جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : یک فلسفه زنده امروز چگونه خواهد بود، چه رابطه ای با میراث خود خواهد داشت؟ این فقط می تواند یک رابطه پیچیده باشد، زیرا میراث قطعاً باید حفظ شود، اما باید انتقال داده شود. این همان چیزی است که به شیوه ای مثال زدنی در فلسفه سارتر اتفاق می افتد، جایی که دلیل انتقادی مربوط به درج آن در تاریخ ایجاد می شود. این اثر پس از ارائه در فصول اول، تأملی آزاد در مورد مطالباتی که امروزه بر اندیشه تحمیل می‌شود، به‌ویژه بر - از سرگیری - هگل توسط سارتر تمرکز می‌کند: می‌کوشد هر آنچه را که دومی به آن مدیون است، آشکار کند. اول، بلکه آنچه را که او رد می کند، و سفرهای (سالم) که انجام می دهد.

ترجمه ماشینی معرفی نسخه انگلیسی: «این کتابی به موقع است، با بحث های نافذ درباره موضوعاتی که در خط مقدم فلسفه معاصر قرار دارند. علیرغم برجستگی استدلال‌های منفی، کمک زیادی به درک ما از آنچه برای برداشتی از عقلانیت و عینیت لازم است که اخلاق و نظریه ارزش را به طور کلی و همچنین فیزیک را پوشش می‌دهد، دارد.

ترجمه ماشینی : فکر کردن به فاجعه اولین دستور فکری در مواجهه با فاجعه ای است که یهودیان اروپایی را در جریان شوعه رخ داد. فکر کردن به فاجعه به معنای درک این است که چرا شوآ توانست در اروپای متمدن رخ دهد که توسط عقل انسانی و ارزش های پیشرفت و روشنگری شکل گرفته بود. یعنی فکر کردن به امکانی برای آینده فلسفه. والتر بنجامین که پیش از موعد با این مشکلات دست و پنجه نرم می کرد، تئودور آدورنو، ماکس هورکهایمر و امانوئل لویناس شجاعت، قدرت و درک - و گاهی اوقات به سادگی ناامیدی - داشتند تا به آنچه اتفاق افتاده بود فکر کنند. آنها که از خشم و میل به شهادت برانگیخته شده بودند، احساس کردند که نیاز فوری به فریادهای عذاب قربانیان آشویتس در تفکر خود دارند.

ترجمه ماشینی : به نظر می رسد که دغدغه های صرفاً فلسفی دیالکتیک منفی تئودور دبلیو. آدورنو از عینیت نظریه انتقادی دور باشد. فلسفه آدورنو شاید سنتی ترین موضوع فلسفه «محض» یعنی ساختار تجربه را در نظر می گیرد، در حالی که نظریه انتقادی جنبه های خاصی از جامعه را بررسی می کند. اما، همانطور که برایان اوکانر در این تفسیر بسیار بدیع از فلسفه آدورنو نشان می‌دهد، دیالکتیک منفی را می‌توان به‌عنوان شالوده نظری بازتابی یا عقلانیت انتقادی مورد نیاز نظریه انتقادی دانست. اوکانر استدلال می‌کند که آدورنو به «انضمام» فلسفه متعهد است: تز او درباره عدم هویت تلاش می‌کند نشان دهد که واقعیت به ظاهر قابل تقلیل نیست. این پایه‌ای را برای نقد کاربردی «انضمامی» ظواهر می‌گذارد که برای امکان نظریه انتقادی ضروری است. اوکانر برای توضیح زمینه ای که فلسفه آدورنو در آن عمل می کند - سنت فلسفه مدرن آلمانی، از کانت تا هایدگر - به تفصیل ایده های این فیلسوفان و همچنین تفاوت های خود تعریف آدورنو با آنها را بررسی می کند. اوکانر درباره گئورگ لوکاچ و تأثیر «نظریه اولیه» او بر اندیشه آدورنو بحث می کند. عناصر ایدئالیسم آلمانی کانت و هگل که توسط آدورنو برای تئوری میانجیگری سوژه- ابژه تخصیص یافته است. اولویت ابژه و عاملیت سوژه در معرفت شناسی آدورنو; و نقدهای مهم آدورنو از کانت و پدیدارشناسی هایدگر و هوسرل، نقدهایی که هم مفاهیم کلیدی آدورنو را روشن می کند و هم ساخت نظریه انتقادی او را از طریق درگیری با مسائل فلسفه آشکار می کند.