جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مقالات این جلد رویکردی به تاریخ فلسفه اخلاقی و سیاسی ارائه می دهد که از جان رالز الهام گرفته است. ویژگی بارز این رویکرد پرداختن به مسائل هنجاری ماهوی در فلسفه اخلاق و سیاسی از طریق تحلیل متون و نظریات شخصیت‌های اصلی تاریخ موضوع: ارسطو، هابز، هیوم، روسو، کانت و مارکس است. مشارکت‌کنندگان با بازسازی هسته این نظریه‌ها به گونه‌ای که از دغدغه‌های نظری معاصر مطلع می‌شود، نشان می‌دهند که چگونه تاریخ موضوع منبعی برای درک مسائل کنونی و همیشگی در فلسفه اخلاق و سیاسی است.

ترجمه ماشینی: جان رالز که اغلب به عنوان بزرگترین فیلسوف سیاسی آمریکا در قرن بیستم و مهمترین نظریه پرداز لیبرال پس از جان استوارت میل شناخته می شود، در میان دانشمندان نظریه سیاسی، حقوق و اخلاق از جایگاهی عملاً مقدس برخوردار است. در عدالت غیر لیبرال، دیوید شفر کامل‌ترین چالش را برای دکترین رالز ارائه می‌کند که تاکنون منتشر شده است، و نشان می‌دهد که چگونه آموزه‌های او از سنت اصلی لیبرالیسم مشروطه منحرف می‌شود، همانطور که دولتمردان برجسته آمریکایی از بنیان‌گذاران تا لینکلن و فراتر از آن نمونه‌ای از آن هستند. عدالت غیر لیبرال اولین مروری جامع بر تمامی نوشته های رالز است که بر تداوم اندیشه و نیات او تا حدی بیشتر از سایر محققان تاکید دارد. شفر نقدی اساسی هم از برداشت رالز از فلسفه سیاسی و هم به قضاوت های سیاستی که از «اصول عدالت» خود می گیرد، ارائه می کند. درک زندگی سیاسی نشانه یک بحران بزرگتر در نظریه پردازی سیاسی و فقهی لیبرال معاصر است. اگرچه رالز معمولاً به عنوان یک لیبرال دولت رفاه در نظر گرفته می شود، شفر تأکید می کند که نوشته های او در واقع تجسم دگرگونی ریشه ای لیبرالیسم در جهت آزادی گرایی است که به شدت از سنت لیبرال آمریکایی منحرف می شود. شفر با استناد به شواهد تجربی از تداوم فرصت های سیاسی و اقتصادی در آمریکا، ادعاهای رالز مبنی بر اینکه سیاست ما از بی عدالتی های شدید رنج می برد را به چالش می کشد. او به لحن آخرالزمانی شگفت‌انگیز آخرین نوشته‌های رالز اشاره می‌کند، که در آن رالز حتی این سوال را مطرح می‌کند که آیا وجود انسان در صورت عدم تحقق اصول او ارزشمند است یا خیر. عدالت غیر لیبرال نه تنها نقدی بر برنامه سیاسی و روش شناسی فلسفی رالز است، بلکه دفاع از نظم قانون اساسی آمریکا در برابر نظریه جزمی رالز است، که شفر معتقد است تأثیر فزاینده و مضری بر روی فقه ما گذاشته است. شفر با ترکیب یک تفسیر انتقادی کامل از متون رالز با درگیری گسترده با سنت فلسفه سیاسی و اندیشه سیاسی آمریکا کمک مهمی به درک ما از رالز و کار فلسفه سیاسی می کند.

ترجمه ماشینی: جان رالز بدون شک مهمترین فیلسوف اخلاقی و سیاسی صد سال اخیر بوده است. نظریه عدالت او که در سال 1971 منتشر شد قبلاً یک متن کلاسیک است و فلسفه سیاسی او بیش از هر نظریه پرداز دیگری مورد مطالعه قرار گرفته است. علاقه به آثار رالز از زمان مرگ اخیر او و انتشار آثار کامل او همچنان بیشتر شده است، اما تاکنون هیچ جلدی وجود نداشته است که میراث آثار او را بررسی کند. این کتاب جای خالی را پر می کند و نه تنها به کار بر روی اندیشه رالز بلکه در بحث های معاصر در زمینه اخلاق و عدالت نیز کمک شایانی می کند. این کتاب به طور یکسان برای دانشگاهیان و دانشجویان دپارتمان‌های فلسفه، سیاست و حقوق بسیار جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: این آخرین کتاب نوشته جان رالز فقید، که از سخنرانی‌ها و یادداشت‌های مکتوب برای دوره طولانی‌مدت او در مورد فلسفه سیاسی مدرن مشتق شده است، روایتی از سنت سیاسی لیبرال توسط محققی را به خوانندگان ارائه می‌دهد که از نظر بسیاری به‌عنوان بزرگ‌ترین شارح معاصر فلسفه پشت‌سر است. آن سنت او نوشت، هدف رالز در سخنرانی‌ها «شناسایی ویژگی‌های محوری‌تر لیبرالیسم به عنوان بیان مفهومی سیاسی از عدالت زمانی بود که لیبرالیسم از درون سنت مشروطیت دموکراتیک نگریسته شود». او این کار را با نگاه کردن به چندین رشته که سنت‌های لیبرال و دمکراتیک قانون اساسی را تشکیل می‌دهند، و به شخصیت‌های تاریخی که به بهترین نحو این رشته‌ها را نمایندگی می‌کنند، انجام می‌دهد - از جمله پیمانکاران هابز، لاک و روسو. سودگرایان هیوم، سیدگویک و جی. اس. میل. و مارکس را منتقد لیبرالیسم می دانستند. سخنرانی های رالز در مورد اسقف جوزف باتلر نیز در یک پیوست گنجانده شده است. سخنرانی‌های رالز در مورد این شخصیت‌ها که به طور مداوم در طول سه دهه اصلاح و اصلاح می‌شد، دیدگاه‌های در حال توسعه و تغییر او را در مورد تاریخ لیبرالیسم و دموکراسی منعکس می‌کند - و همچنین اینکه او چگونه کار خود را در رابطه با آن سنت‌ها می‌دید. این جلد با تحلیل‌های روشن و دقیقش از دکترین قرارداد اجتماعی، فایده‌گرایی، و سوسیالیسم - و تأثیرگذارترین طرفداران آنها - در سنت‌هایی که توضیح می‌دهد، جایگاه مهمی دارد. این سخنرانی‌ها که با شکیبایی و کنجکاوی مشخص رالز مشخص شده‌اند و توسط شاگرد و دستیار آموزشی او، ساموئل فریمن، با دقت ویرایش شده‌اند، آخرین افزودنی مناسب برای آثار او و همچنین به تاریخ فلسفه سیاسی هستند. (20070420)

ترجمه ماشینی: جان رالز (1921-2002) یکی از تأثیرگذارترین متفکران قرن بیستم است. فلسفه سیاسی معاصر توسط ایده های اصلی او تغییر شکل داده است و بیشتر کارهای جاری در این رشته پاسخی به آنها است. این کتاب به معرفی ایده‌های محوری او و بررسی سهم آنها در اندیشه سیاسی معاصر می‌پردازد. در بخش اول کتاب کاترین اودار بر مفهوم رالز از عدالت سیاسی و اجتماعی و توجیه آن همانطور که در کتاب پیشگامانه‌اش A Theory of Justice ارائه شده است، تمرکز می‌کند. این شامل بررسی مستمر فلسفه اخلاق رالز و تز اصلی آن، تقدم عدالت، رابطه پیچیده بین دیدگاه‌های رالز و فایده‌گرایی، و مشهورترین مفهوم او، دستگاه موقعیت اصلی است. در نیمه دوم کتاب، اودار دغدغه‌های عملی‌تر رالز برای ثبات و اجماع سیاسی، شهروندی و عدالت بین‌المللی را بررسی می‌کند و تداوم بین این نگرانی‌ها و کارهای قبلی‌اش را نشان می‌دهد. در سرتاسر، اودار ایده‌های رالز را با ارائه حسی از توسعه تاریخی آن‌ها، که بر انسجام فکری اندیشه او تأکید می‌کند، زمینه‌ای می‌کند. حرکت بین اخلاق و سیاست که مشخصه آثار رالز است و باعث غنای فلسفه او می شود، مشکلات مهمی را نیز برای آن ایجاد می کند. جان رالز بیان روشن را با تجزیه و تحلیل روشنگرانه ترکیب می کند و چارچوبی تفسیری و انتقادی ارائه می دهد که به شکل گیری بحث های جاری پیرامون کار رالز کمک می کند.

ترجمه ماشینی : تحقیقات آنها به دنبال ایجاد رابطه تأثیر فلسفه سورن کیرکگور بر ساخت الهیات پل تیلیش بود. بنابراین، ما به عنوان پس زمینه یا ساختار استدلالی از مفهوم ناامیدی انسانی کی یرکگارد استفاده می کنیم و آن را با مفهوم انتقال بودن تیلیش مقایسه می کنیم. ما آن را عینیت می‌بخشیم، ترکیب گفتگوی درهم تنیده را در توسعه به اصطلاح دکترین گناه در هر دو نویسنده نشان می‌دهیم. یعنی همان‌طور که آشکار شدن انسان‌شناسی کی‌یرکگارد، پایه‌های الهیات نظام‌مند را، به‌ویژه در موضوع هارماتیولوژی، مشکل‌ساز کرد، و این که چگونه همین پرسش‌گری توانست شیوه‌ای را که منجر به پیش‌نویسی که تیلیش درباره همان موضوع انجام داد، استاندارد کند. بدیهی است که در جریان این پژوهش، نه رد صلاحیت یا حذف اصالت نویسندگان و نه تبدیل استدلال های آنان به نوعی ملغمه مفهومی صورت گرفته است. بنابراین، قبل از اینکه فرض شود یک بازنگری، آمیختگی دلبخواهانه ایده‌ها را به دنبال داشته باشد، یک بار دیگر راه‌حل‌ها را به مراکز دیالکتیکی و مشترک اشاره می‌کند و به آن عناصر هم‌گرایی اشاره می‌کند، جایی که در واقع امکان گفت‌وگو وجود دارد.