جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت معماری مساجد همدان در دوره قاجار از دیدگاه باستان شناسی می باشد، که به صورت موردی مسجد جامع و پنج مسجد محله ای شهر همدان وسه مسجد روستایی بخش فامنین و یک مسجد روستایی همدان مورد بررسی قرار گرفته است . روش تحقیق بر اساس تحقیقات کتابخانه‌ای در خصوص پیشینه شهر همدان و وضعیتاین مساجد در گذشته و تحقیقات میدانی در خصوص چگونگی وضعیت معماری و تزیینات آنها بوده است که با بررسی بناها، عکس‌ها و پلان‌ها صورت گرفته است .بررسی‌ها نشان می دهد که معماری مساجد این دوره در شهر همدان دارای نوعی رکود و سستی نسبت به معماری دوره‌های قبل تر مساجد در ایران است و بطور کلی نوعی سادگی و بی پیرایگی را در این بناها مشاهده می کنیم. در میان مساجد شهر همدان مسجد جامع به لحاظ اهمیت، دارای ساخت و ساز وسیع‌تر و تزیینات بیشتری است اما باقی مساجد دارای شبستان‌های ساده ستون‌دار با طاق‌های جناقی و تزیینات محدود در آجرکاری بناها می‌باشند. شبستان‌ها بنابر موقعیت اقلیمی منطقه کوهستانی، معمولاً دارای سقف‌هایی کوتاه می باشند. در مقایسه با دیگر مساجد این دوره در ایران نیز مانند، مسجد شاه تهران و مسجد سلطانی سمنان نیز این سادگی در مساجد همدان دیده می شود.

مساجد با هر نوع کاربریبه عنوان مقدس‌ترین مکان در دین اسلام پیوندی مستحکم با زندگی مردم داشته است ، گرچه کارکرد مساجد عبادت است اما مسلمانان فقط در مساجد عبادت نمی‌کنند ، قاعده‌ی کلی‌تر بر این امر استوار بوده است‌که یک بنا بتواند چند منظور را بطور همزمان برآورده سازد. چند منظوره بودن در معماری ترکیبی دوره‌ی تیموری به اوج خود می‌رسد. از ویژگی‌های معماری ترکیبی مساجد به عنوان قلب شهر، پیوند با بافت اطرافش می باشد وآنچه که دراین نوشتار در انواع مسجد با نام‌های متفاوت و کاربری‌های متنوع اهمیت پیدا می‌کند ، برقراری ارتباط میان مساجد با فضای باز شهری است . این پیوند ، گاه به گونه ایست که نمای مساجد بخشی از نمای فضای شهری محسوب شده و پیوندی عمیق با شهر برقرار می‌کند و بخشی از نمای شهر محسوب می-شود . در مساجد شرق امپراتوری تیموری و در شهر سمرقند به عنوان نماینده‌ی سبک امپراتوری تیموری ، پیوندی میان مساجد و فضای باز شهری وجود دارد و این فضای باز به صورت یک خیابان یا میدان تجلی پیدا کرده است . این فضای باز شهری از طریق بزرگترین ایوان مسجد ، فضای داخلی مسجد را به فضای شهری پیوند ‌داده است . اما در سبک مرکزی تیموری در خراسان رضویبا دارا بودن مساجد زیادی از این‌سبک و نماینده ای از سبک مرکزی که مورد این تحقیق است ، مساجدی با شش گونه ساختار فضایی شناسایی شده است که بر اساس ارتباط با فضای شهری ، این مساجد در سه گونه جای می‌گیرند . مساجدی که فضای باز آنها بصورت حیاطی درون مسجد است و از طریق ورودی های مسجد با فضای شهری مرتبط هستند و فضای باز مسجد به جای میدان شهری عمل می‌کند ، دوم مساجدی که فضای باز آنها با فضای باز بیرونی مرتبط و متصل است و مشابه نمونه‌های سبک امپراتوری هستند وسوم مساجدی که فضای باز ندارند و از بیرون نیز با فضای باز میدانی و خیابان شهری درارتباط نیستند .

مسجد از آغاز پیدایش تاکنون به عنوان مرکز مهمی برای انجام رسالت رسول خدا (ص)، منشأ تحولات و خدمات و پایگاهی برای ابلاغ پیام‌های الهی به شمار می‌رود.در حال حاضر نیز مساجد در زمینه‌های مختلف دارای فعالیت‌های گسترده می‌باشد و هر قدر این فعالیت‌ها و کارکردها از تنوع بیشتری برخوردار باشد، مسلماً از جذابیت و اقبال بیشتری برخوردار شده و مورد استقبال گسترده‌تری از سوی تمامی اقشار جامعه، به ویژه قشر جوان قرار خواهد گرفت، که نتیجه آن افزایش اعتقادات مذهبی و دین باوری در سطح جامعه می‌باشد.آشنایی با مسجد از آغاز پیدایش تاکنون به عنوان مرکز مهمی برای انجام رسالت رسول خدا(ص) منشأ تحولات و خدمات، و پایگاهی برای ابلاغ پیام‌های الهی به شمار رفته است.آشنایی با کارکردهای مسجد به ما کمک می‌کند تا با بهره‌گیری از کمترین امکانات در جهت جذب مومنین، مخصوصاً جوانان استفاده نموده و در این پژوهش، مسجد را از نظر مدیریت و موضوع ارزیابی عملکرد، مورد مطالعه قرار داده‌ایم که در دو بخش نظری و عملی تنظیم شده است. در بخش نظری پس از مروری بر ادبیات پژوهش، شاخص‌های ارزیابی عملکرد مساجد بصره از منبع کتابخانه مشخص شد و مورد پالایش قرار گرفت تا در شش مقوله: اجتماعی، انتظامی، فرهنگی-آموزشی، عمرانی-اقتصادی، ارتباطی - تعاملی و عبادی طبقه‌بندی شود. در بخش اولی با توجه به استخراج 100 شاخص بر اساسادبیات موجود، به پالایش این شاخص ها با استفاده از آزمون(T)اقدام شد. به این ترتیب 63 شاخص باقی ماند وسپس بر اساس مقایسه زوجی میزان اهمیت این شاخص ها مشخص گردید، همچنین با توجه به این که این شاخص ها در 6 مقوله دسته بندی شده بودند، میزان اهمیت این مقوله ها نیز بر اساس روش AHP محاسبه گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که کارکردهای مساجد بصره به ترتیب اهمیت عبارتند از:اجتماعی، عبادی، فرهنگی، ارتباطی-تعاملی، عمرانی می باشد.

مسجد به عنوان اولین و مهم‌ترین پایگاه انس و الفت با حضرت حق و یگانه مرکز اداره جامعه اسلامی در نگاه دین شناخته شده است. رسول مکرم اسلام (ص) و امیرمومنان (ع) در دوران حکومت‏های خود این دیدگاه را به منصه ظهور رسانده و در مقام عمل به مسجد به عنوان یک محل حل و فصل امور در تمامی زمینه‏ های عبادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ... نگریسته ‏اند. آنچه که در راستای احیای این طرز نگاه به مسجد و استفاده در خور از ظرفیت‏ها و کارکردهای بی بدیل این نهاد مقدس در حال حاضر لازم است یافتن دیدگاه رهبران کنونی جامعه اسلامی و انتظارات ایشان از مسجد است.«مسجد طراز اسلامی» از دغدغه‏ های امام خامنه‏ ای (مد ظله) به عنوان پرچمدار حرکت جامعه اسلامی ما به سوی تمدن شکوفای اسلامی است. مستلزمات و کارکردهای متوقع از این مکان در زمینه‏ های عمران ظاهری و معنوی، عبودیت و معنویت، تربیت و دانش و سیاست و تدبیر در نظر ایشان اهمیت یافته است. در مقام کوشش برای بازگرداندن مساجد به سطح طراز اسلامی آنها لازم است ابتدا این کارکردهای متوقع در متون دینی پی‏ جویی شود و در وهله بعد در جهت نهادینه ‏سازی آنها در جامعه اسلامی تلاش گردد. همت پژوهش حاضر تلاش در جهت مستندسازی بیانات امام خامنه ‏ای (مد ظله) در خصوص «مسجد طراز اسلامی»، با استفاده از آیات و روایات و سیره عملی پیامبر گرامی اسلام (ص) و امیرمومنان (ع) در دوران حکومت نبوی و علوی است که موارد بهره‏ مندی از مسجد در آنها در زمینه ‏های محل عبادت، کانون هدایت و ذکر، جایگاه علم و دانش، مرکز فعالیت فرهنگی و اجتماعی، سنگر نظامی، محل حل و فصل دعاوی و مقر سیاست در این مقال مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است.

از زمان بنیانگذاری مساجد اسلامی توسط نبی اکرم(ص)، نه تنها به صورت شکلی مساجد متحول شده اند، بلکه از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز در جریان دگرگونی قرار گرفته و هویتی جدید برای آنها پدید آمده است. برای آن که مسجد بتواند جایگاه حقیقی خود را در جامعه محقق سازد، لازم است دو دسته کارکرد را حداقل به صورت همزمان تأمین نمایند:1- کارکردهای آیینی 2- کارکردهای فرهنگی– اجتماعی،بسیاری از فعالیت ها به صورت همزمان هر دو کارکرد را در بردارند، به عنوان مثال برگزاری نماز جماعت از یک سو مراسمی آیینی است و از یک سوی دیگر کارکردهای فرهنگی – اجتماعی را نیز به همراه خود دارد. برآیند این دو کارکرد زمینه ساز اقبال عمومی و استقبال مردم از مساجد است، موضوعی که نوعی سرزندگی و شادابی معنوی را به همراه می آورد. مسجد را می توان به عنوان محوری ترین، کانونی ترین و ارزنده ترین عنصر کالبد متبلور کننده مدنیت جامعه اسلامی دانست. بناهای مذهبی یکی از اساسی ترین عناصر بافت، ساخت و شکل شهر ها بوده و هستند. تداوم حضور بناهای مذهبی در شکل شهر از ظهور اولین شهرهای شناخته شده تا امروز با حیات شهر عجین شده اند. در بناهای مذهبی درون شهر ها مسجد جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص می دهد. مسجد به مثابه برجسته ترین عنصر معمارانه منبعث از دین اسلام، از اولین روزهای حضور مدنی این دین، با جامعه همراه بوده است. مسجد کانون عبادتی، اجتماعی، فرهنگیِ فرهنگ دیرپایی است که هرگز نمی تواند از ساختار اجتماعی و شهری آن جدا شود همچنین ارتباط گسترد? مسجد با بافت شهری از طریق مسیر های ارتباطی منتهی به ورودی مسجد برقرار می شود و بر این اساس می توان ارتباط کاربران مسجد را تبیین‌نمود. اما امروزه در هم تنیدگی و پیوستگی مسجد با بافت های شهری بسیار کمرنگ شده است. بجز تحولات دوران مدرن وشکل گیری دیدگاه های عملکردگرا و تفکیک حوزه های عملکردی در طراحی مدرن شهر، مشکلات مختلف از جمله ایجاد درب های متعدد در مسجد باعث شده طراحان چندان به آن علاقمند نباشند. مشکلات امنیتی، تداخل عملکردهای شهری بافت مجاور با عملکردهای مسجد، تداخل کاربران سایر فعالیت ها با مسجد و کم رنگ شدن حریم مسجد و عدم رعایت شأن مسجد از مهمترین این مشکلات است.از این رو همواره پرسش هایی از این جنس در ذهن نگارنده مطرح بوده، این که بطور مثال هویت معمارانه مساجد چگونه باید نمود یابد که از طرفی پیوند با گذشته را از دست ندهد، ضمن آن که تن به تقلید صرف ندهد. و یا این که با توجه به تغییرات وسیعی که در کارکرد مسجد پس از ظهور نیازهای فرهنگی و اجتماعی جدید به وجود آمده، مسجد تا چه حد و میزان توان و صلاحیت پذیرش این کارکردها را می تواند بیابد. اصولا چنین کارکرد هایی چگونه باید با اصلی ترین نقش و عملکرد مسجد که کانون عبادت و راز و نیاز بنده با خداست، تلفیق شود.

مساجد از مهم ترین سازه های معماری در تمدن اسلامی و بی گمان شناسنامه معماری اسلامی هستند بر این اساس هدف مااز پژوهش حاضرشناساندن جایگاه اصیل ومتعالی هنر ومعماری اسلام به نسل حاضردر جهت رفع اختلافهااست بخصوص در مساجدکه محل تبلور نمادهای مذهبی،اندیشه و باورهای هنرمند مسلمانی است که برای تطبیق معماری اسلامی با اصول ومشترکات دین مبین اسلام، آنهارا در قالب معماری وتزیینات آن گنجانده است، مانند:« توحیددرکالبد و معنا ،وحدت عناصرواجزا،نبوت ونمادهای آن در مسجد، محراب ،قبله وجهت مشترک، احساس تهی بودن،زبان وخط مشترک ، تحریم نقوش انسانی وحیوانی،حرمت ومحرمیّت وطهارت، جذب سنّتهای معماری پیشین،و...».افتراق های عناصر و نمادهای مساجد گاه تحت تاثیر هنر محلی هستند که تاثیر چندانی در عدم هم گرایی مذهبی ندارند مثل ستون و شکل وتعداد مناره هاو... اختلافات گاه تحت تاثیر مسایل فرهنگی و مذهبی هستند مانند کتیبه های گنبدوسردر ورودی؛وبدعتهایی مثل مقصوره سازی بدلایل سیاسی بوده که موردتحریم فقهای مذاهب مختلف قرارگرفته است. از طرفی کثرت دروحدت ووحدت در کثرت،نه تنها در معماری مساجدوتزیینات آن نفوذ دارد،بلکه ازآنجا در همه ی اقوام جامعه اسلامی با فرهنگ های مختلف تاثیر مشترک می گذارد.بنابراین معماری مسلمین،تکثر قومی وفرهنگی رابه وحدت واشتراک مذهبی سوق می دهدهمانطور که در صدر اسلام ودوره های بعدی اقوام مختلف را در کنار یکدیگر جمع کرد؛بدون شک محل تبلور این کثرت دروحدت،مسجد می باشدبنابراین ازتلفیق درست اجزای تشکیل دهنده معماری مقدس واصیل اسلامی مفاهیم فرهنگی وحکمی وآیینی حفظ شده وبه ایجاد وحدت ومعنویت درمعماری می رسیم.وحدتی که مخلوق را دربرابر خالق وعبد رادر برابرمعبود قرار می دهدوهدف غایی آن دوری از تفرقه،چنگ زدن به حبل متین الهی ورسیدن به امّت واحده در سایه دین فراگیراسلام است.پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی و تاریخی با تحقیق میدانی و رجوع به اسناد کتابخانه ای انجام می گیرد.کلیدوارژگان:مسجد-هنر-تزیین-نمادگرایی-تقریب مذاهب-اختلاف مذهبی

این کتاب، شامل رهنمودهای قرآن و حدیث درباره مساجد است که با ساختاری جدید، نکات مهم و آموزنده ای را ارائه می کند. فرهنگ نامه مسجد، حاوی دوازده فصل است: فضیلت مسجد، برکت های مسجد، ساختن مسجد، بزرگداشت مسجد، آبادانی معنوی مسجد، حضور زنان در مسجد، خدمت به مسجد، احکام و آداب مسجد، ویران کردن مسجد، برترین مسجدها، مسجد درون خانه و مسجدهای نکوهش شده. گفتنی است که این مجموعه، بخشی از دانش نامه قرآن و حدیث است که به دلیل اهمیت موضوع، به صورت مستقل عرضه شده است.

در این نوشتار با بهره‏گیری از چارچوب نظری «هویت، فضا»، فرایند تعامل ساحت‏های عقلانی و احساسی انسان در فضا و بازتولید آن، که حاکی از تبلور متفاوت ابعاد عقلانی و احساسی آدمی نسبت به گونه‏های متفاوت فضایی است، برخی از ابعاد دین‏داری در دو فضای «تقیّد به تماشای برنامه‏های مذهبی تلویزیون» و «تقیّد به رفتن به مسجد» با روش پیمایشی و فن پرسش‏نامه مورد بررسی قرار گرفته و تبیین گردیده که در شرایط تقیّد به مسجد زمینه مناسب‏تری برای تبلیغ دینی فراهم است؛ چراکه در فضای تماشای تلویزیون، ماهیت سرگرم‏کنندگی آن مجال کمتری برای تجلّی ابعاد دین‏مدارانه انسان فراهم می‏کند. هدف از این پژوهش این است که ظرفیت مکان‏ها و فضاهای سنّتی تبلیغ را با فضاهای مجازی نوین بررسی و میزان تأثیرگذاری، تفاوت و ظرفیت‏های هر یک را با هم مقایسه نماید.

معراج پيامبر (ص) در مكان مقدسی چون مسجد صورت گرفت و ارمغان ايشان از اين سفر شبانه برای امتش حقيقتی همچون نماز است. در هنر اسلامی جايگاه پيامبر( ص) در اين معراج، به صورت يك محراب به تصوير كشيده شده است. درواقع، مفهوم محراب كه محلی است برای معراج مؤمن ( نماز)و رمزگشايی آن از زاويه معراج پيامبر( ص) ، بيانگر اين نكته است كه محراب تجلی مجسم معراج بوده و ازآنجاييكه معراج صورت مثالی نماز است؛ محراب را می توان تجلی مجسم نماز نيز دانست؛ به طوريكه تمامی مراحل نماز در آن به تصوير كشيده شده است. با تكيه بر تفاسير عارفان از آيه: « فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى»(نجم: 8 )مشخص می گردد كه بين پيامبر( ص) ، معراج و محراب اتحادی از جنس اتحاد سالك و سلوک و مسلك وجود داشته و محراب تجليگاهی از قول (شريعت)، فعل (طريقت) و حال (حقيقت) پيامبر( ص) است. در اين مقاله با بهره گيری از آثار عارفان و هنرمندان مسلمان رابطه محراب مساجد با معراج پيامبر( ص)تبيين و تحليل می گردد.