جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : برای استراسبورگ شامل مجموعه‌ای از مقالات و مصاحبه‌های فیلسوف و نظریه‌پرداز ادبی فرانسوی ژاک دریدا (1930-2004) درباره شهر استراسبورگ و دوستی‌های فلسفی است که او در طی یک دوره چهل ساله در آنجا ایجاد کرد. مقاله آغازین مجموعه، "نام مکان: استراسبورگ" که درست چند ماه قبل از مرگش نوشته شده است، با جزئیات بسیار و با عباراتی بسیار تکان دهنده، وابستگی عمیق دریدا به این شهر فرانسوی در مرز بین فرانسه و آلمان را بازگو می کند. . با این حال، بیش از یک روایت شخصی، بازجویی عمیقی از رابطه بین فلسفه و مکان، فلسفه و زبان، و فلسفه و دوستی است. به این ترتیب، مجموعه‌ای از پرسش‌های فلسفی، سیاسی و اخلاقی را مطرح می‌کند که ممکن است همگی تحت حمایت چیزی قرار گیرند که دریدا زمانی آن را «ملیت‌ها و ناسیونالیسم فلسفی» می‌نامید. سه متن دیگری که در اینجا گنجانده شده است، مصاحبه‌ها/مکالمات طولانی بین دریدا و دو همکار اصلی او در استراسبورگ، ژان لوک نانسی و فیلیپ لاکو-لابارته است. این مصاحبه ها هم از نظر مضامینی که بر آنها تمرکز می کنند (زبان، سیاست، دوستی، مرگ، زندگی پس از مرگ و غیره) و هم برای آنچه که در مورد روابط دریدا با نانسی و لاکو-لابارت فاش می کنند، اهمیت دارند. مملو از بینش دقیق در مورد آثار یکدیگر و سرشار از حکایات شخصی و طنز، آنها شاهد دوستی فکری چندین دهه این سه متفکر مهم معاصر هستند. بنابراین، این مجموعه به عنوان یادآور و گواهی بر رابطه دریدا با استراسبورگ و دو متفکری است که از نزدیک با آن شهر در ارتباط هستند.

ترجمه ماشینی : این یک تحلیل انتقادی جدید و مهم از نظریه نوشتن دریدا است که بر اساس خوانش دقیق متون کلیدی است. این بُعدی از تفکر دریدا را نشان می‌دهد که به نفع کلیشه‌های «ساخت‌شکنی» مورد توجه بسیاری از نقدهای ادبی اخیر نادیده گرفته شده است. کریستوفر جانسون ویژگی خاص فلسفه دریدا را برجسته می کند که از تماس او با علوم طبیعی معاصر و با نظریه سیستم ها ناشی می شود. این مطالعه نور جدیدی را بر مجموعه دقیقی از مسائل فکری که امروزه فلسفه و نظریه انتقادی با آن روبه‌رو هستند، می‌تاباند.

ترجمه ماشینی : "دریدا و آینده هنرهای لیبرال بر این ادعای دریدی تأکید می کند که دانشگاه باید "بدون شرط" وجود داشته باشد - به عنوان سنگر آزادی فکری و فعالیت اپوزیسیون که وظیفه آن زیر سوال بردن جریان اصلی جامعه است. دریدا استدلال می کند که تنها در صورتی که زندگی ذهن از نفوذ بیش از حد شرکت ها و کنترل سیاسی دور نگه داشته می شود.

ترجمه ماشینی : اگرچه ادبیات قابل توجهی در مورد فلسفه ژاک دریدا وجود دارد، اما تحلیل های کمی وجود دارد که به نقد ساختارشکن پدیدارشناسی می پردازد که همزمان در طیف وسیعی از تولیدات فرهنگی از جمله ادبیات، نقاشی، سینما، رسانه های جدید و ساختار دانشگاه اجرا می شود. این کتاب با استفاده از چهره‌های انتقادی «شبح» و «سایه» - و با شروع واژگانی از فانتومنولوژی - پیامدهای «طیفی» دریدی را بر درک تفکر، فرهنگ و تجربه معاصر دنبال می‌کند. این مطالعه به بررسی پیوندهای متقابل فلسفه، هنر در اشکال مختلف آن، و طبیعت شناسی ژاک دریدا می پردازد. قرار گرفتن در معرض در درجه اول به عنوان قرار گرفتن در معرض آب و هوای عنصری مورد بررسی قرار می گیرد (با فرهنگ به عنوان یک تکیه). نوردهی به معنای عکاسی؛ قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور؛ قرار گرفتن در معرض یقین مرگ؛ و در معرض تمام احتمالات جهان قرار گرفتن. در مجموع، مواجهه نوعی گشودگی ضروری، خطرناک و تأییدی است. این کتاب برای شکل‌دهی تصویری از مواجهه معاصر، سه رشته را به هم می‌پیوندد: 1) نقدی بر فلسفه ظواهر، با پدیدارشناسی و رابطه پرخاشگر آن با ایده‌آلیسم به عنوان نماینده اصلی این کار. 2) تحلیلی از شکل‌گیری‌های فرهنگی - ادبیات، سینما، نقاشی، دانشگاه، رسانه‌های جدید - که ضرورت مرموز یادگیری خواندن طیفی را برجسته می‌کند که چون نمی‌توان این دو را از هم جدا کرد، هم عرفانی و هم تاریخی است. و 3) پرسش از نقش هنر - به مثابه ظاهر، انعکاس و باقیمانده - که در درون و در کنار فضای فلسفه و همه «پست‌هایی» که مردم در آن قرار می‌گیرند رخ می‌دهد. هنر اساساً به‌عنوان زیبایی‌شناسی طیفی درک می‌شود، به‌عنوان مکانی که از مکانی آشکار به سوی آینده‌ای آشکار و در نتیجه باز، از محل کاری که گواه باد شدید محو می‌شود، پیش می‌رود، اما همچنین در آن شهادت مکانی برای ارواح برای جمع کردن، صحبت کردن با یکدیگر و با نوع بشر. هنر، که خود را در قلب رویای باستانی فلسفه به عنوان همراه ضروری آن قرار می دهد، تضمین می کند که هر پدیده ای همیشه یک خیال است و بنابراین می توانیم مطمئن باشیم که ظهورات در همان چیزی که میشل سرس آن را "غار" نامیده است، صحبت خواهند کرد. از معجزات." پس این کتاب کندی خوانش طیفی را به نمایش می گذارد که در کیاروسکورو حقیقت و توهم، فلسفه و هنر، نور و تاریکی آشکار می شود. محققان، دانشجویان و انجمن‌های حرفه‌ای در فلسفه (به‌ویژه آثار دریدا، هوسرل، هایدگر و کانت)، ادبیات، نقاشی، سینما، رسانه‌های جدید، روان‌کاوی، مدرنیته، نظریه‌های دانشگاه، و مطالعات بین‌رشته‌ای.

ترجمه ماشینی : دریدا و لاکان از دیرباز به عنوان طرفداران دو مکتب فکری متضاد تلقی می شدند. با این حال، این کتاب استدلال می‌کند که ساختار منطقی زیربنای نظریه روانکاوی لاکانی، رابطه‌ای پیچیده و متناقض است که با منطق متکثر دریدا درباره آپوریا مطابقت دارد. که سنت متعالی فلسفه را متزلزل می کند. او سپس نشان می دهد که دریدا به اندازه لاکان خواننده جدی و دقیق متون فروید است. او با آمیختن این دو متفکر، استدلال می‌کند که واقعیت لاکانی نام دیگری برای تفاوت دریدا است و نشان می‌دهد که چگونه نوشته‌های دریدا درباره هایدگر و نیچه نگرشی نسبت به تفاوت جنسی و تمایلات جنسی زنانه را تجسم می‌دهد که با بینش‌های لاکانی مطابقت دارد. او استدلال می کند که منطق جمعی دریدا از آپوریا، می تواند به عنوان یک اکتشافی برای پرداختن به موضوعات برجسته در روانکاوی لاکانی عمل کند: ذهنیت، اخلاق، و زبان. در نهایت، او به قرائت تعصب آمیز دریدا از سمینار لاکان در مورد «نامه خراشیده» می پردازد، که در تضاد بین دریدی ها و لاکانی ها مؤثر بود. نویسنده با وجود اذعان به بی‌عدالتی خواندن دریدا، توافق نظری عمیق بین متفکرانی را آشکار می‌کند که هر دو قدرت روانکاوی برای پرداختن به مسائل سیاسی و اخلاقی معاصر را می‌شناسند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی راه‌هایی می‌پردازد که ساختارشکنی به موضوع آینده می‌پردازد (آنچه ژاک دریدا آن را «آینده» می‌نامد [l'Ã -venir]). به منظور دستیابی به این هدف، بر سه عبارت فرانسوی، مکان، فراخوان و voir-venir تمرکز دارد که هر کدام از آثار ژاک دریدا، ژان لوک نانسی و کاترین مالابو گرفته شده‌اند. ایده پشت این تمرکز این است که از موضوع یک و تنها "آینده" فرار کنیم، گویی این یک موجودیت یا ساختار یکنواخت و منسجم از تجربه است، و به جای آن امکان وجود ساختارهای متعددی را مطرح کند، که هر کدام دارای لحن یا زیر و بمی متفاوت به طور کلی، این کتاب کمکی بدیع به روشی که ساختارشکنی به موضوع آینده در عمل نوشتن و ترجمه می‌پردازد، می‌کند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه درباره فلسفه‌های دریدا و روزنزوایگ به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه ممکن است تلاش کنیم امکان فلسفه، جهان‌شمولی در تفکر را توضیح دهیم، بدون اینکه انکار کنیم که همه تفکر نیز اصطلاحی و خاص است. این کتاب علاقه دریدا به این موضوع، به ویژه کار او در مورد "ملیت فلسفی" را نشان می دهد. چکیده: مطالعه ترکیبی از فلسفه‌های ژاک دریدا (1930-2004) و فرانتس روزنزوایگ (1886-1929) را ارائه می‌کند که این سؤال را بررسی می‌کند: چگونه می‌توان امکان فلسفه، جهان‌شمولی در تفکر را توضیح داد، بدون انکار این همه تفکر. همچنین اصطلاحی و خاص است؟ ادامه مطلب...