جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

با تفحص در آثار فیلسوفان اسلامی با قاعده «کل ممکن زوج ترکیبی» برخورد می‌کنیم که براساس آن همۀ موجودات امکانی دارای ماهیت هستند. بااین‌حال قاعده دیگری نیز با عنوان «النفس و ما‌‌‌‌‌ ‌فوقها وجودات صرفه» از سوی اصحاب حکمت متعالیه مورد قبول واقع شده است که براساس آن طبق تفسیر بدوی حکم بر فقدان ماهیت در مجردات شده است. سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا تناقضی بین دو قاعده وجود دارد یا خیر و در صورت عدم وجود تناقض، دیدگاه‌هایی که از سوی فیلسوفان برای رفع تناقض ظاهری بیان شده است چیست؟ برخی بین این دو قاعده تناقض قائل بوده و معتقدند رای نهایی صدرا تنها پذیرش یکی از این دو قاعده است. برخی دیگر هم معتقدند که علی‌رغم تناقض ظاهری، حقیقتاً بین این دو قاعده تناقضی وجود ندارد. نگارندگان بعد از احصای پاسخ‌های مطرح‌شده از سوی فیلسوفان آنها را قانع‌کننده نیافته ازاین‌رو با تحقیق و نگاه دوباره در معانی ماهیت پاسخ دیگری در این مقاله ارائه داده‌اند.

موضوع و دایر مدار مسائل در فلسفۀ مشاء وجود است. می‌توان گفت نظام فلسفی مشاء اعم از خداشناسی، جهان شناسی و وجود‌ شناسی مبتنی بر «وجود» است. سهروردی دیدگاه فلاسفۀ مشاء را دربارۀ وجود در پرتو رابطه آن با ماهیت تحلیل می‌کند. به نظر وی وجود به عنوان مفهوم کلی صرفا در مرتبۀ ذهن تقرر دارد؛ اما فلاسفۀ مشاء با عینی دانستن آن، احکام مفاهیم ذهنی را با امور عینی خلط کرده‌اند. لذا سهروردی معتقد است فلاسفۀ مشاء در بحث از وجود دچار مغالطه ذهن و عین شده‌اند که مالاً به ناسازگاری درونی در نظام فلسفی مشاء می انجامد. وی با اظهار این مغالطه به اعتباری بودن وجود می‌رسد و مسائل فلسفه را از وجود شناسی به نورشناسی تغییر می‌دهد. در این مقاله با روش تحلیلی و انتقادی ابتدا فهم سهروردی را از وجود و رابطه آن با ماهیت مطرح و سپس با تکیه بر نظر فلاسفه مشاء، سوء فهم سهروردی را از نظر ایشان بیان می‌کنیم و در مرحله آخر نظر سهروردی به تفصیل مورد نقد قرار می‌گیرد. سهروردی در فهم نظر فلاسفۀ مشاء در باب وجود دچار مغالطاتی شده است که از جمله آنها می‌توان به مشکلات معرفت شناختی در تصور و فهم وجود، خلط عرض با عرضی، خلط ماهیت من حیث هی هی با ماهیت بشرط شی، خلط عقل با ذهن، خلط انواع تمایز بین وجود و ماهیت و خلط معقولات ثانی فلسفی با منطقی اشاره کرد.

روش اصل موضوعي، شيوه‌اي در استدلال و پايه‌ريزي علوم قياسي است که با مبنا قرار دادن تعداد معدود و محدودي مبادي اوليه تصوري و تصديقي تحت عناوين اصطلاحات تعريف‌نشده، تعاريف، اصول‌ متعارفه و اصول ‌موضوعه و با استفاده از ابزار منطق، در سايه گريز هميشگي از تناقض و دوري از خطا در جريان استدلال، بستر یک ساختار علمي متقن را ايجاد مي‌نمايد. پرسش اصلی این مقاله این است که آيا به روش اصل موضوعي مي‌توان اثبات يکي از مسائل حکمت متعاليه يعني «وحدت شخصي وجود» را بازسازي نمود؟ و فرضيه موردنظر اين است که مي‌توان با لحاظ مقدماتي ازجمله چهار اصطلاح تعريف‌نشده که اولين آنها «وجود» است و نيز هفت تعريف، همچون تعريف اصيل و اعتباري، همچنين اصول متعارفه‌اي مانند «ما اشيای کثيري را ادراک مي‌نماييم» و در نهايت تنها اصل موضوعه يعني «اصالت وجود و اعتباري بودن ماهيت» که هرچند خود در حکمت متعاليه اثبات گرديده، ولي در اين سير استدلالي خاص به‌ عنوان يک اصل موضوعه پذيرفته شده، با شيوه‌اي در حد امکان نزديک به اين روش، اين اثبات را انجام داد.

وجود و حضور دو اصل و مبنا در عرصه هستی­شناسی و معرفت­شناسی حکمت صدرایی است. ملاصدرا در بُعد هستی­شناسی بر اساس اصالت وجود، حقیقت وجود را موضوع فلسفه قرار می­دهد. گرچه وی در برخی مواضع مانند ابن­سینا از موجود بماهوموجود به عنوان موضوع فلسفه نام می­برد، اما در نهایت مسیر خود را جدا کرده و حقیقت وجود را به عنوان موضوع فلسفه برمی­گزیند. وی در اثبات موضوع فلسفه همچون فلاسفه پیشین، دو ملاک بداهت و کلیت را مد نظر داشته است. بداهت و کلیت وجود در فلسفه صدرا ناظر به حقیقتی است که عین خارجیت و مبدئیت اثر است، اما بداهت و کلیت موجود در فلسفه ابن­سینا ناظر به مفهومی است که با وسعت خود، تمامی موجودات عالم را به صورت تشکیک­وار در برمی­گیرد. موضوعیت حقیقت وجود در حکمت صدرایی و محوریت آن در مباحث و مسائل فلسفی مستلزم محوریت حضور در عرصه معرفت­شناسی این حکمت است؛ چرا که معرفت به حقیقت وجود جز از طریق فهم حضوری و شهودی امکان­پذیر نیست و آنچه از حقیقت وجود در محدوده ذهن و از طریق معرفت حصولی برای آدمی به دست می­آید، نمایی ضعیف از آن است. وجود مجلای حقیقت و حضور است و این تنیدگی وجود و حقیقت و حضور شاکله هستی­شناسی و معرفت­شناسی فلسفه ملاصدرا را تشکیل می­دهد.

حکیم آقاعلی مدرس طهرانی حکیمی نامور و نوآور در فضای حکمت متعالیه است. تحکیم مبانی و نتایج استوار بر روش کاربست عقل و نقل، از امتیازات معمول در آثار آن حکیم ماهر است. «مماشات با قوم در بدایات و افتراق در نهایات» رویّه برجسته‌ای است که او در آثار خود پیموده تا روش صدرالمتألهین را با عنایت تام پاس داشته باشد. این رویّه سبب اشتباه از سوی برخی پژوهندگان شده است. آنان در مراحل اولیه نظرپردازی وی متوقف گشته و نتوانسته‌اند به مراحل نهایی حکمت متعالیه راه یابند و دچار تحریف در بیان مواضع و رهیافت‌های این حکیم عالیقدر شده‌اند. مسئله «تشکیک وجود» یکی از این خاستگاه‌های شبهه‌خیز است. مقاله‌ای با عنوان «تشکیک خاص وجود از منظر آقاعلی مدرس» تلاش کرده تا موضع حکیم را در تشکیک خاص فروبکاهد و از این رهگذر اوج توحیدپردازی حکیم را در رد توحید شخصی وجود خلاصه کند. تقطیع عبارات و توقف در مواضع بدوی و تحریف دیدگاه و ایرادهای عجیب بر حکیم، رهاورد آن مقاله است. رجوع به نص سخنان حکیم کاستی و سستی ادعاهای مقاله را در مراحل گردآوری و فهم و داوری در باره موقف حکیم در خصوص تشکیک وجود و کاربرد آن در اثبات و تبیین توحید شخصی وجود آشکار می‌سازد.

ترجمه ماشینی: در منظر تاریخ دینی، انسان‌ها نه تنها انسان‌های خردمند، موجودات عاقل اندیش هستند، بلکه انسان‌ها هم مذهبی هستند، موجوداتی مذهبی که همیشه به خدا متکی هستند و او را پرستش می‌کنند. انسان‌ها به‌عنوان هم‌مذهبی، همیشه سعی می‌کنند با پیوند دادن آن به واقعیت غایی که او آن را خدا می‌نامد، معنایی را در زندگی خود بیابند. جستجوی معنا همان چیزی است که انسان ها را به ساختن دیدگاه ها، تصورات و تجربیات دینی خود در مورد خدا سوق می دهد. از نظر برخی صاحب نظران، بنای اولیه ای که انسان ها از نظر دینی ساخته اند، از طریق ادراک او از خداوند است. ادراک انسان از خدا که در آن دین بسته بندی و آموزش داده شده است، در واقع بر اساس وحی خدا ساخته شده است، به گونه ای که از نظر جزمی بنیاد محکمی به دست آید. در این نوشتار به طور جزمی درباره وجود خداوند که از آیات یعنی قرآن سرچشمه گرفته است بحث خواهد شد.

ترجمه ماشینی: ابن سینا، تأثیرگذارترین فیلسوف اسلامی، شفا را به عنوان اثر بزرگ خود در فلسفه دینی و سیاسی خود تولید کرد. متافیزیک که اکنون توسط مایکل مارمورا ترجمه شده است، نتیجه نهایی این اثر عظیم است. از طریق مهارت مارمورا به عنوان مترجم و حاشیه نویسی های گسترده او، سنگ محک فلسفه اسلامی ابن سینا بیش از هر زمان دیگری قابل دسترس است. ابن سینا در متافیزیک ایده هستی را بررسی می کند و تحقیق او در مورد علت همه چیز او را به تعمق در ماهیت خدا می کشاند. از این بحث، ابن سینا نظریه ای درباره علیت الهی ارائه می دهد که ایده های نوافلاطونی، ارسطویی و اسلامی را ترکیب می کند. ابن سینا در این طرح نشأت‌آمیز، برخی از ایده‌های اساسی فلسفه دینی و سیاسی خود را مطرح می‌کند، زیرا او صفات الهی، مشیت الهی، آخرت و شهر ایده‌آل «فضیلت» را با فیلسوف ـ پیامبرش به‌عنوان رابط انسانی بین قلمروهای زمینی و آسمانی با این نسخه، اکنون می توان متافیزیک را به عنوان یکی از استادانه ترین آثار فلسفه کلاسیک اسلامی بهتر دید.

ترجمه ماشینی : از آنجایی که الهیات مسیحی قصد دارد ادعاهای حقیقت در مورد ماهیت واقعیت را مطرح کند، لزوماً درگیر کار متافیزیک است. بنابراین، پنطیکاستی ها، دقیقاً به عنوان مسیحیان، موظف به مشارکت هستند. در این مطالعه، من با نشان دادن این نکته شروع می‌کنم که تلاش‌های صریح، توسعه‌یافته و منظم کمی برای ساختن یک چشم‌انداز متافیزیکی از دیدگاه پنطیکاستی انجام شده است. از طریق کاوش در این چند تلاش، آشکار می‌شود که پنطیکاستی‌ها به همان شیوه‌ای که خداشناسی می‌کنند - یعنی با آگاهی از هنجارها، اعمال و اعمال گفتاری که معنویت آنها را تشکیل می‌دهند، در نظم متافیزیکی شرکت می‌کنند. من این تمایل را دنبال می‌کنم و قصد دارم متافیزیکی بسازم که همزمان با معنویت/الهیات پنطیکاستی هماهنگ باشد و عمیقاً با سنت کلاسیک متافیزیک مسیحی مرتبط باشد. جیمز K.A. پنج عنصر اسمیت از جهان بینی پنطیکاستی دسته بندی های مفیدی را برای انجام این امر ارائه می دهد. با ترسیم آنچه که متکلمان پنطیکاستی در مقوله‌های اسمیت ساخته‌اند، آنچه آشکار می‌شود، گرایش الهی‌دانان مذکور به خداشناسی از معنویت پنطیکاستی ایده‌آلی است که دیگر نمی‌توان آن را به طور گسترده فرض کرد. در واقع، من کشف می کنم که اشکال رایج رایج معنویت پنطیکاستی مانع از توانایی ما برای: (1) پرستش صادقانه خدای سه گانه، و بنابراین (2) درک منسجم واقعیت در رابطه با او به روشی که متافیزیک کلاسیک مسیحی برای ما به ارث گذاشته است، می شود. من متعاقباً یک متافیزیک پنطیکاستی - یک بار دیگر، با استفاده از مقوله‌های اسمیت - در گفتگو با سنت کلاسیک مسیحی می‌سازم که منجر به فراخوانی برای (دوباره) شکل‌گیری پراکسیس پنطیکاستی می‌شود. در نهایت، با پیشنهادی به پنطیکاستال ها پایان می دهم که تجدید عبادت را در نظر بگیرند تا معنویت ما بتواند با دانه های درک وفادارانه از رابطه خدا-جهان کار کند. بنابراین، در این پایان نامه، آنچه من ارائه می کنم این است: مشارکت سازنده و انتقادی معنویت پنطیکاستی/الهیات معمولی، و الهیات پنطیکاستی از طریق سنت متافیزیکی مسیحی بزرگتر کیهانی، اعتقادی و جزمی. این تلاش با هدف ساختن متافیزیک پنطیکاستی است که به یکباره بهترین چیز را در سطح اول تجربه پنطیکاستی رعایت کند و در عین حال با آنچه مشکل ساز است روبرو شود.