جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب الخلل الوهابی فی فهم التوحید القرآنی توسط شیخ عبدالله دشتی به رشته تحریر در آمده است. انچه از مسلمات اعتقادی و جزو اطلاعات اولیه هر مسلمان می باشد اینست که شخص با اقرار به شهادتین مسلمان وبه تبع آن جان و مال و عرض محفوظ می شود. در ادبیات اعتقادی فرقه وهابیت هیچ کس مسلمان نیست مگر کسانی که وهابی بر او اطلاق شود یعنی از عقاید این فرقه تبعیت نماید و کشورهایی که سابقه اسلامشان بر هیچ کس پوشیده نیست همچون مصر ، عراق و...جزو بلاد کفر شمرده می شوند. شیخ عبدالله دشتی در این کتاب در صدد بیان یکی از دستاویزهای این فرقه در تهمت وافترا زدن به سایر مسلمین است وی همانطور که در مقدمه کتاب خود ذکر کرده است برداشت غلط از آیات قرآن کریم علت بسیاری از این کج فهمی ها می باشد که مطالب کتاب خود را در سه فصل به شرح ذیل تنظیم نموده است: فصل اول : معرفی کلی دیدگاه وهابیت: در این فصل نویسنده به نمونه هایی از نظریه وهابیت در مورد برخی از مسائل همچون توحید و شرک ونیز مسئله اتخاذ وسائط وتوسل را بیان مینماید. فصل دوم : در مورد توحید ربوبی بحث نموده است: در این فصل با اشاره به آیاتی چون آیه 57 سوره نحل و119سوره اعراف بحث توحید و اختلاف وهابیت را بهوضوح بیان نموده است. فصل سوم : توحید در عبادت را مورد بحث قرار داده: این فصل در سه باب با موضوعات : بررسی لغوی واصطلاحی عبادت – تبین عبادت هایی که تهمت شرک بدانها خورده مانند دعا کردن - طرح این پرسش که آیا شفاعت وتوسل عبادت غیر خداوند را ترسیم مینمایند؟ در بخش پایانی کتاب دو نکته قابل تامل را بررسی نموده است که اولی به موضوع دعا وعبادت پرداخته و دومی به این نکته اشاره نموده است که آیا دعا به شرک بر میگردد یا خیر. نویسنده با این نوشتار خود توانسته بسیاری از ابهامات و کج فهمی های وهابیت را که به زعم ایشان مستند به آیات قرآنی هست را پاسخگو باشد.

كتاب «السلفية مرحلة زمنية مباركة لا مذهب إسلامي»، كتابى است در طريق وحدت اسلامى كه نقاب نفاق از چهره اين گروه خود خوانده بر مى‌ دارد. همان‌ گونه‌ كه از عنوان كتاب پيداست، اين كتاب نقدى است از سوى يكى از عالمان اهل سنت بر افكار و انديشه‌ هاى سلفيه و از جمله آراء و عقايد ابن تيميه و مبانى وهابيت؛ از اين‌ روى، ممكن است نويسنده نكاتى را آورده باشد كه با عقيده شيعه سازگارى ندارد. او در اين كتاب مى‌ كوشد تا روشن سازد چگونه بر ساختن مذهبى به نام سلفيه و تكفير همه ديگر مذاهب، بدعتى است كه با ادعاى پيروى از سلف سازگارى ندارد. اين سخن نخست و بنيادين كتاب است، گرچه در كنار آن به پاره‌ اى از نمونه‌ هايى كه سلفيه آنها را بدعت مى‌ شمرند، مى‌ پردازد و اثبات مى‌ كند كه اين نمونه‌ ها نه فقط بدعت نيست، بلكه كارى است كه «سلف» انجام مى‌ داده‌ اند. اين كتاب، نه آراى سلفيه را مناقشه و نه آنها را تخطئه يا تصويب مى‌ كند، بلكه مطلبى مهم‌ تر از اين را دنبال مى‌ نمايد و آن اينكه آيا درست است كه از قلب جماعت اسلامى و از ميان اهل سنت و جماعت، بدعت جديدى به نام «سلفيه» و به‌ عنوان يك مذهب نو سر درآورد و با صراحت و بى‌ جهت همه سلف صالح و پيروان مذاهب سنت را رد كند و تنها خود را حق و باقى را باطل بداند؟ آيا اين خود يك بدعت جديد نيست؟