جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درخواست نصرت الهی برای امام زمان(عج) (ناصراً) از حاجت‌های دعا­کننده در دعای سلامتی(اللهم کن لولیّک...) است. اوج نیاز امام مهدی(عج) به این نصرت، هنگامه ظهور است و خداوند یاری تمام عیار امام زمان(عج) در زمان ظهور را تضمین کرده و این وعده تخلّف‌ناپذیر الهی است. مسئله این است که چرا امام صادق(عج) ، به مداومت بر این دعا فرمان داده است؟ و چرا در این دعا ما چیزی را طلب می‌کنیم و بر آن اصرار می‌ورزیم که خدا تضمین کرده و به طور حتم انجام خواهد داد؟ این نوشتار با روش کتابخانه‌ای در جمع­آوری مطالب و شیوه تحلیل محتوا، این مسئله را طرح و تبیین کرده و به این نتیجه رسیده که این دعا علاوه بر محتوای مورد درخواست، از جهت معرفتی نیز دارای آثاری برای دعا­کننده است. همچون شکل­گیری طلب در وجود داعی، همراهی با جریان سنت‌های الهی و رشد و تعالی در راستای هدف مهدویت. از جهت عملی نیز این دعا، نصرت را برای امام زمان(عج) در تمامی مراحل زندگی درخواست می‌کند و در وعده الهی، این یاری به صورت کلی تضمین شده است نه در خصوصیات و جزئیات. همچنین دعا و خواست ما در دعای سلامتی، چون در علم الهی لحاظ می‌شود می‌تواند همگام با وعده خدا و در سلسله علل تحقق وعده الهی باشد و بالاخره این‌که نصرت الهی مانند سایر امور تشکیکی، از جهت شدت و قوت متفاوت است و دعای ما در شدت و قدرت بخشیدن به آن اثر دارد.

واکاوی مقوله مهدویت در تشابه‌انگاری یهود و شیعه، از منظر تحلیلگران تاریخی، از اهمیت خاصی برخوردار است. مسأله این پژوهش بررسی و تحلیل یکی از موارد ادعایی مشابهت و شیعه بهود در مقوله مهدویت است. تبیین مقوله مهدویت در تشابهات پنداری یهود و شیعه، بیان دلایل و رد ادعای آنان، انگیزه‌های معاندین شیعه در تخریب افکار ناب تشیع به منظور القاء شبهه تشابه انگاری شیعه و یهود در زمینه مهدویت، محور بحث و بررسی در این پژوهش است. به نظر می‌رسد مخالفین شیعه سعی در تخریب شیعه و ایجاد فاصله بین شیعه و اهل سنت و سایر ادیان آسمانی داشتند تا بدین طریق در راستای هدف تشابه انگاری شیعه و یهود گامی مؤثر بردارند. این پژوهش با هدف شناخت انگیزه‌ها و دیدگاه‌های معاندین شیعه نسبت به تشابه انگاری شیعه و یهود انجام گرفته است و نیل به این مقصد در سایه توصیف و تبیین دلایل و اهداف خویش در راستای تخریب شیعه، با گردآوری داده‌های کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی تحلیلی میسر است. برونداد این سیر از پژوهش، ایجاد تردید در خاستگاه شیعه، تخریب شیعه و ایجاد تفرقه بین شیعه و اهل سنت در جهت تشابه انگاری یهود و تشیع در راستای ایجاد انحراف در مقوله مهدویت بوده است در حالیکه خیلی از این مشابهت‌ها در اهل سنت و سایر ادیان آسمانی هم وجود دارد و اختصاص به شیعه ندارد.

تحقیق حاضر با عنوان«تأثیر آموزه‌ی امامت در تمدن‌سازی نوین اسلامیِ»، به روش توصیفی _ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به دنبال پاسخ به این مسئله است که آموزه امامت، چه تأثیری در ایجاد تمدن نوین اسلامی دارد؟ در ساختار و فرایند تحقیق؛ نخست ویژگیهای امامت مطرح شده است(عصمت، علم لدنی، افضلیت و ولایت برخی از این ویژگی‌هاست) و سپس نحوه اثرگذاری این ویژگی‌ها در ابعاد تمدن اسلامی تبیین گردیده است. بر اساس یافته‌های تحقیق، آموزه امامت که از مهم‌ترین باورهای امامیه است، در عرصه‌ی زندگی، تأثیرات تمدنی فراوانی بر فرهنگ، اجتماع، سیاست و اقتصاد دارد؛ ایجاد انسجام اجتماعی، امت‌سازی، پیشرفت علمی مفید، اقامه قسط و عدل، مدیریت معصومانه، تولید، توزیع و مصرف به‌جا برخی از این تأثیرات هستند. مجموع اینها در جهت راهبری جامعه به سمت سعادت دنیا و آخرت، مؤثر است.

جوامع اسلامی متأثر از آموزه‌های اسلامی، به سوی مقصدی می‌رود که جایگزین شدن تمدنی عدالت محور به جای تمدن سرمایه‌داری استثماری غرب را تجربه خواهند کرد، که با فرض جامعیت شریعت اسلام در پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی جامعه بشری از سویی و سرخوردگی از تمدن مادی غرب از سوی دیگر، این انتقال تمدنی انجام می‌شود و بدین‌سان زمینه برای ظهور آخرین ذخیرة الهی و برپایی تمدن نهایی و جهانی اسلام یعنی حکومت حضرت مهدی (عج) فراهم می‌گردد. برای نقش آفرینی در این انتقال تمدنی، هر یک از افراد جامعه وظایف و الزاماتی دارند که یکی از این وظایف از نگاه مقام معظم رهبری «کار و تلاش مجدّانه» می‌باشد. در مقاله حاضر، سعی بر آن شده است تا برخی از الزامات و بایسته‌های کار و تلاش مجدّانه، در جهت تحقق نوین اسلامی بررسی شود. یافته های تحقیق که مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی و از نوع اسنادی صورت گرفته، نشان داد که نگاه ارزشی به کار، تقویت وجدان کاری، تناسب کار با تخصص و تعهد و کارآفرینی از مهمترین راهبردهای فرهنگ کار در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی است.

یکی از ارکان مهم حکومت مهدوی، اجرای عدالت در همه شاخه‌های فردی و اجتماعی است. در حوزه عدالت قضایی که از ابعاد مهم عدالت اجتماعی است، کاربرد علم غیب امام در امر قضاوت، موافقان و مخالفانی دارد که موافقان این دیدگاه، بر اساس برخی روایات در منابع شیعی، با توجیه سندی این دسته از روایات و عدم توجه به دلالت آنها، درصدد اثبات این دیدگاه هستند، این در حالی است اولاً غالب این روایات از ضعف سندی و ناتمامی دلالی رنج می‌برند، ثانیاً دلایل عقلی ادعای موافقان ناکارآمد هست. از آن‌جا که در معارف اعتقادی، محوریت اثبات با دلایل عقلی است، در این‌جا این پرسش مطرح می‌شود که آیا دلایل عقلی کافی برای اثبات دیدگاه مخالفان و رد دیدگاه موافقان وجود دارد؟ مقاله حاضر سعی دارد برای اولین بار تمام ادله عقلی مثبت دیدگاه مخالفان کاربرد علم غیب را ارائه و در جهت اثبات این دیدگاه تحلیل کند. البته این دیدگاه مؤید به شواهد تاریخی و ادله نقلی معتبر نیز است.

امامت در اسلام از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است؛ به گونه­ای که قرآن این اصل را آخرین مرحله سیر تکاملی انسان می­داند که تنها پیامبران اولوالعزم به این مقام رسیده اند؛ البته مقام امامت در بسیاری از موارد با مقام نبوت جمع می‌شود و پیامبر اولوالعزمی مانند حضرت ابراهیم خلیل(ع) در کنار نبوت خویش به مقام امامت نیز می‌رسند و مصداق روشن‌تر آن جمع شدن مقام رسالت و نبوت و امامت در شخص پیامبر(ص) است .همچنین ممکن است در جایگاهی این مقام(امامت) از رسالت و نبوت جدا شود، بدون آن که وحی بر آنان نازل شود. با توجه به اهمیت مقام امامت این پژوهش با روش توصیفی _ تحلیلی و با استفاده از ادله روایی _ تاریخی و قرآنی _ عقلی با رویکرد درون دینی به دنبال اثبات ضرورت امامت امام زمان(عج) در عصر حاضر است. یافته­ها نشان می‌دهد که مجموع ادله عقلی و نقلی بر وجود امام زمان(عج) در عصر حاضر دلالت دارد.