جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الهیات و جامعه جامع ترین مطالعه تاریخ فکری و دینی اسلامی است که بر الهیات مسلمانان تمرکز دارد. با تأکید بر قرن هشتم و نهم میلاد، این کتاب جزئی ترین مطالعه عروضی از مراحل اولیه شکل گیری اسلام است. الهیات و جامعه که در ابتدا بین سال‌های 1991 و 1995 به زبان آلمانی منتشر شد، یادبودی از دانش و یک شرکت علمی منحصربه‌فرد است که به عنوان یک اثر مرجع بی‌نظیر در آزمون زمان ایستاده است.

جهت مشاهده فیلم درسگفتار در آپارات، به آدرس داده شده در یادداشت مراجعه کنید.

مباحث مطرح شده: 1.وضعیت کنونی دانش کلام 2.کارویژه‌های دانش کلام 3.عوامل افول علم کلام 4.آسیب‌ها و کاستی‌های علم کلام 5.راهکارهای نوسازی دانش کلام الف) وضعیت کنونی دانش کلام وضعیت کنونی را در نسبت با گذشته تاریخی دانش کلام باید سنجید و تحلیل کرد. دانش کلام تنها و نخستین دانشی بوده‌است که در طول قرون مختلف اسلامی، بار معرفت عقلانی اسلامی را بر دوش کشیده است. ب) کارویژه‌های دانش کلام علم کلام سه کار‌ ویژه مهم را همواره داشته است: 1.تنها مرجع برای تبیین مفاهیم بنیادین دینی بوده و به مهم‌ترین پرسش‌های انسان مسلمان، پاسخ معقول داده است. 2.یک تنه در مقابل اندیشه‌های رقیب ایستاده و دفاع کرده است. 3.به نیازهای سایر علوم اسلامی پاسخ داده است. این کارویژه‌های علم کلام هیچ بدیل و جایگزینی در بین سایر علوم اسلامی ندارند. ج) عوامل افول علم کلام دو عامل اصلی سبب شد که به تدریج جایگاه کلام دچار افت و افول شود، به طوری که در طول دو سده گذشته، شاهد کم‌رنگ شدن نقش کلام و زاویه نشینی آن در مقایسه با دانش‌های دیگر نظیر فقه و فلسفه(هم در جامعه دینی و در حوزه‌های دانشی) بوده‌ایم: 1.عامل بیرونی: برآمدن رقیبان جدید که مدعیان تامین همان نیازهای معرفتی و تضمین پاسخ به آن پرسش‌ها بوده اند. این رقیبان را در چهار شاخه می توان دسته بندی کرد: أ.فلسفه اسلامی که در دوره‌های پیشین نقش مساعدت و خدمت به دانش کلام را داشت، به تدریج به رقیب جدی دانش کلام تبدیل شد. ب.عرفان با ایجاد سامانه‌ای نظری و فلسفی، ادعا کرد که نه تنها به نیازهای معنوی انسان پاسخ می دهد، بلکه پرسش‌های بنیادین او را نیز به صورت معقول پاسخ می دهد. ج.فلسفه‌های جدید غربی از دوره دکارت و هیوم و اخیرا فلسفه دین و الهیات جدید مسیحی که برآمده از همان فلسفه‌های جدید و در پاسخ به همان پرسش‌ها و چالش‌ها بود. د.علوم جدید که در شاخه طبیعی از زمان نیوتن و کپلر و در حوزه علوم انسانی از زمان آگوست کنت داعیه جانشینی الهیات و فلسفه را در سر می پرورانده‌اند. 2.عامل درونی: به دلیل فقدان نوسازی دانش کلام، به تدریج این دانش، دچار رنجوری و ناتوانی درونی شد و به جای حضور فعال در صحنه مواجهه‌ با عرصه‌های نوینی که عصر جدید به بارآورده بود، به بازتولید درون‌مایه‌های گذشته و شرح و تعلیقه بر میراث کلامی روی‌آورد. این عوامل را در ضمن آسیب‌ها و کاستی‌های کلام برخواهیم شمرد. د) آسیب‌ها و کاستی‌های علم کلام 1.فقدان یک دانشِ پایه نظری و عقلانی روزآمد: در گذشته، «لطیف الکلام»معتزلی و «امورعامه» فلسفی به ترتیب به مدد دانش کلام آمدند و از این رو، با نارسائی‌های این دستگاه‌های عقلانی، کلام نیز به ضعف و سستی گرایید. پالایش و نوسازی این گفتمان عقلانی پایه، یک ضرورت انکارناپذیر است. 2.کم توجهی یا بی‌توجهی به پرسش‌های سهمگین دوران جدید: مادیت و الحاد جدید و یا اومانیسم، عقل گرائی و تجربه گرائی مدرن هر کدام بستری برای اندیشه‌های رقیبِ الهیات دینی بوده اند. 3.ساختار دانشی و نظام طبقه بندی : ساختار علم کلام، تعبدی و توقیفی نبوده است و امروز به یک کلیشه تبدیل شده و نیازمند نوآوری است. هاضمه ساختار سنتی در کلام برای پذیرش مساله‌ها و محورهای جدید چندان اماده نیست. 4.روش شناسی کلام به تقلید از فلسفه، کاملا نظری و انتزاعی شد و سایر روش‌های پژوهش را از دست داد. در این جا دو اشکال اصلی وجود دارد: اولا، روش عقلی منحصر در روش برهان فلسفی نیست (نقدهای ما را بر معرفت شناسی فلسفی ببینید) ثانیا، سایر روش‌های علمی همچون روش‌های تجربی، تاریخی، آماری، هرمنوتیک، معناشناختی و … نادیده گرفته شد [به این ترتیب دانش کلام مزیت نسبی خود را از دست داد] 5.غلبه رویکرد جدلی و غفلت از درون‌مایه‌های بلند معارف وحیانی [منظور از «جدلی» این نیست که فیلسوفان می گویند که علم کلام به استدلال‌های اقناعی بسنده می کند، بلکه کلام در عقلانی بودن نه تنها دست کمی از فلسفه نداشته، بلکه گاه عقلانی‌تر است. منظور از جدلی بودن کلام این است که کلام اسلامی در نقطه تماس درگیری‌های دینی و فرقه‌ای زاده شد و این رنگ همچنان بر سیرت و صورت کلام و متکلمان ماند و از این رو، علم کلام بیشتر بر «مباحث مرزی» متمرکز شد. این در حالی است که دین برای رشد و تعالی مومنان و جامعه ایمانی آمده است و این مباحث در علم‌کلام کمتر مجال طرح یافت 6.توجه به نیاز نخبگانی و غفلت از نیازهای فکری جامعه و توده مؤمنان و در نتیجه، رشد زبان نخبگانی در کلام که رفته رفته فاصله متکلمان را با اقشار دیگر جامعه بیشتر کرد 7.تمرکز بر نیاز ذهنی و عقلی و کم توجهی به نیاز معنوی و قلبی همین ویژگی سبب شده است که کلام همچون فلسفه به یک ادبیات خشک و خالی از روح نشاط و شورانگیزی معنوی تبدیل شود و از همین روی، با خلأ معارف فطری و قلبی در کلام، مخاطبان به سمت گرایش‌های صوفیانه و یا حلقه های عرفانی کاذب سوق پیدا می کنند. 8.فاصله گیری علم کلام از دانش‌های دیگر این جدائی نه تنها سبب افول کلام و اعتبار آن شد بلکه دانش‌های زیرین (نظیر فقه و اخلاق) را نیز دچار نقص و کمبود ساخت. ه) راهکارهای نوسازی دانش کلام هر چند از محورهای بالا می‌توان به راهکارها نیز راه یافت، اما سه محور در مسیر تحول دانش کلام بیش از سایرین اهمیت دارند: 1.کلام بر محور «معارف وحیانی» توسعه و‌تکامل یابد و‌ قرآن و روایات اهل بیت(ع) در متن اندیشه‌ورزی‌های کلامی ورود یابد. 2.پاک‌سازی و نوسازی در چارچوب و‌ روش‌شناسی دانش کلام جدی گرفته شود. این مهم هم در مورد روش‌های گذشته و هم‌در مورد روش‌های جدید پیشنهاد می شود. 3.حوزه ها و نیازهای نو و درگیر به یک اولویت اساسی در علم کلام تبدیل گردد و‌ تلاش در جهت پاسخگوئی تخصصی و حرفه‌ای به معضلات فکری موجود در بین قشر جوان و ورود در آسیب‌های فرهنگی مورد اهتمام اصلی قرار گیرد.

این رساله با دیدگاه سلفی نگارش یافته و منظور از اهل سنت در عنوان رساله فقط سلفیه است. اینان به دلیل مخالف بودن با علم کلام از بکاربردن اصطلاح کلام و آرای کلامی امتناع نموده و از واژه عقیده و آرای عقیدتی استفاده می کنند.

عبدالقاهر بغدادی، دانشمند معروف قرن چهارم هجری را بیشتر با کتاب الفرق بین الفرق می‌شناسند. گویا در حدود 340 ق در بغداد به دنیا آمده و سپس به خراسان کوچیده است. وی در علومی مانند فقه، کلام، حساب، ادبیات و حدیث مهارت داشت و در مناظره و جدل نیز چیره دست بود. بغدادی نزد ابواسحاق اسفراینی و دیگر بزرگان آن ناحیه شاگردی کرد و سپس کرسی درس تشکیل داد و شاگردان زیادی تربیت کرد. شخصیت کلامی، تفسیری و فقهی ابومنصور باعث نشد که وی گرایش به تصوف نداشته باشد، و این از عجایب بود که روحیه تساهل و تسامح تصوف نتوانست از تعصب او بکاهد. سرانجام بغدادی در سال 429 نیشابور را به علت هجوم ترکمانان ترک کرد و به اسفراین رفت و در همان سال فوت کرد و در کنار استادش ابواسحاق اسفراینی دفن شد. از آثار او می‌توان به اینها اشاره کرد: الفرق بین الفرق، فضائح الکرّامیّة، تأویل متشابِه الاَخبارِ والایات، التحصیل، العماد فی مواریث العباد، تفضیل الفقیر الصابر علی الغَنیِّ الشّاکِر در تصوف، کتابی در حساب و ... دوران حضور بغدادی در نیشابور معاصر بود با حضور و قدرت کرامیه، و می‌دانیم که این زمان بر پیروان فرق و مذاهب سخت می‌گذشته است. افزون بر آن درگیری‌های مذهبی بین دیگر فرق تسنن و اوضاع آشفته سیاسی، خراسان را در معرض آشوب قرار داده بود. کتاب مهم و مشهور بغدادی الفرق بین الفرق است که پس از مقالات الاسلامیین ابوالحسن اشعری کتابی جامع و کامل است،‌ اما وی بر خلاف اشعری، حداقل رعایت بی‌طرفی را نکرد و در ورطه تعصب افتاد. وی در این راه گاهی چنان افراط کرده که کتاب وی از یک متن فرق و نحل، به یک متن جدلی ـ اتهامی و بازخواست تبدیل شده است. به هر حال، به تازگی کتابی درباره آرای کلامی و در عراق منتشر شده که دیوان وقف سنی آن را چاپ کرده است. کتاب مذکور رساله دکتری نویسنده در عراق بوده که به صورت کتاب درآمده است. نویسنده به درستی متذکر شده که بغدادی آرای کلامی خود را در خدمت فرق نویسی بکار گرفت و سپس به رد آنها پرداخت. برای شناخت بغدادی افکار کلامی او و همچنین آگاه شدن از فضای فکری خراسان در آن زمان و آنچه دانشمندان تسنن با آن مواجه بودند، کتاب مذکور مناسب است.

ترجمه ماشینی: در حوزه مطالعات اسلامی، تحقیقات علمی الهیات مسلمانان یک رشته نسبتاً جوان است. در دهه های گذشته هم در زمینه کشف مواد جدید و هم در رویکردهای علمی در این زمینه پیشرفت های زیادی حاصل شده است. کتاب آکسفورد الهیات اسلامی یک بررسی جامع و معتبر از وضعیت فعلی این زمینه ارائه می دهد. این یک تصویر متنوع از وضعیت هنر ارائه می دهد و در عین حال مسیرهای جدیدی را برای تحقیقات آینده پیشنهاد می کند. بخش اول رشته های مختلف الهیات اسلامی را در دوره های اولیه و میانی ، منطقی و همچنین کتاب مقدس ، پوشش می دهد. برای نشان دادن تعامل مستمر میان رشته‌های مختلف الهیاتی و پیامدهای آن (در دوران شکل‌گیری و اوایل دوره میانی و پس از آن)، بخش دوم تعدادی مطالعه موردی را ارائه می‌کند. اینها بر مسائل کلامی خاصی تمرکز می کنند که از طریق تعاملات دوگانه و اغلب جدلی بین مکاتب و متفکران مختلف کلامی ایجاد شده است. بخش سوم الهیات اسلامی را در دوره‌های میانی متأخر و اوایل دوره مدرن پوشش می‌دهد. یکی از ویژگیهای این دوره ، تلفیق روزافزون الهیات با فلسفه (مشائی و اشراقی) و عرفان است. بخش چهارم به تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی بر الهیات از طریق تعدادی از مطالعات موردی می پردازد: میهن معروفی که توسط مأمون (ر. 189/813-218/833) و نیز میهنی که ابن عقیل به آن پرداخته است. (متوفی 769/1367) مشمول; سیاست دینی المحدث و نیز تفاسیر متحول در طول تاریخ (به ویژه در زمان ممالیک و عثمانی) از رابطه اشعری گری و ماتریدی‌گری که اغلب با انگیزه های سیاسی انجام می شد. بخش پنجم اندیشه کلامی اسلامی را از اواخر دوره مدرن اولیه و در طول دوره مدرن بررسی می کند.