جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در قرآن کریم، اصطلاح «حامل‌های انرژی» صراحتاً بیان نگردیده است، اما در برخی آیات مختصراً به آن اشاره شده است. در آیه نخست، آب را منبع پدیدآمدن گیاهان معرفی می‌نماید که گیاهان و درختان به وسیله آب رشد و نمو می‌کنند و از چوب و گیاه حاصله از آن حیوانات می‌چرند و بهره می‌برند. در آیه دوم نیز آب را منبع رشد و نمو گیاهان و نباتات بیان نموده که به وسیله آن دانه‌های متراکم و انواع میوه‌ها مانند انگور، زیتون و انار شبیه به هم و بی‌شباهت رشد می‌کنند. همین میوه‌ها و مواد غذایی است که در بدن انسان‌ها و حیوانات تبدیل به انرژی حرکتی و حرارتی می‌شود و در آیه سوم، درخت سبز(چوب) را حامل انرژی می‌داند که بر اثر سوختن، تبدیل به آتش می‌شود و انرژی حرارتی را به وجود می‌آورد. آیات محل استناد انرژی هسته‌ای از اتقان کافی برخوردار نمی‌باشد. قرآن‌ با استفاده از موضوعات شناخته شده و آگاهی‌های مردم عصر نزول قرآن، به بیان موضوعات علمی ‌و حامل‌های انرژی پرداخته است. در واقع رویکرد قرآن‌کریم در این موضوع، نگاه و رویکردی برگرفته از دانسته‌های مردم عرب آن روز است و قرآن در این باره از امر جدیدی استفاده ننموده است. نگاه قرآن‌کریم با نگاه امروزی به حامل‌های انرژی بسیار متفاوت است به این معنا که توجه چندانی به آن ننموده است.

انسان موجودی اجتماعی است و گریزی از آن ندارد. ازاین‌رو ناچار به تعامل با هم‌نوعان خود است. رعایت اصول و فرمول‌هایی در ارتباطات اجتماعی می‌تواند روابط وی را سازنده‌تر و پرثمرتر نماید و انسان از آن بهتر و بیشتر نفع ببرد. یکی از این اصول، اصل کرامت انسانی و دیگری اصل مدارا و مماشات است. در اصل اول با لحاظ اینکه انسان خلیفه الهی است و روح الهی در وی دمیده شده و خداوند تاجِ «و لقد کرّمنا» بر سر وی نهاده و آیات و روایات و نمونه‌های رفتاری زیادی از ائمه دین و افراد تربیت شده ایشان در طول تاریخ به ارزشمندی انسان پرداخته است، می‌توان به کرامت و ارجمندی انسان پی برد و آن را در ارتباطات مراعات نمود. با مراعات این اصل، روابطِ بسیار بهتر و سازنده‌تری میان انسان‌ها شکل خواهد گرفت. رعایت این اصل، فضای ارتباطات انسانی را سالم‌ و ظرفیت تحمل افراد را در مقابل همدیگر افزایش می‌دهد. اصل دیگر، مماشات و مدارا است. رعایت این اصل در روابط اجتماعی از بسیاری از نزاع‌ها و درگیری‌ها جلوگیری نموده و تنش‌ها را تبدیل به دوستی‌ها می‌نماید. این اصل نیز بسیار مورد اهتمام شریعت است و آیات و روایات زیادی درباره آن وارد شده و نمونه‌های الگویی و عملی هم از ائمه دین و هم از تربیت‌شدگان ایشان در تاریخ موجود است که در این عرصه می‌تواند بسیار کارآ و مفید باشد.

در این تحقیق نویسنده در پی برشمردن برخی از عادات پسندیده و نکوهیده از منظر قرآن کریم است. اینکه چه عاداتی مورد تأیید اسلام بوده و چه عاداتی را اسلام نکوهش کرده است؛ دسته اول مانند اهدای سلام به همدیگر، صداقت و راستگویی، تواضع و فروتنی در برابر یکدیگر، همیشه به یاد خداوند متعال بودن در تمام حالات، علم‌آموزی و یاد دادن آن به دیگران، امر به زیبایی‌ها، احسان و احترام به والدین و دسته دوم عاداتی که ناپسند و مذموم‌اند و زندگی انسان را به سمت تباهی و سقوط سوق می‌دهند. مانند زنده‌به‌گور کردن دختران، حریص بودن که باعث تضییع حق بقیه‌ انسان‌ها می‌شود، از یاد بردن یاد خدا، نفاق و دورویی، پیروی کورکورانه از سرگذشت پیشینیان، مرتکب شدن اعمال ناشایست، عادت به‌ دروغگویی که سلب اعتماد اجتماعی را در پی دارد، خود ارضایی، نوشیدن مشروبات الکلی، کفران نعمت‌های پروردگار و کم‌فروشی؛ و ده‌ها عادت‌ پسندیده و نکوهیده‌ای که احصاء و شمارش آن‌ها در این مقاله گنجایش ندارد.

نویسنده در این نوشتار، پس از واژه‌شناسی و مفاهیم کلیدی تهاجم فرهنگی تلاش کرده است شیوه‌های تهاجم فرهنگی از منظر قرآن را با روش تحلیلی، توصیفی تبیین نماید. سپس به مهم‌ترین راهکارهای مقابله با تهاجم فرهنگی با رویکرد کاملاً قرآنی بپردازد. از این‌رو، از نظر نویسنده مهم‌ترین شیوه‌های تهاجم فرهنگی عبارت‌اند از ایجاد تفرقه، زیبانمایی کارهای زشت، دادن وعده‌های دروغین و پوچ، تهدید به تحریم و ترور شخصیت و مهم‌ترین راهکارها در برابر تهاجم فرهنگی دشمنان نیز عبارت‌اند از خدا محوری، باور به مؤلفه‌های خدا محوری مانند ایمان به خدا، توکل به خدا، یاد خدا، بصیرت و آگاهی، صبر و استقامت، وحدت و همدلی و اجرای امر به معروف و نهی از منکر.

افسانه غرانیق یا داستان آیات شیطانی یکی از داستان­های جعلی و برساخته برای تخریب شخصیت والای پیامبر9 و تضعیف موقعیت کتاب آسمانی «قرآن کریم» است که از سوی برخی معاندان و مخالفان اسلام طرح­ریزی شده است. متأسفانه این روایات جعلی به وسیله برخی مورخان و مفسران اهل‌سنت نقل و به تدریج در بین آثار تفسیری، حدیثی و تاریخی آنان وارد شده است. از آنجایى که مستشرقین اغلب در پى عیب‏جویى و تیره جلوه دادن سیماى تابناک اسلام هستند، با استدلال به این افسانه‌ها، اسلام را نیز دینى آکنده از خرافات، اوهام و افسانه‏هاى بى‏پایه و مخالف مبانى عقلى و عملى جلوه مى‏دهند، اما خوشبختانه اکثر علماء و مفسران شیعه و روشنفکران منصف اهل‌سنت و برخی منصفان خاورپژوه به شدت با این داستانِ مجعول برخورد نموده و با دلایل متقن، جعلی بودن آن را اثبات نموده‌اند.