جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع تغییر و تحول اجتماعی و انواع آن از دیرباز مورد توجه فلاسفه، متفکران اجتماعی و حتی ادیان و مذاهب بوده است. مثلا بحث دگرگونی در خلق و خو و باورهای افراد، تغییر امتها و دین ها، تحول تمدن ها و نسل ها در پیام و رسالت پیامبران همواره مطرح بوده است. البته سرعت دگرگونی همیشه به یک اندازه نبوده است. جوامع بشری در گذشته با سرعت کمتری دگرگون می ‌شدند تا جوامع فعلی بشری. بقول لنسکی و لنسکی «شگفت انگیزترین رویداد دنیای امروز سرعت بی سابقه تغییرات است. هیچ گاه در زمان های گذشته، شرایط زندگی گروه های وسیعی از جوامع بشری با چنین سرعتی دستخوش دگرگونی نبوده است. تمام جوامع بشری وتمام زمینه های تجربیات انسانی با این تغییرات پرشتاب درگیرند» (لنسکی و لنسکی، 1369: 3).

تکنیک «تحلیل کیفی تطبیقی» که مبتنی بر «جبر بولی» یا بسط بولی منطق مقایسه اسمی استوارت میل است، روش ‌شناسی ضمنی و تلویحی تحقیقات تطبیقی - تاریخی است. با استفاده از این تکنیک تحلیل‌ گران می ‌توانند به وارسی ترکیب ‌های متفاوت از تبیین ‌کننده ‌ها، به مثابه علل یک نتیجه (معلول) واحد بپردازند. تکنیک جبر بولی در تحلیل تطبیقی - تاریخی نیز ابزاری سودمند برای تحلیل مجموعه داده ‌هایی با N متوسط (10 تا 50 مورد) است.در مقاله حاضر، ابتدا، ویژگی ‌های اصلی جبر بولی برای استفاده از تکنیک تحلیل کیفی تطبیقی در علوم اجتماعی توصیف شده است. سپس، کاربرد تحلیل بولی یا تکنیک تحلیل کیفی تطبیقی توسط جان فوران در تحلیل تطبیقی انقلاب ایران تشریح شده است. فوران به عنوان مهم‌ ترین پژوهشگر تطبیقی انقلاب ایران در سه اثر خویش برای پاسخ به پرسش ‌های مختلفی از جبر بولی یا تکنیک تحلیل کیفی تطبیقی استفاده نموده است که در این مقاله تلاش گردیده نتایج هر سه مطالعه وی از حیث روش ‌شناسی بولی، مورد کنکاش و وارسی تفصیلی قرار گیرد.

این مقاله بر آن است تا با بهره ‌گیری از اسناد بر جای مانده از کمیسیون مبادلات فرهنگی و آموزشی ایران و آمریکا (برنامه فولبرایت 1328-1357) پاسخ این سوال را مورد بررسی قرار دهد که «سیاست ‌های گزینشی، آموزشی و پرورشی در برنامه رهبران کمیسیون فولبرایت چه نقشی در تربیت نسل جدیدی از نخبگان حاکم ایرانی و دل ‌بسته به آمریکا داشته است؟»بررسی و تحلیل اسناد دست اول نشان می ‌دهد که برنامه فولبرایت کاملا با سیاست خارجی آمریکا در ایران برای پیشبرد پروژه «نوسازی از بالا و آمریکا محور» و اهداف روانی دیپلماسی این کشور پیوند خورده بود. حاصل فعالیت سی ساله این کمیسیون، ظهور موج آمریکاگرایی در دهه آخر سلطنت پهلوی بود که در میان نخبگان مسلط در محیط‌ های دانشگاهی و تخصصی و رهبران دولتی و مدیران عالی بروز داشت.

رژیم‌ های برآمده از انقلاب ‌ها با دو الگوی تداوم و عدم تداوم رو به‌ رو هستند. در انقلاب اسلامی ایران، جمهوری اسلامی به عنوان دولت - ملت در صحنه بین المللی توانست در مقابل بحران ‌‌های سیاسی خود را حفظ کند و به مدت سی سال تداوم داشته باشد. مساله اصلی مقاله بر این امر تاکید دارد که چه عواملی موجب تداوم سیاسی رژیم جمهوری اسلامی شد. در پاسخ به این مساله، ابتدا ادبیات نظری مورد کنکاش قرار می‌ گیرد و سپس بر اساس روش موردی و تاریخی تلاش می ‌شود تا پاسخ شایسته به این مساله ارایه گردد. نتایج بررسی تجربی و آزمون فرضیه‌ ها نشان داد که:1- امام خمینی در کشمکش ‌های بین گروهی و درون گروهی از موقعیت بلامنازع در جریان ‌های بعد از انقلاب برخوردار بود. گروه ‌ها برای تحقق اهداف خویش تلاش می ‌کردند خود را با رهبر تطبیق دهند. رهبر از طریق دولت سازی، حل بحران ‌‌ها و تدوین قوانین خاص توانست در تداوم رژیم نقش به‌ سزایی داشته باشد.2- در انقلاب اسلامی، حزب جمهوری اسلامی قوی ‌تر از سایر نیروهای اجتماعی و احزاب بود. حزب جمهوری اسلامی توانست نهادهای دولتی را در اختیار خویش گیرد، قواعد سیاسی جدید (قانون اساسی و قوانین) را بنا نهد و نیروهای مخالف را حذف کند. فعالیت حزب جمهوری اسلامی تا حدودی همسو با رهبر انقلاب بود و از این طریق در تداوم رژیم نقش به‌ سزایی داشت.

برای جامعه‌ شناسان و علاقه‌ مندان به مطالعه عمیق جامعه سیاسی ایران، آگاهی از سنخ‌ هایی که «رویکردهای تغییر» را در میان نیروهای اجتماعی - سیاسی معرفی می ‌کنند، امری ضروری است. از این رو مقاله حاضر دو پرسش محوری را مورد کنکاش قرار داده است. اول، حاملان تغییر در جوامع معاصر، چند نوع «رویکرد تغییر» را تجربه کرده ‌اند و ویژگی ‌های آنها کدام است؟ دوم، از دریچه رویکردهای انقلابی و اصلاحی، چه ارزیابی از تجربه دهه اخیر ایران می ‌توان ارایه داد. این مطالعه برای احصا و مشخص کردن ویژگی‌ های «رویکردهای تغییر» از روش «سنخ» سازی استفاده کرده و برای ارزیابی تجربه تغییرات در جامعه ایران، از مصاحبه عمیق نیز سود جسته است. در بخش اول این جستار، خواننده گرامی به جای آشنایی اجمالی با سه رویکرد معمولا رایج تغییر (محافظه ‌کارانه، اصلاح ‌طلبانه و انقلابی) با فهرستی دقیق ‌تر یعنی با دوازده گونه «رویکرد تغییر» آشنا می ‌شود. در بخش دوم با ارایه دلایل جامعه‌ شناختی از این ارزیابی دفاع می‌ شود که چرا اتخاذ رویکرد اصلاحی، رویکردی واقع ‌بینانه برای ایجاد تغییرات در ابعاد نامطلوب جامعه ایران است.

انقلاب اسلامی ایران نه تنها در مکان و زمانی شکل گرفت که چندان انتظار نمی ‌رفت، بلکه تفاوت‌ های عمده ‌ای هم با دیگر انقلاب‌ ها، به ویژه انقلاب ‌های جهان سومی داشت. پیچیدگی ‌های ناشی از همین غیرمنتظره بودن و تمایز نسبی باعث نوعی بازاندیشی و اصلاح در مفهوم‌ بندی و نظریه پردازی انقلاب شد. در این نوشتار می ‌کوشیم نشان دهیم که این بازاندیشی و اصلاح چگونه در انقلاب اسلامی پژوهی نمود یافته است. به عبارت دیگر، نشان می ‌دهیم که در طول نزدیک به سه دهه تلاش برای درک انقلاب اسلامی ایران، چگونه جایگاه مسلط در انقلاب اسلامی پژوهی به ترتیب میان تبیین ‌های ساختاری، تبیین ‌های سازمانی و تبیین ‌های فرهنگی – گفتمانی دست به دست شده است.

مفهوم و پدیده رانت عموما به عنوان یک موضوع اقتصادی، مورد توجه اقتصاددانان قرار دارد و حداکثر در ادبیات مربوط به اقتصاد سیاسی است که به بررسی تاثیر آن بر رابطه متقابل دولت و جامعه و اثرات مخرب آن بر اقتصاد داخلی و استقلال دولت از جامعه پرداخته می ‌شود. اما هدف اصلی مقاله حاضر، ارایه تعریفی از مفهوم ترکیبی «رانت سیاسی» و بررسی تاثیرات آن بر آرمان ‌های انقلاب اسلامی است. در واقع مساله اساسی این است که «انقلاب اسلامی از طریق اتخاذ چه سازوکارهایی قادر خواهد بود تاثیرات مخرب «رانت سیاسی» در عرصه سیاست کشور را کمرنگ ساخته و به تحقق آرمان ‌های اصیل خود کمک نماید؟»نگارنده با پذیرش این مفروضات که اولا پدیده «رانت سیاسی» در کنار سایر عوامل، یکی از پارامترهای اصلی ناکامی نهضت ‌های اصلاح ‌طلبانه یکصد ساله گذشته ایران همچون «نهضت مشروطیت» و «نهضت ملی شدن نفت» بوده است و ثانیا در صورت عدم چاره اندیشی درباره آن، این پدیده می تواند یکی از عوامل موثر در ناکامی انقلاب اسلامی در دستیابی به آرمان ‌هایش محسوب شود، معتقد به این فرضیه است که «در صورت پیش‌ بینی یک رشته تمهیدات ضروری درازمدت و کوتاه مدت در عرصه ‌های نظام ارزشی حاکم، فرهنگ سیاسی و ساختارهای سیاسی - حقوقی کشور، می توان تا حدودی پدیده شوم «رانت سیاسی» را از عرصه سیاسی کشور زدوده، یا کم اثر ساخته و از این طریق، به تحقق آرمان‌ های انقلاب اسلامی یاری رساند.»روش تحقیق در این مقاله، تحلیلی - تبیینی و از طریق بررسی روندها بوده و با تکیه بر مواضع اعلامی رهبر و بنیان ‌گذار انقلاب اسلامی و همچنین عملکرد سی ساله جمهوری اسلامی، کوشش می شود تا ضمن بررسی وجود یا فقدان پدیده ای به نام رانت سیاسی در جامعه ایران، به ارایه راه کارهایی برای مقابله با آن پرداخته شود.

بررسی ویژگی ‌های مشارکت ‌کنندگان در انقلاب ‌اسلامی ایران با هدف شناخت بیشتر مشارکت ‌کنندگان در انقلاب و تطبیق آن با نظریه ‌‌های موجود، در قالب تحقیقی صورت گرفت که مقاله حاضر حاصل آن است. در این تحقیق با بهره‌ گیری از نظریه‌‌ های مارکس، هانتینگتون، گر، دیویس، برینتون و نیز بررسی ‌نظرات مربوط به انقلاب ‌اسلامی ایران (آبراهامیان، کدی، فوکو، محمدی و امام‌خمینی) پنج فرضیه تدوین و به روش پیمایشی با 500 نمونه از افراد 45 سال به بالا که به روش سهمیه‌ ای انتخاب شده بودند، مورد آزمون قرار گرفت.نتایج تحقیق نشان ‌داد که 68 درصد از پاسخگویانی که در جریان فعالیت ‌های انقلابی مشارکت بالا داشته ‌اند از طبقه متوسط بوده ‌اند. همچنین همبستگی بسیار بالایی بین میزان مذهبی بودن پاسخگویان و مشارکت آنها در انقلاب وجود داشته است. گروه سنی 35 سال به بالا بیشتر از سایر گروه ‌های سنی در انقلاب مشارکت داشته ‌اند و هرچه به زمان پیروزی انقلاب نزدیک ‌تر شده‌ ایم، مشارکت مردم در انقلاب بیشتر شده است. این تحقیق نشان داد که حمایت از انقلاب بیشتر از مشارکت در انقلاب بوده است.

ادبیات علمی در باب انقلاب ‌ها به سه دسته تقسیم می ‏شوند که دسته اول به «علل ‏شناسی» وقوع، دسته دوم به «فرایندشناسی» آغاز تا پیروزی و دسته سوم به «پیامدشناسی» داخلی و خارجی انقلاب ‌ها می ‏پردازند. مقاله حاضر، در دسته سوم و حول محور تاثیرات بین‏ المللی انقلاب اسلامی قرار می ‏گیرد. تاثیرگذاری انقلاب اسلامی بر جهان اسلام، واقعیتی است که از سوی صاحب ‏نظران، نویسندگان، روشنفکران و حتی سیاست‌ مداران مخالف، مورد تایید قرار گرفته است. در این مقاله کوشش شده است تا یک چارچوب برای توضیح آن استخراج شود و بر این مبنا چهار سبد برای جمع ‏آوری حجم انبوه و عظیم داده ‏ها در 51 کشور مسلمان‏ نشین خاورمیانه و اقلیت ‏های مسلمان در سایر کشورها و سازماندهی تئوریک اطلاعات در باب تاثیرگذاری انقلاب اسلامی و «رفع کمبود تئوریک در درس بازتاب انقلاب اسلامی ایران» طراحی شده است. طبق یافته ‏ها، این چارچوب، چهار محور دارد، شامل نگرش جامعه ایران، نگرش و رفتار دولت و رهبران ایران؛ نگرش و رفتار جامعه موردی نگرش و رفتار دولت موردی. البته این نگرش ‌ها و رفتارها با یکدیگر تعامل داشته و در زمان‌ های متفاوت، دگرگون شده است. هر یک از این محورهای چهارگانه نیز دارای محورهای فرعی است. بر این اساس محقق می ‏تواند اولا تصویری کلی از تاثیرات به دست آورد. ثانیا می ‏تواند محورهای کلان سازماندهی اطلاعات خود را شناسایی کند و ثالثا سوالات و محورهای قابل بررسی در هر فاز تحقیق را برجسته کند و رابعا می ‏تواند این چارچوب منعطف را به مثابه الگویی جهت اعمال روش مقایسه ‏ای بین کشورهای پنجاه‏ گانه به کار گیرد.