جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه ویتگنشتاین پژواکی از تحولات زبانی است که از اواخر سده نوزدهم پدیدار گشت. زبان در این دوره نخست تبدیل به موضوعی فلسفی شد و سپس با رویکرد تالیفی ظهور کرد که امروزه از آن به فلسفه زبان تعبیر می کنیم. در فلسفه ویتگنشتاین هر دو کارکرد زبان شکل می گیرد. او در رساله منطقی- فلسفی که به سال 1921 انتشار داد، از «نظریه تصویری زبان» سخن می گوید اما در دوره فترت که فلسفه را رها کرد، به نظریه دوم می اندیشید و با بازگشت به فلسفه، پژوهش های فلسفی را تدوین کرد که دو سال پس از درگذشت وی به سال 1953 منتشر گردید. ویتگنشتاین تنها فیلسوفی است که تمامی آرا و آثار وی بر محور زبان استوار است. او معتقد است که تمام فلسفه نقادی زبان است (Wittgenstein 1961: 4.0031). در هر دو دوره مقصد و غرض وی فهم ساختار و حدود زبان استوار است وی در دوره نخست معتقد است که ساختار واقعیت، ساختار زبان را تعیین می کند و زبان نمی تواند جهان و واقعیت را برتاباند. این نظریه آن چنان ژرف صورتبندی و معماری شده بود که راسل را نیز به وجد آورده بود. ویتگنشتاین در مرحله دوم تامل فلسفی خود، رهیافت نخست را مورد انتقاد، طرد قرار داده و نظریه «زبان، بنیاد جهان» را طرح کرد و از زبان به مثابه دانش و ابزار فاهمه و نه صرف ابزار و میانجی (instrument) سخن گفت. هدف این پژوهش مطالعه سه مساله اساسی در فلسفه زبانی ویتگنشتاین است:‌1- عناصر بنیادین در دو نظریه زبان چیست؟ 2- اسباب گذار فکری ویتگنشتاین از زبان تصویری به زبان تالیفی کدام است؟ 3- اهمیت نظریه دوم در فلسفه زبانی متاخر و معاصر چیست؟

ترجمه ماشینی: این متن مقدمه ای پر جنب و جوش برای تحولات فلسفه زبان در این قرن و نحوه تأثیرگذاری آن بر زبان دینی ارائه می دهد. شامل ارتباط فلسفه تحلیلی زبان است، اما متن بحث های تاریخی مهمی را در مورد زبان دینی نیز پوشش می دهد که تأثیر فزاینده ای بر مطالعات کتاب مقدس و الهیات داشته است.

ترجمه ماشینی: دین در محدوده زبان به تنهایی بررسی انتقادی فیلسوفان دین ویتگنشتاینی را ارائه می دهد که ادعا می کنند کلمه "خدا" را نمی توان به عنوان اشاره به موجودی متافیزیکی درک کرد که ممکن است وجود داشته باشد یا نباشد. مک کاچون استدلال های ارائه شده توسط این فیلسوفان دین را به انتقادات خود ویتگنشتاین از متافیزیک نظری ردیابی می کند و استدلال می کند که مفهوم خدا در کاربرد دینی آن تحت نگاه ضد متافیزیکی ویتگنشتاین قرار نمی گیرد. مک کاچون با ارائه گزارش مفصلی از روش فلسفی خود ویتگنشتاین، از جمله انتقادات او از متافیزیک، نشان می دهد که می توان انتقادات ویتگنشتاین از متافیزیک را با حفظ محتوای متافیزیکی زبان دینی پذیرفت. این کتاب درک تازه ای از روش فلسفی ویتگنشتاین و نقدی جدید از گفتمان دینی را برای کسانی که به مطالعه فلسفه و مطالعات دینی می پردازند ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب برای کسانی نیست که ممکن است در گفتمان آکادمیک فلسفه زبانی پست مدرن مشکل داشته باشند. اما اگر کسی به گویش گوش کند، توسعه مفاهیم رویکرد دوم ویتگنشتاینی به معنا، به عقیده من، بی‌نظیر، طراوت‌بخش و از لحاظ تخیلی بینشی است. به جای تفسیر موضوع از درون (که در نهایت منجر به انفجار فلسفی می شود)، این مسیر با حمله به نظریه بازنمایی ذهن، از طریق کار روانشناس روسی L.S. ویگوتسکی به نتایج مبهم‌ای می‌پردازد که ممکن است تأثیر مفیدی بر آموزش، نظریه اجتماعی و به طور کلی علوم شناختی بگذارد. اگر بتوانید دانشگاهیان را هک کنید، بهترین کتابی است که در این زمینه دیدم.

ترجمه ماشینی: این جلد سوم از تفسیر به یاد ماندنی بررسی های فلسفی ویتگنشتاین بخش های 243-427 را پوشش می دهد که قلب کتاب را تشکیل می دهد. مانند مجلدات قبل مشتمل بر جستارهای فلسفی و تفسیر است. سیزده مقاله تمام موضوعات اصلی این بخش از شاهکار ویتگنشتاین را در بر می گیرد: بحث های زبان خصوصی، حریم خصوصی، اظهارات و توصیفات، تعریف ظاهری خصوصی، معیارها، ذهن ها و ماشین ها، رفتار و رفتارگرایی، خود، درون و برون، تفکر. وجدان و تخیل. این تفسیر، استدلال‌های ویتگنشتاین را روشن و ارزیابی می‌کند و به طور گسترده از تمام مقالات منتشر نشده استفاده می‌کند، سیر تحول اندیشه‌های وی را در منابع دست‌نویس بررسی می‌کند و به طور قطع بسیاری از مناقشات در مورد تفسیر متن منتشر شده را حل می‌کند. کتاب ویتگنشتاین و خواندنی ضروری برای دانشجویان فلسفه ذهن است. جلد چهارم و آخر با عنوان ویتگنشتاین: ذهن و اراده تفسیر را کامل می کند.

ترجمه ماشینی: ویرایش دوم "ویتگنشتاین: قواعد، دستور زبان و ضرورت" (جلد دوم از تفسیر تحلیلی برجسته "تحقیقات فلسفی" ویتگنشتاین) اکنون شامل پوشش گسترده و تکمیل شده ای از اظهارات پیچیده و بحث برانگیز ویتگنشتاین در مورد قوانین زیر است. مقاله‌ها و افزودن یک مقاله جدید درباره مفاهیم اجتماع‌گرایانه و فردگرایانه پیروی از قوانین، شامل مقاله بسیار گسترده‌ای درباره مفهوم ویتگنشتاین از ضرورت منطقی، ریاضی و متافیزیکی است. از "Nachlass" منعکس کننده نتایج بحث های علمی در مورد پیروی از قوانین است که در 20 سال گذشته بیداد کرده است.

ترجمه ماشینی: راش ریز، دوست نزدیک ویتگنشتاین و مترجم اصلی آثار او، نشان می‌دهد که چگونه کتاب درباره یقین ویتگنشتاین به منطق، زبان و واقعیت مربوط می‌شود - موضوعاتی که ویتگنشتاین را از اوایل کارش به خود مشغول کرده بود. توسط یکی از نزدیکترین دوستانش تصورات نادرست در مورد یقین ویتگنشتاین را رد می کند و نشان می دهد که مقاله ای درباره منطق است. تداوم اندیشه ویتگنشتاین و ویژگی رادیکال نتیجه گیری های او را آشکار می کند. حاوی پس‌گفتار مهم و روشن‌کننده‌ای است که درباره‌ی پژوهش‌های جاری پیرامون «یقین» و ارتباط آن با کار ریز در این موضوع بحث می‌کند.

ترجمه ماشینی: این اولین جلد از دو جلد درباره یونانیان توسط راش ریز به این پرسش فلسفی اصلی می پردازد: فلسفه به چه معنا واقعیت را بررسی می کند؟ ریس در پاسخ به این پرسش، کار پیشسوکرات ها را با فلسفه معاصر در ارتباط نزدیک می آورد. D.Z. تفسیر سرمقاله فیلیپس به ویژه برای کمک به خواننده با توجه به متن و روشن کردن تحولات در تفکر ریز مفید است. بررسی فلسفی واقعیت چه تفاوتی با علم دارد و آیا می توان گفت که علم جنبه هایی از واقعیت را بررسی می کند، در حالی که فلسفه واقعیت را به این صورت بررسی می کند؟ در این جلد اول، ریس تأیید می‌کند که به نظر می‌رسید اکثر پیشسوکراتیک‌ها به دنبال علم به‌عنوان وجود هستند، و به دنبال جوهری از واقعیت هستند که به سادگی وجود دارد. ریس می پرسد که اگر وجود واقعیت را نمی توان انکار کرد، پس چگونه می توان آن را ادعا کرد؟ آیا منطقی است که بگوییم واقعیت وجود دارد؟ اگر از چیزی صحبت می کنیم، از شرایط وجود آن صحبت می کنیم که مستقل از «چیزی» مورد بحث است، پس چگونه می توان این را در مورد واقعیت گفت؟ چه شرایطی غیر از خود واقعیت می تواند باشد؟ ریس استدلال می‌کند که واقعیت وحدت هر چه باشد، نمی‌تواند وحدت یک چیز باشد. ریس نشان می‌دهد که چگونه پیشسوکراتیک‌های فردی از مشکلات پیشینیان خود آگاه هستند، اما طعمه مشکلات جدید خودشان می‌شوند. در مبارزه با این ریز پیشنهاد می‌کند که آنچه از نظر فلسفی عمیق در پرسش‌های آن‌ها است را می‌توان در بحث از رابطه گفتمان و واقعیت یافت. آیا آنچه به یکدیگر می گوییم به یک منطق زیربنایی بستگی دارد که تعیین می کند چه چیزی را می توان گفت و چه چیزی را نمی توان گفت، یا به سیستمی از معانی تغییرناپذیر؟ یا آیا تمایز بین حس و بیهودگی ریشه در شیوه های واقعی تفکر و عمل ما دارد؟ در بحث درباره این مضامین ویتگنشتاینی، ریز صرفاً پیشسوکراتیک ها را روشن نمی کند، بلکه با آنها گفتگو می کند.