جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: فلسفه تحلیلی تقریباً صد سال قدمت دارد و اکنون نیروی غالب در فلسفه غرب است. علاقه به توسعه تاریخی آن در حال افزایش است، اما تاکنون هیچ تلاش مستمری برای روشن کردن آنچه که در حال حاضر به آن می‌رسد و تفاوت آن با فلسفه به اصطلاح «قاره‌ای» وجود نداشته است. در این کتاب غنی و گسترده، هانس یوهان گلاک استدلال می‌کند که فلسفه تحلیلی یک جنبش سست است که هم به واسطه پیوندهای تأثیرگذاری و هم به واسطه «شباهت‌های خانوادگی» مختلف در کنار هم قرار می‌گیرد. او موافقان و مخالفان تعاریف مختلف فلسفه تحلیلی را مورد توجه قرار می دهد و به مسائل روش شناختی، تاریخ نگاری و فلسفی ناشی از این تعاریف می پردازد. در نهایت، او پیامدهای فکری و فرهنگی گسترده تر شکاف بدنام بین فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای را بررسی می کند. کتاب او راهنمای ارزشمندی برای هر کسی است که به دنبال درک فلسفه تحلیلی و نحوه انجام آن است.

ترجمه ماشینی: موسسه حلقه وین کنفرانسی را در سال 2003 در وین، کمبریج و وین - فرانک پی رمزی و حلقه وین، برای بزرگداشت کار فلسفی و علمی فرانک پلامپتون رمزی (1903-1930) برگزار کرد. این کنفرانس رمزی نه تنها دیدگاه‌های تاریخی و زندگی‌نامه‌ای را در مورد یکی از با استعدادترین متفکران قرن بیستم ارائه کرد، بلکه انگیزه‌های جدیدی برای تحقیقات بیشتر در مورد حداقل برخی از موضوعاتی که رمزی پیشگام بود، که علاقه و پتانسیل آن بیش از همیشه است، ارائه کرد. کارهای پیشگامانه ای در چندین زمینه انجام داد که دست اندرکاران آن به ندرت از کارهای مهم او در زمینه های دیگر اطلاع دارند: فلسفه منطق و نظریه زبان، مبانی ریاضیات، ریاضیات، نظریه احتمالات، روش شناسی علم، فلسفه روانشناسی و اقتصاد. تمرکز بر موضوعی بود که بیشترین نگرانی را برای رمزی و دایره وین داشت، یعنی مسئله مبانی ریاضیات، به ویژه وضعیت منطق گرایی. اگرچه ارتباط علمی عمده ای که رمزی را با اتریش مرتبط می کند، کار او در زمینه منطق است. ، که حلقه وین جلسات متعددی را به آن اختصاص داد، مطمئناً ارتباطی که بیشتر مورد توجه عموم است، مربوط به دیدارها و گفتگوهای رمزی با ویتگنشتاین است. رمزی تنها متفکر مهمی بود که ویتگنشتاین را در طول دوران تدریس خود در مدرسه در پوچبرگ و اوترتال در دهه 1920 در اتریش سفلی ملاقات کرد. و بعدها رمزی در به دست آوردن موقعیت های ویتگنشتاین در کمبریج نقش اساسی داشت.

ترجمه ماشینی: دو اثر مهم دهه 1920 توسط شناخته شده ترین نماینده حلقه وین که برای اولین بار پس از 20 سال در دسترس است. در ساختار منطقی جهان، کارنپ موضع «انفرادی روش‌شناختی» را می‌پذیرد و نشان می‌دهد که می‌توان جهان را از روی داده‌های بی‌واسطه تجربه توصیف کرد. او در شبه مسائل در فلسفه ادعا می کند که بسیاری از مسائل فلسفی بی معنا هستند.

ترجمه ماشینی: تلاش من در این صفحات این است که ویژگی‌های اصلی روش فلسفی را توضیح دهم که ما حلقه وین از آن استفاده می‌کنیم و با استفاده از آن تلاش می‌کنیم بیشتر توسعه دهیم. این روش تجزیه و تحلیل منطقی علم، یا به طور دقیق تر، تحلیل نحوی زبان علمی است... هدف کتاب - از زمان سخنرانی ها - ارائه اولین برداشت از روش و روش ما است. جهت سوالات و تحقیقات ما به کسانی که هنوز با آنها آشنا نیستند. -- از پیشگفتار

ترجمه ماشینی: اگرچه بخش مهمی از خاستگاه های فلسفه تحلیلی را می توان به فلسفه در اتریش در نیمه اول قرن بیستم ردیابی کرد، به طور قابل توجهی اطلاعات کمی در مورد سهم خاص فلسفه و فیلسوفان اتریشی وجود دارد. در کتاب مشارکت اتریشی در فلسفه تحلیلی، فیلسوفان برجسته تحلیلی نگاهی تازه به ریشه های فلسفه تحلیلی در اندیشه فیلسوفان تأثیرگذار اما اغلب نادیده گرفته شده اتریشی از جمله برنتانو، ماینونگ، بولزانو، هوسرل و ویتاسک دارند. مشارکت کنندگان در این جلد به بررسی موضوعات محوری در فلسفه نظری مانند نیت، آگاهی، حافظه، صفات و حقیقت و همچنین فلسفه سیاسی و زیبایی شناسی می پردازند. این مجموعه اصلی برای هر کسی که به مطالعه ریشه های فلسفه تحلیلی و همچنین بحث های معاصر در فلسفه زبان، متافیزیک و ذهن می پردازد، جالب خواهد بود.

در سنت فلسفی، همواره مفهوم صدق در ضمن مولفه سمانتیکی واقع گرایی و در تعاریف متعددی که از آن و نقطه مقابل، یعنی ضد واقع گرایی، ارایه شده مورد بحث قرار گرفته است؛ هر چند این تعاریف، تاکنون به دلایل متعددی نتوانسته اند جامع و مانع باشند و انتظارات همه فیلسوفان را برآورده سازند. بسیاری از تئوری ها، از جانب ابداع کنندگان آن ها واقع گرایانه بوده اند اما با توجه به برخی از تعاریف واقع گرایی، ضد واقع گرا هستند. در این مقاله، تعریفی بنیادین از واقع گرایی ارایه می شود که مبتنی بر نوع رویکردی است که یک فیلسوف دارد. از سوی دیگر، تئوری حداقلی صدق که از سوی پل هورویچ ارایه شده است و از جمله تئوری های فروکاهشی محسوب می شود، معرفی می گردد. این تئوری، با کمترین ابزارهای نظری و مفهومی قادر است علت و چگونگی کاربرد محمول «صادق است» را تبیین کند.در این مقاله، سه ادعای اصلی بررسی و نقد می شوند: اول این که استدلال می شود تئوری حداقلی، به راستی حداقل تئوری ممکن در باب صدق است و باید در دل تمام تئوری های دیگر صدق نیز وجود داشته باشد. ادعای دوم چنین است که اگر در نظر فیلسوفی، نوعی ناسازگاری و تضاد میان موجودیت مستقل فاکت ها و دست رسی معرفتی به آن ها وجود داشته باشد، تئوری او ضد واقع گرا خواهد بود؛ چه درصدد رفع این ناسازگاری باشد و چه آن را اصیل و حل ناشدنی بداند. اما در نظر فیلسوف واقع گرا، چنین تضادی وجود ندارد. ادعای سوم این است که اگر تعریف فوق از واقع گرایی قبول شود، آنگاه می توان تبیین کرد که هیچ رابطه ای میان صدق و بحث واقع گرایی وجود ندارد؛ و اگر چه استقلال مفهوم صدق از واقع گرایی، در مورد تئوری حداقلی صدق نیز درست است اما این تئوری صدق، حداقل ترین تئوری ای می باشد که باید توسط واقع گرایان پذیرفته شود؛ زیرا می تواند علت حضور و کاربرد مفهوم صدق را در تمام تعاریف دیگری که از واقع گرایی شده است تبیین کند.

کسی که از لابه لای تفکر او در «رساله»، پوزیتیویزم منطقی سر بر آورد، همو نیز ضربه نهایی را به پیکره پوزیتیویزم وارد ساخت. ویتگنشتاین، با نقد نظرگاه فلسفی خود در «رساله» درباره زبان، راه را برای نجات باور دینی از چنبره خشک و تنگ اصل تحقیق پوزیتیویستی فراهم ساخت. گرچه در آثار متاخر ویتگنشتاین، دین چندان نقشی ندارد؛ اما اشارات و تلویحات گاه گاه او به دین، در لابه لای سخنرانی ها و گفت و گوها، چنان تصویر موثری از دین ترسیم کرد که عده ای سخن از اصالت ایمان ویتگنشتاین به میان آورده اند. در این مقاله، نشان داده شده که انکار زبان خصوصی، به عنوان یک مبنای فلسفی، راهی در تفسیر و تبیین زبان فراروی ویتگنشتاین نهاده است که می تواند به جای بیان ناپذیری گزاره های دینی در «رساله»، تصور دیگری عرضه کند و از نقش «خدا»، «گناه» و ... سخن بگوید. بیان تاثیرگذار و نافذ ویتگنشتاین در انکار زبان خصوصی و تشبیه زبان به بازی، به عنوان فعالیتی انسانی و قاعده مند، توانست انحصار زبان در صورت واقع نما و علمی را در هم شکند و برای صورت های دیگر زبانی نیز اهمیت و معنا قائل شود.گرچه بعضی محققان، نظرگاه ویتگنشتاین در باب باور دینی را «اصالت ایمان ویتگنشتاین» نامیدند؛ ولی این مقاله نشان می دهد که انتشار آثار بعدی ویتگنشتاین، نشان از آن دارد که دیدگاه وی به درستی تعبیر نشده است.