جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

منطق، دانش روش شناسی تفکر است. ترتیب دادن و چینش معلومات برای کشف مجهول و نیل به مطلوب را «تفکر (اندیشیدن)» می نامند. معلومات سابق و سازمان یافته در تفکر، نسبت به نتیجه، علیت تامه دارند؛ از این رو تمامی احکام علت و معلول بر علم سابق (معلومات سازمان یافته) به عنوان علت و بر علم لاحق (نتیجه یا معرَّف) به عنوان معلول، جاری است. این نگرش نسبت به معلوم سابق و نتیجه، راه گشای نکاتی لطیف در دانش منطق است و اساس مباحث و تقسیمات سایر ابواب منطق و احکام آنها بر این سخن استوار است. بخش برهان از جمله بخش هایی است که توضیح محتوایی آن ارتباط مستقیم با شناختِ علت تصدیق و گونه های آن دارد. عدم دقت در واژه شناسی علت، به ویژه علت تصدیق و تفکیک نکردن حیثیت ها و نگرش های منطقی از فلسفی در بخش برهان، سبب ابهام برخی گزاره ها شده و هم چنین اسباب ارائه گزارش های غیرعلمی را فراهم کرده است. در این مقاله کوشیده ایم به بحث واژه شناسی علت، تفاوت نگرش ها به آن در منطق و فلسفه و لوازم و آثار این تفاوت ها، گونه های علت تصدیق و شرایط علت در تحصیل برهان بپردازیم. توضیح و نقد دیدگاه مرحوم خواجه نسبت به کیفیت وقوع علل اربع در برهان لمّ از مباحث اصلی این مقاله است.

امکان شناخت خدا از مسائل بنیادی در حوزه خداشناسی است. این مسئله به دو حوزه «امکان شناخت تصوری» و «امکان شناخت تصدیقی» قابل تحلیل است. دیدگاه رایج در بین متألهان مسلمان و غربی، شناخت خدا در هر دو حوزه تصور و تصدیق را ممکن می داند اما کسانی، دیدگاه امکان شناخت خدا را به چالش کشیده اند. مهم ترین چالش های دیدگاه امکان شناخت در حوزه تصور از این قرارند: 1. طرح دیدگاه اصالت حس در تصورات در حوزه معرفت شناسی؛ 2. طرح دیدگاه پوزیتویسم منطقی؛ 3. تصورپذیری و ماهیت داری؛ 4..تصورپذیری و لزوم تشبیه؛ 5. تصورپذیری و محدودیت مفاهیم و قوای ادراکی انسان. طرف داران این دیدگاه به پاره ای از روایات نیز تمسک جسته اند. این دیدگاه از خطا در برخی مبانی معرفت شناختی و نیز خلط مفاهیم ماهوی با مفاهیم فلسفی و عدم تفکیک احکام مفهوم از مصداق، برآمده است. مهم ترین چالش های دیدگاه امکان شناخت در حوزه تصدیق از این قرارند: 1. طرح دیدگاه اصالت تجربه در تصدیقات در حوزه معرفت شناسی؛ 2. برهان پذیری و مشارکت حد و برهان؛ 3. برهان پذیری و امتناع برهان لمّی؛ 4..برهان پذیری و برهان انّی. این دیدگاه نیز از برخی اشتباهات در حوزه معرفت شناسی یا حوزه احکام منطقی برخاسته است.