلاقی تماشاگر برای قابلیت نوعی اخلاق عالی‌تر و برتر،7)آمادگی برای جامعه‌پذیری بر اساس حس مشترک در مسیر تکامل فرهنگ بر پایه هماهنگی توافقی (قوای فرد و افراد با هم). این پژوهش نشان می‌دهد مسئله خلق اثر هنری و نبوغ هنرمند نزد کانت ضمن تأکید بر سوبژکتیویسم در مسیر انسان‌شناسی او قرار می‌گیرد. درصورتی که وحدت فوق محسوس قوا را در ناخودآگاه به معنای لایب‌نیتسی قرار دهیم نبوغ کانتی با جهتگیری به فردیت بیان‌گرایانه، تفاوت فردی و تفردیابی رو به فلسفه آینده گشوده می‌شود.

این پژوهش می‎کوشد تا سنتزهایِ زمانی دلوز را مورد تحلیل و نقادی قرار دهد. بنابراین هدفِ اصلی این مقاله، بررسیِ انتقادیِ دیدگاه دلوز دربارۀ زمان است که در قالب سنتزهایِ زمانیِ سه‎گانه مطرح می‌شود. اگرچه دلوز هریک از این سنتزهایِ زمانی را با الهام از یک فیلسوف خاص مطرح می‎کند، اما نگاه کلی او در اینجا به کانت و تعریف او از زمان است. سنتز اول، سنتز منفعل عادت است که به مثابهامری ناآگاهانه و پیشاآگاهانه اتفاق می‎افتد. سنتز دوم، سنتز فعال حافظه است که با مفهوم گذشته نهفته (virtual) برگسونی رابطه‎ای تنگاتنگ دارد. دلوز سنتز سوم را با استفاده از تعریف کانتیِ زمان به مثابهصورت محض و تهی، مفهوم برش و وقفه، و همچنین بازگشت جاودانۀ نیچه، مطرح می‎کند. در نقد دلوز، دست‎کم می‎توان سه اشکال را وارد ساخت. (1) جداسازی مفاهیم از کانتکست اصلی آن، ارتباط میان مفهوم در شکل فعلی و قبلی‎اش را ناروشن باقی می‎گذارد و شباهت آن‌ها را مبهم رها می‎کند. (2) نوع ترکیب این مفاهیم مشخص نیست. اینکه آیا از نوع متافیزیکی است یا از نوع واقعی یا جز آن. و (3) استفاده دلوز از این مفاهیم متنوع، کاملاً به تفسیر و خوانش خاصی از آن‎ها متکی است و لزوماً شامل خوانش‎های دیگر نمی‎شود.

به لحاظ مبانی استراتژیک، نظریه دولت در فلسفه سیاسی کانت و فیشته دارای اشتراکات زیادی با یکدیگر هستند. نگارنده معتقد است که ایرادات نظریات سیاسی آن‌ها نیز تا حدود زیادی با یکدیگر هماهنگ است. هر دو فیلسوف مورد ذکر نظریه دولت خود را در فراقِ مبانی آزادی استعلایی، متافیزیکی یا اخلاقی و نظریات حقوقی خویش می‌نویسند. چرا که دولت براساس فلسفه سیاسی آن‌ها برخلاف حوزه‌های دیگر اندیشه‌شان در حوزه تجربه و عینیت اندیشیده و نوشته‌شده‌اند. در چنین شرایطی هر دو فیلسوف مبانی انتزاعی خود را در محک میدان جاذبه‌ی عینیت یا تجربه قرار می‌دهند، حال مسئله این است که آیا می‌توانند میان نظر و عمل اتحاد را برقرار سازند و اندیشه سیاسی‌ای در طراز معرفت‌شناسی و اخلاق خویش به نگارش دربیاورند؟ به‌عبارتی‌دیگر آیا می‌توانند آزادی استعلایی یا اخلاقی و حقوقی را در ساحت عینیت خارجی یا دولت که قرار است فلسفه سیاسی در آنجا شکل بگیرد، برقرار سازند؟ به نظر می‌رسد هر دو فیلسوف در ساحت اقتدار خارجی، نه‌تنها نمی‌توانند از نظریه خود آیینی و آزادی انسان استفاده چندانی ببرند بلکه به دلیل نوع انسان‌شناسی خاصشان به‌زور برای تشکیل و دوام دولت پناه می‌برند.

ترجمه ماشینی : سالی سدویک گزارش تازه ای از نقد هگل از فلسفه نظری کانت ارائه می کند. او استدلال می‌کند که هگل نقدی قانع‌کننده و جایگزینی برای مفهوم شناختی که کانت در دوره «انتقادی» خود از آن دفاع کرد، ارائه می‌کند. این کتاب ویژگی‌های کلیدی چیزی را که کانت به‌عنوان خصلت «گفتمانی» شیوه‌ی شناخت ما معرفی می‌کند، بررسی می‌کند و دلایل هگل را برای این استدلال که این ویژگی‌ها فلسفه نظری کانت را به شکاکیت و نیز دوگانگی محکوم می‌کند، در نظر می‌گیرد. سدویک در ادامه ادعای هگل مبنی بر استنباط از برخی آموزه های کانتی را به شکلی برتر از ایده آلیسم، شکلی از ایده آلیسم که ماهیت قوای شناختی ما و رابطه آنها با اشیاء را بهتر نشان می دهد، در نوری دلسوزانه ارائه می کند.

ترجمه ماشینی : زیبایی‌شناسی و مطالعات ادبی تلاش بعدی برای تاریخچه ارتباطات زیبایی‌شناختی در مدرنیته اولین انگیزه خود را در عدم کفایت تدریس مطالعات ادبی یافت. همانطور که فقدان مطالعات فردی عمیق در مورد نظریه های مهم زیبایی شناسی وجود دارد، همچنین فقدان ارائه فعلی به زبان آلمانی زیبایی شناسی وجود دارد که مشاهدات فلسفی هنر و ادبیات را از زمان تمایز آنها به یک سیستم ارتباطی "مستقل" در جهان بازسازی کند. قرن 18. اما آیا چنین تلاشی برای بازسازی هنوز برای مطالعه علمی هنر و ادبیات معنا دارد؟ آیا نتایج مشاهدات زیبایی‌شناختی ادبیات واقعاً برای تحلیل نظری آن مرتبط است؟ پاسخ به چنین سؤالاتی در ابتدا واضح به نظر می رسد: ادبیات شاخه ای از «هنر» است و زیبایی شناسی به ما می گوید که «هنر» چیست. ارزیابی ما از متون ادبی نیازمند معیارهای معنادار است و زیبایی شناسی این معیارها را در اختیار ما قرار می دهد. اکثر آثار ادبی بدون دانش کافی از افق زیبایی‌شناختی که در آن خلق شده‌اند نمی‌توانند به درستی درک شوند: شیلر بدون کانت، توماس مان بدون شوپنهاور، گوتفرید بن بدون نیچه - به نظر می‌رسد که این یک پوچ است. بنابراین زیبایی شناسی نوعی شالوده به مطالعات ادبی می دهد. «هنر» را تعریف می‌کند، قضاوت‌های ارزشی انتقادی ما را توجیه می‌کند و تفسیر قابل قبولی از آثار سنتی را ممکن می‌سازد. موضوع و روش تحقیق ادبی را مشخص می کند. فلسفه در قالب زیبایی شناسی، آشکارا امکان علم ادبی را تثبیت می کند، و بنابراین ناگفته نماند که تاریخچه ارتباط زیبایی شناختی لازم است; دانستن زمینی که روی آن ایستاده اید مفید است.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از کانت نقطه عطفی در تاریخ فلسفه بود: برای اولین بار، سبک عینی، موقعیت‌یافته و به معانی خاصی «طبیعت‌گرایانه» که توسط هگل پیش‌گام بود، با سبک نازک، جهان‌شمول و خالص‌شده‌ای از فلسفه مواجه شد. دقیق ترین بیان آن در کانت. این مناقشه به سختی از بین رفته است: این مناقشه عملاً فلسفه معاصر را از معرفت شناسی گرفته تا نظریه اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اگر این کتاب درست باشد، اهمیت کامل نقد هگل از کانت درک نشده است. این کتاب با استفاده از متون بالغ هگل (پس از 1807) و خواندن آنها در پرتو تفسیر کلی از پروژه هگل به عنوان یک سیستم زبانی و «تعریفی»، تفسیرهای مجدد عمده ای از دیدگاه های هگل ارائه می دهد: موضوع کانتی به خودی خود انکار نمی شود، اما به عنوان یک جنبه زمانی از تجربه ما نقل مکان کرد. ایدئالیسم زبانی هگل بر اساس دیدگاه واقع گرایانه او از احساس درک می شود. هگل به جای ادعای این که الزام مقوله ای کانت برای ارائه راهنمایی اخلاقی ملموس بیش از حد توخالی است، پوچی آن را به عنوان پایه و اساس یک جامعه متنوع می ستاید.