جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دونالد بروم استدلال می کند که اخلاق و مؤلفه های اصلی دین ارزش زیادی دارند و دو ایده اصلی را ارائه می دهد. او ادعا می کند که اخلاق دارای یک پایه بیولوژیکی است و در نتیجه انتخاب طبیعی تکامل یافته است و ادیان اساساً ساختارهایی هستند که از اخلاق حمایت می کنند. بسیاری از فیلسوفان و متکلمان در مورد اخلاق و ریشه های آن بدون اشاره به فرآیندهای زیستی مانند تکامل می نویسند. به همین ترتیب، زیست شناسان پدیده های مهم برای اخلاق و دین انسان را بدون در نظر گرفتن افکار دیگران در مورد این موضوعات مورد بحث قرار می دهند.

ترجمه ماشینی: در دین اخلاقی کانت، آلن دبلیو وود استدلال می کند که آموزه کانت در مورد باور دینی اگر با بهترین تفکر انتقادی او سازگار باشد و در واقع، استدلال های اخلاقی - همراه با ایمانی که آنها را توجیه می کنند - بخشی جدایی ناپذیر از فلسفه انتقادی کانت است. . وود نشان می‌دهد که دیدگاه حساس دینی کانت به جهان شایسته است که در زمره بزرگترین مشارکت‌های فلسفی او به حساب آید. وود در بیان تفسیر خود از کانت، بیان روشنی از آنچه فیلسوف در استدلال خود برای اعتقاد به خدا و جاودانگی آشکار می‌سازد، ارائه می‌کند. او مفهوم کانت از اراده اخلاقی را دوباره بررسی می کند و از دکترین او در مورد عالی ترین خیر دفاع می کند. او استفاده کانت از ایمان اخلاقی را به عنوان یک معیار عقلانی برای دین در رابطه با ایمان کلیسایی، تجربه دینی و ادعای وحی الهی مورد بحث قرار می دهد. در نهایت، او ایده فیلسوف از شر رادیکال در طبیعت انسان را مورد بحث قرار می‌دهد و نظریه کانت را در مورد فیض الهی، همانطور که در کتاب او به نام Religion In the Limits of Reason در سال 1793 پیش‌بینی شده است، توسعه می‌دهد. وود معتقد است که افکار کانت درباره دین راه‌حل بزرگ فیلسوف است. به مشکلات دشواری که همگان باید با آن مواجه شوند و می تواند راهگشای هر تلاشی برای برخورد عقلانی با مسائل دینی باشد.

برای مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.

ترجمه ماشینی: بهزیستی و خداباوری به دو بخش متمایز تقسیم می شود. بخش اول استدلال می‌کند که تئوری‌های رفاه تحقق میل نمی‌توانند بخش «خوب» «خوب برای» را به تصویر بکشند، و نظریه‌های فهرست عینی رفاه در درک بخش «برای» «خوب برای» شکست خورده‌اند. سپس، با هدف گرفتن هر دوی این بخش‌های «خوب برای»، نظریه‌ای ربطی - نظریه‌ای که هم محدودیت ارزشی و هم محدودیت میل را روی رفاه قرار می‌دهد، پیش می‌رود. سپس لاینگر از این گزاره، که آن را نظریه کمال گرایی میل می نامد، در برابر مخالفت های احتمالی دفاع می کند. ? در بخش دوم، لاوینگر به بررسی این سوال می پردازد که "چه متافیزیکی به بهترین وجه از این ادعا پشتیبانی می کند که اکثریت قریب به اتفاق انسان ها آرزوهای دوستی، موفقیت، سلامتی و غیره را در درون خود دارند؟" استدلال می‌شود که دو مسیر متافیزیکی کلی وجود دارد که می‌توان به طور قانع‌کننده‌ای در اینجا پیمود و هر یک ما را به خداباوری سوق می‌دهد.

وقتی از رابطه دین و اخلاق بحث می‌کنیم، باید دو سطح بحث را از یکدیگر جدا کنیم. یعنی دو مسئله در این‌جا هست: یکی فرااخلاقی است و دیگری مربوط به اخلاق هنجاری. خلط کردن این دو، ابهامات زیادی به وجود می‌آورد. وقتی از حیث فرااخلاقی بحث می‌کنیم، تفاوتی نمی‌کند که در اخلاق هنجاری فضیلت‌گرا باشیم یا وظیفه‌گرا. چون این‌ها تئوری‌های رقیب در اخلاق هنجاری هستند. بنابراین بحث اصلی ما در این‌جا یک بحث فرااخلاقی است و آن هم این است که خوبی‌ و بدی‌ اخلاقی، و درستی و نادرستی اخلاقی و وظیفه اخلاقی یا فضایل اخلاقی چه ربط و نسبتی با امر و نهی خدای شارع دارد؟ آیا اراده خدای شارع تابع آن‌هاست یا آن‌ها تابع اراده‌ی خدای شارع هستند؟ این تبعیت هم چند معنا دارد، و می‌تواند زبان‌شناسانه، وجودشناسانه، معناشناسانه،‌ روان‌شناسانه، عقلانی و تاریخی باشد. پس همه این‌ها، بحث‌های فرااخلاقی است و تا آنجا که به عقل ناقص من می‌رسد این بحث‌ها نسبت به اخلاق هنجاری بی‌طرف‌اند. یعنی در اخلاق هنجاری هر موضعی اتخاذ کنید بازهم می‌توانید در بحث فرااخلاقی این مباحث را به همین صورت مطرح کنید. شخصاً در اخلاق هنجاری به یک نوع وظیفه‌گرایی تکثرگرا تمایل دارم که برای پیامدهای عمل نیز یک وزن اخلاقی قائل است، اما برخلاف پیامد‌گرایان، این را قبول ندارم که پیامدهای عمل تنها عامل یا تنها ویژگی اخلاقاً مربوط است؛ بلکه به باور من، پیامدهای عمل صرفاً یکی از ویژگی‌هایی است که در تعیین حکم اخلاقی عمل نقش دارد، و در مقام داوری اخلاقی و صدور حکم اخلاقی و تصمیم‌گیری بر اساس آن، باید در نظر گرفته شود. یعنی ویژگی‌های خوب‌ساز و بدساز یا درست‌ساز و نادرست‌ساز یا وظیفه‌ساز دیگری هم هست که به ذات عمل، با صرف‌نظر از نتایج آن، باز می‌گردد و ویژگی‌های دیگری نیز هست که به نیت فاعل یا شخصیت فاعل، و به زمینه‌ی عمل و چیز‌های دیگر باز می‌گردد. به تعبیر دیگر، اوصاف اخلاقی اوصاف روبنایی‌اند؛ اما این اوصاف فقط روی دوش پیامدهای عمل سوار نمی‌شوند، بلکه روی دوش مجموعه‌ای از اوصاف پایه سوار می‌شوند . مثلاً صرف این‌که عملی مصداق وفای به عهد است، برای اتصاف آن به خوبی و درستی و وظیفه کفایت می‌کند… صدانت

در این درس-گفتگو چه می‌گذرد؟ معمولا برای همه ما پرسش هایی از ین قبیل به وجود آمده است: «آیا این حکم دینی غیر عقلانی نیست؟ آیا این حکم شرعی با عقل سلیم موافق است؟ آیا اسلام حقوق بشر را می پذیرد؟ آیا همه انسان ها در اسلام مساوی هستند؟ آیا حقوق اقلیت های دینی در اسلام رعایت شده است؟ آیا مجازات های اسلامی خشونت آمیز نیستند؟ آیا زن ها و مردها در اسلام حقوق برابری دارند؟ و ...» اینها برخی سوالاتی است که گاه و بی گاه در ذهن ما پر رنگ شده اند و احتمالا به آنها اندیشیده ایم و شاید هم کمی درباره­شان مطالعه کرده باشیم. اما اگر بخواهیم همه این موضوعات را ذیل عنوان واحدی قرار دهیم می توان آن را «نسبت دین و اخلاق» نامید. متفکرانی که در این حوزه صاحبنظر هستند تلاش می کنند پاسخ هایی به این سوالات ارائه دهند، البته از راههای مختلف: برخی معتقدند ایرادات اخلاقی عیانی در برخی احکام شرعی و دینی که توسط علمای دین اعلام می شود وجود دارد که نشان دهنده ایرادی در استنباط این احکام است. پس با توجه به اینکه قطعا خداوند دستور به امر غیر اخلاقی و غیر انسانی نمی دهد باید این احکام را نقادی کرد و احکام اخلاقی ای جانشین آنها نمود. در مقابل برخی معتقدند گرایش ما درباره غیر انسانی بودن برخی احکام و اعتقادات اسلامی ناشی از گمان ها و احتمالات کم ارزشی است که هیچ گاه توان خدشه وارد کردن به ایمان و اعتقاد راسخ ما به صحت روایات و آیات اسلامی ندارد و در خصوص سوالاتی که این احکام صریح اسلامی برآمد از آیات و روایات را به چالش می طلبد باید به دنبال حکمتی بود که این احکام در پرتو آن حکیمانه می گردند، نه در پی تغییر حکم. در هر صورت با این نظرات و نظرات دیگری که در این حوزه وجود دارد طیف بزرگی از دیدگاه ها پدید می آید که تلاش می کنند پاسخی برای سولات یاد شده فراهم کنند. در یک دیدگاه کلان تر این دیدگاه ها در باب «نسبت دین و اخلاق» مبتنی بر یک «فلسفه دین» و «فلسفه اخلاق» است که به صورت کاملا ویژه ای دیدگاه ما درباره دین را معین می کنند و تفسیر ما از دین را با خود متناسب می سازند. بنابراین می توان گفت تامل در چنین موضوعی علاوه بر تعیین تکلیف بسیاری از پرسش های ما، سازنده ابعاد وسیعی از دیدگاه ما درباره دینی و چیستی و قلمرو آن است. ما در این درس-گفتگو به همراه دو نفر از اساتید که تا حدی نماینده دو دیدگاه یاد شده هستند، به این موضوع خواهیم پرداخت.

درسگفتار فوق در خصوص اخلاق دینی، اخلاق سکولار، نسبت دین و اخلاق، معتزله، اشاعره به بحث پرداخته است.