جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امیل رساله ای است درباره سرشت آموزش و طبیعت انسان که روسو آن را مهمترین نوشته های خود می داند. به سبب نوشتی بخشی با عنوان اعتراف ایمان ساویارد ویکار در پاریس و ژنو ممنوع شد. این بخش حاول اعتقادات و آراء دینی روسو بود. این کتاب به طور عمده پرسش هایی فلسفی و سیاسی را درباره رابطه فرد و اجتماع مورد بحث قرار می دهد ، به ویژه اینکه چگونه انسان با وجود زندگی در جامعه فاسد آور انسانی می تواند خیر ذاتی درونی انسانی راحفظ کند. کتاب در پنج بخش تنظیم شده است که اختصار چنین اند: در کتاب اول او از اولین مراحل رشد فیزیکی و عاطفی کودک بحث میکند و اینکه چگونه می توان یک کودک را بنا به اصول فلسفی بنیادین بار آورد. کتاب دوم برهمکنش درونی کودک و جهان را مورد بررسی قرار می دهد . روسو عقیده دارد که این مرحله از تربیت کودک نه به واسطه کتاب ها بلکه باید به واسطه رابطه او با طبیعت شکل گیرد. کتاب سوم به انتخاب یک پیشه می پردازد چرا که روسو معتقد است که باید به کودک مهارت هایی را نیز آموزش داد که متناسب با سن او باشد. کتاب چهارم به آخرین مرحله می پردازد که قرار است بعد از ساخت یک موجود عاقل و اندیشمند، یک موجود احساس مند و عاشق بسازد. به تعبیری می بایست که عقل را به واسطه احساسات محافظت کنیم. در اینجا دیگر با یک نوجوان مواجهیم که می تواند عواطف انسانی به خصوص همدلی را درک کند . در کتاب پنجم روسو به بحث از آموزش سوفی، همسر امیل می پردازد. این بخش کوتاه راجع به آموزش زنان بحث های بسیاری در میان متقدان را بر انگیخته است.