جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دینداران چگونه خدا را توصیف می کنند و چه صفاتی را به او نسبت می دهند؟ اینها موضوعات محوری در فلسفه دین هستند. گراهام اوپی در این کتاب به بررسی دقیق صفاتی می پردازد که معمولاً به خداوند نسبت داده می شوند، از جمله بی نهایت، کمال، سادگی، ابدیت، ضرورت، بنیادی بودن، قدرت مطلق، دانایی مطلق، آزادی، غیرجسمانی، خیر کامل و زیبایی کامل. او در سلسله‌ای از فصل‌های اساسی، صفات الهی را یکی یکی بررسی می‌کند و آنها را به طبقه‌بندی بزرگ‌تری از آن صفات مرتبط می‌کند. او همچنین مشکلات موجود در ایجاد این ادعا را بررسی می کند که درک صفات الهی ناسازگار یا نامنسجم است. مطالعه او که به عنوان همراه کتاب او در سال 2006 با عنوان بحث درباره خدایان در نظر گرفته شده است، درگیر طیف وسیعی از بهترین آثار معاصر در مورد ویژگی های الهی است. برای خوانندگان در فلسفه دین جذاب خواهد بود

ترجمه ماشینی: تعدادی شباهت ظاهری بین اعتقاد به خدا و اعتقاد به وجود دنیای بیرونی فراتر از تجربیات ما وجود دارد. به نظر می رسد هر دو باور دیدگاه کلی فرد از واقعیت و جایگاه فرد در آن را مشروط می کنند – و با این حال دشوار است که ببینیم چگونه می توان از هر کدام دفاع کرد. هیچ‌یک از این دو باور احتمالاً دفاع پیشینی محض دریافت نمی‌کنند و به نظر می‌رسد هیچ مدرک تجربی که به نفع وجود خدا یا وجود جهان خارج استناد می‌کند، آشکارا در برابر شک‌کننده‌ای این سؤال را مطرح نمی‌کند. من با بررسی برخی استراتژی‌ها برای مقاومت در برابر بدبینی دنیای بیرونی بررسی خواهم کرد که تا چه حد می‌توان این موازی را پیش برد.

ترجمه ماشینی: چرا اگر خدای دوست داشتنی وجود داشته باشد، بی ایمانان معقولی وجود دارند، افرادی که به خدا ایمان نمی آورند اما بدون تقصیر خودشان؟ در قسمت اول این کتاب، اولین بررسی کامل موضوع آن، جی.ال. شلنبرگ استدلال می‌کند که وقتی متوجه می‌شویم که چگونه رابطه با خدا به طور منطقی اعتقاد به خدا را پیش‌فرض می‌گیرد، دلایلی برای این نتیجه داریم که اگر خداباوری بود، هیچ بی‌ایمان معقولی وجود نداشت. درست است، و بنابراین - با توجه به وجود آنها - زمینه هایی برای بی خدایی. او معتقد است که این استدلال با هیچ یک از آرایه‌ای از استدلال‌های متقابل که به دنبال توجیه پنهان‌کاری الهی هستند که از آثار نویسندگانی چون پاسکال، کی‌یرکه‌گارد، باتلر و هیک، و از تخیل خود نویسنده، به‌دقت بررسی شده است، شکست نمی‌خورد. قسمت دوم کتاب نهان الهی و عقل انسانی از اولین انتشار خود در سال 1993 علاقه و بحث زیادی را برانگیخته است و همچنان به تعیین دستور کار برای کار در مورد موضوعات خود ادامه می دهد. --ریچارد سوینبرن، دانشگاه آکسفورد در این کتاب به وضوح نوشته شده و با استدلال محکم، J. L. Schellenberg به یک مشکل اساسی مذهبی می پردازد که در عین حال نادیده گرفته شده است. می پرسد اگر خدایی هست چرا وجودش آشکارتر نیست؟ به طور سنتی، خداباوران ادعا می کنند که خدا پنهان است تا دلیل وجود او را به همان اندازه که ضعیف است توضیح دهند. شلنبرگ معتقد است که با توجه به درک ویژگی اخلاقی خدا که خداباوران به آن متعهد هستند، این ادعا با مشکل جدی روبرو می شود. نویسنده می نویسد، دلایلی وجود دارد که فکر کنیم خدای کاملاً دوستدار خداباوری پنهان نخواهد بود، که چنین خدایی واقعیت وجود خود را فراتر از بی اعتقادی معقول قرار می دهد. شلنبرگ استدلال می کند که از آنجایی که بی اعتقادی معقول رخ می دهد، نتیجه می شود که در اینجا استدلالی با قدرت قابل توجه برای بی خدایی وجود دارد. شلنبرگ در بسط ادعای خود، دیدگاه های مربوط به خداباورانی مانند پاسکال، باتلر، کی یرکگور، هیک و دیگران را به دقت بررسی می کند. او پیشنهادات آنها را در مورد غیبت الهی روشن می کند و نشان می دهد که چگونه آنها در رد استدلالی که ارائه می کند کوتاهی می کنند. او نتیجه می گیرد که این استدلال چالشی جدی برای خداباوری ایجاد می کند که خداباوران معاصر باید به آن پاسخ دهند. اولین بررسی کامل موضوع آن، غیبت الهی و عقل انسانی، مورد توجه هرکسی است که در پی رسیدن به نتیجه ای در مورد وجود خدا بوده است، و به ویژه متکلمان و فیلسوفان دین.

ترجمه ماشینی: در بسیاری از مکان‌ها و زمان‌ها و برای بسیاری از مردم، وجود خدا کمتر از یک واقعیت روشن بوده است. با توجه به برهان پنهان بودن، این در واقع دلیلی است برای این که فرض کنیم اصلاً یک واقعیت نیست. برهان پنهانی استدلال جدیدی برای الحاد است که در دو دهه گذشته در فلسفه مطرح شده است. J.L.Schellenberg برای اولین بار این استدلال را در سال 1993 توسعه داد و این کتاب بیانی کوتاه و قوی از ادعاها و ایده های اصلی آن ارائه می دهد. این کتاب که منطقاً واضح است، اما آنقدر واضح است که همه می توانند آن را درک کنند، به موضوعاتی می پردازد که کمتر مورد بحث قرار گرفته اند، از جمله اینکه چرا اینقدر طول کشید تا استدلال پنهانی در فلسفه پدیدار شود، و اینکه چگونه مسئله پنهان بودن از مسئله شر متمایز است. با این فکر شگفت‌انگیز به پایان می‌رسد که بازنشستگی آخرین خدایان شخصی ممکن است ما را به آغاز دین نزدیک‌تر کند تا پایان. اگرچه شلنبرگ ملحد است، اما با حساسیت و درک درونی کمی از زندگی مذهبی می نویسد. جنبه های مربوط به تجربه او به عنوان یک مؤمن و به عنوان یک کافر، و درگیری خودش با مسائل پنهانی را شامل می شود. استدلال دقیق اما تحریک‌آمیز The Hiddenness Argument که در این زمینه شخصی، و در برابر پس‌زمینه‌ای معتبر در زمینه‌های منطقی، مفهومی و تاریخی مرتبط است، به وضوح نشان می‌دهد که این استدلال جدید چیست و چرا اهمیت دارد.

ترجمه ماشینی: اثری بدیع که با روحیه‌ای سازنده به پرسش خدا بازاندیشی می‌کند و با در نظر گرفتن ایده‌های دریافتی از فلسفه و دین به نتیجه‌گیری می‌پردازد. کمک جدید مهمی به بحث‌های علمی در حال انجام پیرامون تلاقی فلسفه و دین می‌کند. نشان می‌دهد که این پیوند فقط توسط دین دیکته نمی‌شود که باید اعتبار خود را به فلسفه عقلانی ثابت کند، بلکه این موضوع فلسفه است که بداند آیا دین همان است یا خیر. شریک نهایی در گفتگو شامل بحث در مورد طیف وسیعی از متفکران مهم، چه سنتی و چه معاصر، مانند فلوطین، اسپینوزا، کانت، هگل، و نیچه و جانشینان او است. بین و اخلاق و بین.

پلنتینگا، بر مبنای معرفت شناسی اصلاح شده، باور به وجود خدا را از جمله باورهای واقعا پایه می داند که در توجیه و تضمین خود، به هیچ شاهد و دلیلی متکی نیست. دیویس معتقد است که نظریه پلنتینگا در باب توجیه و تضمین باور به خدا، هر چند عموما برهان تجربه دینی به شمار نیامده، اما واقعا چنین است. این مقاله، با بررسی جوانب گوناگون دیدگاه پلنتینگا، می کوشد با به دست دادن صورت بندی پیشنهادی برای برهان تجربه دینی بر اساس دیدگاه پلنتینگا، دشواری های ادعای دیویس را نشان دهد. البته از آنچه پلنتینگا درباره حس خداشناختی مطرح کرده، می توان در بحث تجربه دینی بهره برد و از آن برای تبیین وقوع دسته ای از این تجربه ها سود برد. از نظر او، وقوع زمینه ای مناسب، به فعالیت حس خداشناختی می انجامد، که وقوع تجربه باورساز را به همراه دارد و آن، باور به گزاره ای مربوط به خدا را نتیجه می دهد.

معرفت شناسی فضیلت محور، یکی از جدیدترین رویکردهای معرفت شناسی است که به دلیل تمرکز بر فاعل شناسا و فضیلت های معرفتی او، از سایر رویکردهای موجود متفاوت می باشد. این رویکرد، به جهت شباهت با رویکردهای برون گرایی که در ذیل معرفت شناسی اصلاح شده قرار می گیرند، از ظرفیت های قابل توجهی برای نظریه پردازی در معرفت شناسی باورهای دینی برخوردار است. لذا می توان با تعریف پیش فرض هایی چون فضائل معرفتی دینی و منظر دینی، به مفهوم جدیدی از عقلانیت دست یافت. این نظریه، در مقابل استدلال های شکاکان مبنی بر عدم امکان معرفت در حوزه باورهای دینی و نیز استدلال ملحدان مبنی بر عدم وجود خدا، دفاع قابل قبولی از باورهای دینی ارائه می کند.

به عقیده برخی متفکران غربی، نشاندن انسان زمینی و مقهور در کنار خدایی آسمانی و قاهر جز به قیمت ازخود بیگانگی انسان و حلول شخصیتی بیگانه در ذهن و روان او تمام نمی شود. اساسا تلقی آدمی از الیناسیون (ازخود بیگانگی) و چگونگی آن، رابطه مستقیم با نحوه تلقی وی از انسان و ماهیت او دارد؛ البته، نوع نگاهی که انسان به خداوند دارد و خدایی که یک آیین معرفی می کند، متغیر دیگری است که در آن سوی معادله انسان و خدا، نقش تعیین کننده ای در اعتقاد به «ازخودبیگانگی» دارد. در تعالیم اسلامی، فطرت و دین دو حقیقت متناظر برهم تعریف شده اند و به عبارت دیگر، حقیقت واحدی در دو جلوه تکوین و تشریع به صورت فطرت و دین، ظهور نموده اند. در فلسفه اسلامی، خصوصا حکمت متعالیه، رابطه انسان با خدا و بلکه جهان با خدا عین ربط و تعلق است. در آموزه های وحیانی، حقیقت انسان نفخه ای الهی است. لذا با ذات الهی سنخیت تام داشته، همچنانکه خودفراموشی نتیجه مستقیم خدافراموشی است، خداباوری و خودیابی نیز پیوندی وثیق با یکدیگر دارند. در تعالیم عرفانی عارفان مسلمان هم، خداوند حقیقتی است که از منِ آدمی «من تر» است و لذا هرچه قرب و کشش و انجذاب به او بیشتر باشد، نه تنها آدمی از خود تهی و بیگانه نمی شود، بلکه خود را بیشتر می یابد و به سر منزل مقصود و اصل خود نائل می گردد.

در فاصله میان قرن هفدهم تا نوزدهم میلادی، جهانیان شاهد ظهور علوم جدیدی بودند که هر کدام به نحوی اصول اعتقادی موحدان را به چالش می کشید و مقدمات بروز تعارض علم و دین را فراهم می آورد. از جمله نظریات علمی که در قرن نوزدهم مساله خداباوری را خدشه دار کرد، نظریه تکامل بود که توسط چارلز داروین مطرح گردید. در این پژوهش، سعی بر آن است که ضمن اشاره کوتاه به پیامدهای فلسفی- کلامی نظریه تکامل، از میان این پیامدها به تعارض میان نظریه تکامل و خداباوری با توجه به برهان نظم پرداخته شود و علل بروز این تعارض و نحوه برطرف نمودن آن از دیدگاه "کیث وارد" فیلسوف معاصر، بررسی گردد. در این خصوص، کیث وارد به عنوان فردی متدین ضمن پذیرش نظریه تکامل، از یک سو سعی به اصلاح برداشت های موحدان از اصول نظریه تکامل، بویژه اصل انتخاب طبیعی دارد و از سوی دیگر، در صدد است تا اشتباه زیست شناسان را در تحمیل بار ارزشی بر اصول تکاملی نشان داده، با تعدیل آن ها، تعارض مفروض میان نظریه تکامل و برهان نظم را برطرف نماید. بدین ترتیب، کیث وارد نشان می دهد که نه تنها تعارضی میان نظریه تکامل و خداباوری نیست، بلکه فرضیه وجود خداوند بیش از هر فرضیه دیگری می تواند موید نظام آفرینش مبتنی بر تکامل باشد.

ترجمه ماشینی: کارن آرمسترانگ با حرکت از عصر پارینه سنگی به امروز، جزئیات زیادی را که بشر برای تجربه واقعیت مقدسی که آن را با نام‌های بسیاری مانند خدا، برهمن، نیروانا، الله یا دائو می‌خواند، طی کرده است، ارائه می‌کند. آرمسترانگ با تمرکز به ویژه بر مسیحیت، اما شامل یهودیت، اسلام، بودیسم، هندوئیسم و ​​معنویت های چینی، به بررسی کاهش انگیزه نسبت به دین در زمان ما می پردازد، زمانی که تعداد قابل توجهی از مردم یا نمی خواهند با خدا کاری نداشته باشند یا کارآمدی ایمان را زیر سوال می برند. چرا خدا باور نکردنی شده است؟ چرا آتئیست ها و خداباوران به طور یکسان در حال حاضر به گونه ای درباره خدا فکر می کنند و صحبت می کنند که عمیقاً از تفکر اجداد ما منحرف است؟ آرمسترانگ با همان عمق دانش و بینش عمیقی که تمام کتاب های تحسین شده او را مشخص کرده است به این سؤالات پاسخ می دهد. روشن است که چگونه تغییر چهره جهان لزوماً اهمیت دین را هم در سطح اجتماعی و هم در سطح فردی تغییر داده است. و او استدلالی قوی و قانع کننده برای استفاده از بینش های گذشته ارائه می کند تا ایمانی ایجاد کند که به نیازهای عصر قطبی شده خطرناک ما صحبت کند. با این حال، او به ما هشدار می دهد که دین هرگز قرار نبود پاسخ هایی را ارائه دهد که در صلاحیت عقل بشری باشد. او می گوید که این نقش لوگو است. وظیفه دین این است که "به ما کمک کند با واقعیت هایی که هیچ توضیح آسانی برای آنها وجود ندارد، خلاقانه، مسالمت آمیز و حتی شادمانه زندگی کنیم." او همچنین تأکید می کند که دین به طور خودکار کار نخواهد کرد. او می‌گوید این یک رشته عملی است: بینش‌های آن نه از حدس و گمان انتزاعی، بلکه از «تلاش فکری اختصاصی» و «سبک زندگی دلسوزانه‌ای که به ما امکان می‌دهد از منشور خودخواهی بیرون بیاییم» نشأت می‌گیرد.