جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از آنجا که یکی از پیامدهای سیاست های تعدیل اقتصادی، تغییر شاخصهای فقر و نابرابری توزیع درآمد می باشد، اطلاع از چگونگی این تغییرات می تواند در اتخاذ سیاستهای مناسب مفید باشد. چارچوب مقاله حاضر بر اساس یک مدل تعادل عمومی (IS-LM) شامل سه بخش، تبیین گردیده است. روابط الگو با استفاده از اطلاعات آماری دوره (1338 تا1373) و روش حداقل مربعات سه مرحله ای تکراری برآورد گردیده است. با استفاده از روش شبیه سازی توسط معیارهای مختلف، هفت گزینه بر مبنای اهداف برنامه اوّل توسعه اقتصادی- اجتماعی ایران و سیاست های جاری اقتصاد در دوره این برنامه، شبیه سازی شده اند. نتایج شبیه سازی حاکی از آن است که: 1- سیاست کاهش ارزش پول ملی بیشترین و سیاست افزایش مخارج دولت کمترین تاثیر را بر گسترش فقر و نابرابری دارد 2- تاخیر در اجرای سیاستهای تعدیل، باعث افزایش کمتر نابرابری درآمد می گردد و سیاستهای جاری دولت نسبت به اهداف برنامه، تاثیر کمتری بر افزایش نابرابری درآمد دارد. 3- شاخص نسبت افراد فقیر و شکاف درآمدی نشان می دهد که تاخیر در اجرای سیاست های تعدیل در مقایسه با اجرای اهداف برنامه، به رغم بهبود در نابرابری توزیع درآمد، فقر را گسترش می دهد و اگر اهداف برنامه به طور کامل اجرا می شد، فقر بیشتر از زمان اجرای سیاستهای جاری گسترش می یافت. 4- شاخصهای سن و فوستر، گریر، توربک به دلیل اینکه اثر توزیع درآمد و فقر را به طور همزمان درنظر می گیرد، نشان می دهد که سیاست های جاری دولت نسبت به سیاست های برنامه تاثیر کمتری بر افزایش فقر دارد. تاخیر در اجرای سیاست های برنامه، باعث کاهش فقر می شود.