جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه کیفی تجربه زیسته مذهبی پنج الهیدان مسیحی غربی از روح خدا را در طبیعت و از طریق آن بررسی کرد. از روش پژوهش پدیدارشناسی هرمنوتیک استفاده شد. توصیف های غنی از تجربه زیسته از طریق مصاحبه های پدیدارشناختی طولانی 60-90 دقیقه ای جمع آوری شد که ضبط شد و کلمه به کلمه در متنی برای تجزیه و تحلیل رونویسی شد. تجزیه و تحلیل شامل خواندن مکرر متن، شناسایی مضامین و اعتبار و/یا تصحیح مضامین بود. سنتز به این تحقیق به عنوان یک کل نگاه کرد و مفاهیم و کاربردهایی را برای الهیات مسیحی، به ویژه اکوتولوژی، ایجاد کرد. این مطالعه به ادبیات پدیدارشناسی و الهیات کمک می‌کند، خواستار مکانی برای تجربه زیسته (همراه با کتاب مقدس، سنت و عقل) در الهیات است، و به دنبال تشویق الهی‌دانان است تا تجربیات زیسته شخصی الهی را در طبیعت و از طریق طبیعت در کار خود بگنجانند. و در نهایت امیدوار است راهی را برای کمک به الهام بخشیدن به کلیسا برای پذیرش عمیق تر شفای زمین به عنوان یک مسئولیت اخلاقی روشن کند. این تحقیق باید برای دانشمندان پدیدارشناسی، سایر محققانی که به رابطه انسان با محیط زیست/دنیای طبیعی نگاه می‌کنند، الهی‌دانان حرفه‌ای درگیر در توسعه اکوتولوژی و دانشجویان الهیات مسیحی مورد توجه خاص باشد.

ترجمه ماشینی: علیرغم علاقه قابل توجه اقشار مختلف به الکساندر من (1935-1990) کشیش-الهیات ، تلاش اندکی برای ارزیابی سهم او در تفکر الهیاتی صورت گرفته است. این تز استدلال می‌کند که سهم اصلی او به‌عنوان مفسر کتاب مقدس و الهی‌دان کتاب مقدس در سنت «مکتب روسی» است، که الهیاتش راهی برای غلبه بر تقسیم‌بندی بین حوزه‌های سکولار و مقدس در یک «فرهنگ الهی-انسانی» آخرت‌شناختی ارائه می‌دهد. روشی برای خواندن «آثار» مردان با استفاده از جزئیات بیوگرافی و آثار منتشر شده او ایجاد شده است. از این جا مشخص می شود که تفسیر کتاب مقدس، دغدغه اصلی الهیات و شبانی انسان، محور بسیاری از علایق دیگر او بود. او در توسعه الهیات کتاب مقدس مبتنی بر ایده‌های «مکتب روسی»، «فاصله» سنتی شرقی بین الهیات جزمی و تفسیر تفسیری را از طریق هرمنوتیک و مطالعه انتقادی پل زد. این امر باعث می شود که رابطه بین اصول تفسیری مردانه و اصول تحقیق نشده سنت گسترده تر ارتدوکس روسی سازنده، اما نه ساده باشد. الاهیات کتاب مقدسی مردان در کنار الهیات سرگئی تروبتسکوی، که با فلسفه ولادیمیر سولوف («الهی-انسانیت»، «وحدت همه») و دیدگاه‌های آدولف فون هارناک در مورد جزم‌شناسی و تاریخ کتاب مقدس تعامل داشت، مفید است. نامه‌های منتشر نشده از تروبتسکوی به هارناک نشان می‌دهد که چگونه پاسخ‌های سولووی او به دومی، تفکر مسیحی، کتاب مقدسی و فلسفی تروبتسکوی را متبلور کرد. مشارکت مردان در مطالعات کتاب مقدس ارتدکس روسیه شامل توسعه و استفاده او از اندیشه های کتاب مقدس تروبتسکوی است که در حال حاضر کمتر شناخته شده است. میراث فلسفی آنها از سولوف، دیدگاه‌های مربوط به ماهیت خطی تاریخ کتاب مقدس، محتوای شخصی انضمامی «مرد خدا» عیسی مسیح و رد تفکر «سوفیولوژیک» آنها، هر دو را به تفسیر «کلیسائی» روسی سوق می‌دهد. کلیسا به همین ترتیب «فرهنگ الهی-انسانی» که در پایان تاریخ نجات کتاب مقدس قرار دارد، به آشتی آخرت شناختی حوزه‌های سکولار و مقدس تبدیل می‌شود. این به عنوان یک چالش برای همه مسیحیان است، به ویژه که به خوبی از طریق تفسیرهای هنری از کتاب مقدس بیان شده است.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه تعریف، توسعه و دفاع از تفسیر و کاربرد هستی شناسی عرفانی مایستر اکهارت است. به طور خلاصه، هستی‌شناسی عرفانی را باید به‌عنوان یک الهیات متمایز درک کرد، تا آنجا که هستی خدا، هستی جهان و هستی فرد را به‌عنوان یک کل واحد اساساً یکپارچه معرفی می‌کند. سپس تمرکز پژوهشی من برای این پایان‌نامه، قرار دادن الهیات اکهارت در بحث‌های جاری درباره عرفان و در میان چرخش فلسفی پساکانتی به سمت هستی‌شناسی خواهد بود. تلاش انباشته این پایان نامه زمانی به اوج خود می رسد که من نتایج خود را در مورد ماهیت عرفانی هستی که در نوشته ها و رونویسی های اکهارت در قرون وسطی یافت می شود به کار می برم تا به مشکل مدرن و الهیاتی سکولاریته بپردازم. این تلاش با هدف ایجاد فضایی برای گفت‌وگو بین الهیات مسیحی و فرهنگ عموماً سکولار شده که تا حدی عصر حاضر را تعریف می‌کند، اجرا خواهد شد. با انجام این کار، این پایان نامه ارتباط فلسفی و فرهنگی این درک خاص از ماهیت هستی را هنگام رسیدگی به مسائل مدرن در الهیات نشان خواهد داد. سؤال راهنما برای این پایان نامه به شرح زیر خواهد بود: اندیشه مایستر اکهارت امروز در پرداختن به مشکل سکولاریته چه بینشی می تواند به متکلمان ارائه دهد؟ تز کلی من این خواهد بود: هستی شناسی عرفانی مایستر اکهارت را می توان به گونه ای تفسیر و به کار برد که با موفقیت فضایی را برای گفتگوی سازنده بین فرهنگ سکولار و حضور خدا در جهان باز کند. در مجموع، این پایان نامه را باید به عنوان یک پروژه علمی در مورد الهیات اکهارتی و کاربرد آن در درمان مؤثر مشکل سکولاریته خواند. همه نتیجه‌گیری‌های من در نتیجه قرار گرفتن و استدلال در میان بحث‌های جاری درباره موضوعات مرتبط، و همچنین در رابطه با سایر آثار اصلی که برای چنین پروژه‌ای ضروری هستند، به دست می‌آید. برای روشن بودن، هدف من تطبیق آثار اکهارت و ادغام آن با دیدگاه پساکانتی نخواهد بود. بلکه برای اظهارات الهیاتی روشن و قطعی او به اکهارت نگاه خواهم کرد. سپس آن اظهارات را تفسیر می‌کنم و آن‌ها را به‌گونه‌ای به کار می‌برم که به طور مؤثری از اصول خاص سکولاریته در تعیین یک زمینه مشترک برای گفتگو استفاده کند.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه استدلال می‌کند که پرورش تخیل الهیات غیردوگانه مسیحی می‌تواند با توجه به همگرایی بین غیردوگانه‌گرایی زبانی فلسفه ویتگنشتاینی و غیردوگانه انگاری الهیاتی-تخیلی عرفان یهودی و مسیحی باستان (که متعاقباً منعکس شد) منبع سودآوری باشد. در الهیات ارتدکس شرقی، آیین عبادت و شمایل نگاری). من این همگرایی را با استفاده از نوشته‌های روآن ویلیامز، که تعاملش با هر دو سنت گواه بر ثمربخشی برخورد متقابل بعدی آنهاست، تنظیم می‌کنم. اول، به عنوان یک توضیح، فصل اول ادعا می کند که اندیشه ویلیامز عمیقاً تحت تأثیر الهیات ارتدوکس قرار گرفته است، به ویژه در «شخصیت گرایی کنوتیک» که الهیات تثلیثی، پنوماتولوژی و انسان شناسی الهیات او را تحت تأثیر قرار می دهد. دوم، به عنوان یک موضوع تفسیر، فصل های دوم تا چهارم مسیر اندیشه ویلیامز را از یک مفهوم بیش از حد رسمی از اتحاد "عمدی" به سمت یک مفهوم بسیار "ضخیم تر" از مشارکت که توسط بازتاب زیبایی شناختی او و از طریق تعامل ثمربخش بین واژگان» انرژی های الهی و مشارکت تومیستی. در نهایت، در یک حالت سازنده تر، فصل های پنجم تا هشتم برنامه ای از گفت و گوی متقابل روشن بین دو غیردوآلیسم را دنبال می کند، و پیوندهای بیشتری بین سنت ها با توجه به الهیات خاص، فلسفه زبان و پرورش تخیل مذهبی-الهیاتی ایجاد می کند. . پایان نامه با بررسی تأملات ویلیامز در مورد آیین ارتدکس به اوج خود می رسد، و هم پیوند بین عبادت و شعر و هم اهمیت برای الهیات توجه به شکل گیری یک "انسانیت مذهبی" را برجسته می کند که قادر به سکونت در وضعیت "توجه بی خود" باشد. صبورانه به آنچه داده می شود توجه می کند - به روی یک شگفتی شگفت انگیز از جهان روشن شده توسط عشق الهی باز است. در این قرائت، «شگفتی آشکار» عشای ربانی، تعلیم و تربیت معنوی را که در آن علت و معلول هر دو عبادی هستند، تقطیر می کند.

ترجمه ماشینی : هم سنت آگوستین و هم جوزف راتسینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. قدیس آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار "ویژگی آگوستین" با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عنوان این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر در مورد معاد بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک واقع گرایی فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که اندیشه هایدگر بینش های اساسی را در مورد چالش های ساختاری ارائه می دهد که مدرنیته برای یک فرد اخلاقی و مذهبی ایجاد می کند. من استدلال می‌کنم که این دشواری‌ها به یک برداشت ابزارگرایانه از حقیقت، انکار یا سرکوب تناهی به‌عنوان شرط معنادار بودن، و یک انسان‌شناسی فلسفی که هم بیش از حد ذهن‌گرا و هم بیش از حد عین‌گرا است، منتهی می‌شود. با این حال، در حالی که هایدگر در تشخیص خوب بود، او تمایلی به ارائه نسخه‌های انحرافی و مبهم برای این مشکلات نداشت. تز من در پی پاسخگویی به این خلأ با قرار دادن مشاهدات انتقادی هایدگر در خدمت بیان یک اخلاق دینی مثبت است. برای این منظور، به دنبال یافتن موقعیت‌ها و اعمال انسانی است که حقیقت را در نوری غیرابزاری آشکار می‌کند، و پایان‌پذیری را به‌عنوان شرط مثبت معناداری نشان می‌دهد و جوهره را آشکار می‌کند، و همچنین از منظر هستی‌شناختی دوباره تعریف می‌کند. انسان در اصطلاح غیر سوبژکتیوستی و غیر عینی گرا. من استدلال می‌کنم که اینها شامل گوش دادن و سپاسگزاری می‌شود - تمایلات و اعمالی که من ادعا می‌کنم باید ستون فقرات هر اخلاق دینی را تشکیل دهند، و در عین حال ادعا می‌کنم که نباید محدود به کسانی باشد که به خدای شخصی و خداباور اعتقاد دارند. پایان نامه من به چهار طریق به حوزه های الهیات مدرن و مطالعات هایدگر کمک می کند. نخست، نشان می دهد که منتقدان هایدگر (مانند لویناس و آدورنو) در مخالفت هستی شناسی با اخلاق اشتباه می کنند. دوم، نشان می دهد که منتقدان هایدگر (مانند ماریون و یوناس) اشتباه می کنند که هستی شناسی را در مقابل الهیات قرار می دهند. ثالثاً، نشان می دهد که دوگانگی خود هایدگر در مورد ربط اخلاقی و الهیاتی اندیشه او امکان ایجاد یک موضع عمیقاً اخلاقی و الهیاتی را فراهم می کند. و چهارم، تفسیری منحصر به فرد و پس از هایدگری از قدردانی ارائه می دهد، تفسیری که در آن به عنوان ساختاری از دازاین درک می شود که هم «همیشه» و هم «هنوز» عمل نمی کند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه معرفی چارلز هارتشورن فیلسوف فرآیند آمریکایی و خداباوری فلسفی او و ارتباط دادن رویکرد و اندیشه های او با بحث در مورد رابطه الهیات و فلسفه است. پس از معرفی مبانی حرفه و کار آلفرد نورث وایتهد، نماینده شناخته شده اندیشه فرآیندی، و سپس حرفه و دستاوردهای خود هارتشورن، به بررسی جنبه های اصلی مفهوم فلسفی نئوکلاسیک او از خدا می پردازم. -رابطه جهانی توجه ویژه ای به یکی از ویژگی های هارتشورن - دفاع و تفسیر او از برهان هستی شناختی وجود خدا - معطوف شده است. سپس به تلاش‌های هارتشورن برای درگیر کردن برخی مفاهیم خداباورانه کلاسیک، یعنی مفاهیم توماس آکویناس، و مشاهیر الهیات پروتستان، پل تیلیش و کارل بارت، در نوعی گفت‌وگو می‌پردازم. سپس به اختصار «الهیات فرآیندی» و چند نمونه قابل توجه از کاربرد اندیشه های هارتشورن در الهیات، مسیح شناسی و نظریه اخلاقی را معرفی می کنم. من برخی از واکنش‌های جدلی به تفکر فرآیندی و هارتشورن را توسط الاهیدان پروتستان آلمانی بررسی می‌کنم و احتمال خویشاوندی خاصی را بین دیدگاه هارتشورن از رابطه جهان خدا و الهیات عدم خشونت در نظر می‌گیرم.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه فلسفه ای از تاریخ فکری در مورد پنطیکاستی ارائه می دهد که وظیفه توسعه و بیان یک روش الهیات پنطیکاستی اصیل را بر عهده می گیرد که ریشه در یک پنوماتولوژی بنیادی دارد که به طور هدفمند با جوهر معنویت پنطیکاستی هماهنگ است و هم با شاهد معنوی مسیحی گسترده و هم در هماهنگی با شاهد معنوی گسترده مسیحیت. -سنت کلامی پس از بررسی جامع وضعیت فعلی درمان‌های علمی از دانشگاهیان پنطیکاستی و سایر رشته‌ها (به عنوان مثال، فلسفه، تاریخ) که برای توصیف پنطیکاستی به عنوان پنطیکاستی استفاده می‌شود، این مطالعه بررسی دقیقی از خطوط اساسی پنطیکاستی به طور کلی و پنطیکاستی ارائه می‌کند. به طور خاص در آمریکای شمالی با آگاهی از این اکتشافات، این مطالعه یک روش شناسی الهیات پنوماتولوژیک سازنده را ارائه می دهد که به چیزی که اساساً پنطیکاستی است امتیاز می دهد. این روش اکتشافی موضوعات و دغدغه های الهیاتی، فلسفی و عملی را بررسی می کند که برای پنطیکاستی ها اهمیت زیادی دارد، اما همچنین علاقه متکلمان را در سراسر کلیسا-کاتولیک جلب خواهد کرد. فصل پایانی مفاهیم این مطالعه را ترسیم می کند و پیشنهاداتی برای تحقیقات بیشتر ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : الاهیات مسیحی، در اشکال متعدد و متنوع خود، و به ضرر کلیسا و جهان، اغلب بر پایه معرفتی متزلزلی بنا شده است. در این پایان نامه، من این شالوده متزلزل را با اصطلاح «عام گرایی جزیره ای» توصیف می کنم. ماهیت oxymoronic این اصطلاح هم عمدی و هم گویا است. الهیاتی که برای رسیدن به موقعیتی که در اینجا «جهان‌شمولی جزیره‌ای» نامیده می‌شود، تلاش می‌کند یا ناخواسته به آن می‌رسد، در عین رد یا درک نادرست پیچیدگی هر دو، به هیچ‌کدام نمی‌رسد. وقتی از نظر الهیاتی در نظر گرفته شود، جهان‌شمولی جزیره‌ای را می‌توان به‌طور ساده به این صورت توصیف کرد که «یک بیان فرهنگی دین منحصر به بیان کامل بودن انجیل است». برای نشان دادن پایه الهیات نامطمئن «عام گرایی جزیره ای»، و به منظور اشاره به آنچه که من معتقدم راهی بهتر به جلو است، به الهیات یورگن مولتمان روی می آورم. اگرچه الهیات مولتمن تأثیرگذار بوده و بنابراین به دقت تجزیه و تحلیل شده و مکرراً تفسیر شده است، پیشینه عمیقاً هگلی نیز وجود دارد که به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است. با نگاهی به پرسش‌های هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی، و همچنین مفاهیم نظام، امر مطلق، و امکان آغاز و پایان، این پایان‌نامه خط فکری عمیقاً هگلی را نشان می‌دهد که در سراسر الهیات مولتمان جریان دارد. با این حال، اینطور نیست که مولتمان کاملاً و بدون شرمندگی «هگلی» باشد، بلکه مولتمان مضامین خاص هگلی را، همانطور که در بالا ذکر شد، در نظر می‌گیرد، و به شکلی نامحسوس آن‌ها را تغییر می‌دهد تا پروژه الهیاتی خود را پیش ببرد. این پایان نامه پس از تشریح این مضامین هگلی، و اشاره به انواع روش های تأثیرگذاری آنها در سفرهای الهیاتی مولتمان، به تمرین الهیات سازنده خود می پردازد. درست همانطور که مولتمن بر هگل ریف می کند، این تمرین سازنده نیز ریف کردن مولتمان است - نه کاملاً عذرخواهی، بلکه ریشه در سنت دارد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اصلاح دین شناسی مسیحی در الهیات الهیات شناس آلمانی قرن بیستم هلموت تیلیکه می پردازد. به نظر او، پوزش‌شناسی سنتی - روش‌های تاریخی اثبات فلسفی و برهان‌گرایی - به شیوه‌ای فرعی الاهیاتی انجام می‌شود. زندگی الهیات او این است که وظیفه عذرخواهی را به عهده بگیرد تا گفتگوی مسیحی را به شیوه ای جدید و در یک «سطح الهیات اصیل»، همانطور که او بیان می کند، انجام دهد. کار تیلیکه خود را برای پرداختن به آنچه که او به عنوان سه ویژگی مشکل‌ساز عذرخواهی سنتی می‌داند، قرار می‌دهد. اولاً، به جای موضع اصیل بحران ایمان (Anfechtung) از موضع غیرواقعی و نامناسب مسیحی یقین عقلانی با بی ایمانان صحبت می کند. دوم، رسوایی و حماقت صلیب را از بین می برد، و تلاش می کند ایمان را بر مبنای ظاهراً مشترک تجربه گرایی و عقل گرایی خودمختار نشان دهد. ثالثاً، در نقش پاسخ‌دهی دفاعی عمل می‌کند تا حالت ضد سؤالی تهاجمی که پارادایم‌های تفسیری بی‌ایمانی را به چالش می‌کشد. Thielicke به دنبال دور زدن این ویژگی‌های معیوب است، جایی که او راه جدیدی برای متقاعد کردن مسیحیان کشف می‌کند، یعنی یک استراتژی چرخاندن میز که از مکالمات مسیح الگوبرداری شده است. این روش با گزارشی الهیاتی از عنصر بحران ایمان در «الهیات صلیب» همخوانی دارد. رویکرد ضد سؤال، ضد تظاهرات الهیات متقابل محور را ادغام می کند که نظام های ظاهراً خنثی علم و فلسفه مستقل را رد می کند. به بیان ساده، او به دنبال روشی است که با پیام خودش مطابقت داشته باشد. در نهایت، این ارائه اصلاحات معذرت‌خواهانه تیلیکه او را در گفتگو با کورنلیوس ون تیل، پیشگام پیش‌فرض‌گرایی قرار می‌دهد تا سهم تیلیکه را در توسعه عذرخواهی اصلاح‌طلبی معاصر بررسی کند.