جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ورود تعداد زیادی از نسخه های خطی یمنی به کتابخانه های اروپایی در اواخر قرن نوزدهم و در اوایل قرن بیستم احساسی بود که با استقبال پرشور جهان علم مواجه شد. یکی از دلایل اصلی این استقبال پرشور، اوج گیری مطالعات عربستان جنوبی در اروپا از نیمه اول قرن نوزدهم بود، همراه با این امید که مطالب جدید برخی از شکاف های منابع ادبی تاریخ و جغرافیا را پر کند. جنوب عربستان به ویژه در دوران جاهلیت. مهم‌ترین این خلأ، جلدهای 1 تا 7 و 9 اکلیل الحمدانی بود. دو مجموعه مهم از نسخ خطی یمنی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به اروپا رسید، به ترتیب توسط ادوارد گلاسر و جوزپه کاپروتی گردآوری شده بود و مجموعه‌های آنها به برلین، لندن و وین (گلسر) و مونیخ فروخته شد. ، میلان و واتیکان (کاپروتی). این مجموعه ها حاوی مطالب جدیدی در مورد تاریخ عربستان جنوبی (از جمله جلدهای 1، 2 و 6 اکلیل) بود، اما مناظر کاملاً جدیدی را نیز باز کرد و پایه و اساس رشته جدید زیدی شناسی را بنا نهاد. برخلاف مطالعات عربستان جنوبی، مطالعه زیدیه شروع کندی داشت و در ابتدا تنها تعداد کمی از محققان به این رشته کاملاً جدید علاقه داشتند. علاوه بر این، کاوش علمی زیر مجموعه های مربوطه به در دسترس بودن کاتالوگ ها بستگی داشت. تاریخچه اولیه مجموعه کاپروتی ارتباط نزدیکی با یوجنیو گریفینی دارد. کاپروتی تقریباً کل مجموعه دست‌نوشته‌های خود را که شامل 1600 کد بود، برای گریفینی فرستاده بود، و گریفینی آن را تا سال 1909 در آپارتمانش در میلان نگهداری می‌کرد، زمانی که این مجموعه به کتابخانه آمبروزیانا اهدا شد. گریفینی همچنین اولین و برای مدت طولانی تنها محققی بود که این مجموعه را مطالعه کرد و مطالعات و فهرست هایی از آن تهیه کرد. روند تعامل او با مواد را می توان بر اساس آرشیو گریفینی بازسازی کرد، که محل نگهداری آن برای دهه ها نامشخص بود. این مطالعه کشف آرشیو گریفینی را در Biblioteca Comunale Centrale Palazzo Sormani در میلان نشان می‌دهد و مروری اولیه بر محتویات آن ارائه می‌کند، از جمله مبادلات رساله‌ای گریفینی با حدود نود و نه خبرنگار، توصیف‌های او از برخی از نسخه‌های خطی اتیوپی آمبروسیانا، و مهمتر از همه، جدول او، حاوی یادداشت های گسترده او در مورد تمام دست نوشته های سری A مجموعه کاپروتی. مجموعه وسیعی از مطالب ناشناخته تا کنون نوید ارائه بینش های جدیدی را در مورد شبکه اسلام گرایان و عرب گرایان در آغاز قرن بیستم و مرحله نوپای زیدی شناسی در اروپا می دهد.

ترجمه ماشینی: در آنچه که توسط ارتدوکس های مختلف اسلامی (شیعه دوازده امامی، سنی گرایی، و اسماعیلیه فاطمی) به تشیع (غلو) برچسب زده شد، معمولاً معتقد بودند که دستورات اسلامی باید به عنوان اشاره به افراد خاص (اشخاص) تفسیر شود - که گاهی اوقات منجر می شود. به ضد نومیسانیسم برخاسته از این سنت، جعفر بن. منصور الیمان، نویسنده اسماعیلی فاطمی قرن دهم، در ریاض فی الباطین خود، تفسیری از وضو و نمازهای پنجگانه روزانه را پیشنهاد می کند که آنها را با افراد خاص و درجات مقدس دعوت می شناسد. این اثر نشان می‌دهد که چگونه اسماعیلیه با بازتفسیر و شکل‌دهی مجدد مضامین کلاسیک شیعی، تمایز خود را توسعه داد. تفسیر باطنی جعفر از دعا نشان می دهد که هسته اولیه آموزه اسماعیلیه در تصدیق سلسله مراتب باطنی دعوت و نیز در انتظار مهدی آینده است و در عین حال بر ضرورت هر دو جنبه باطنی و باطنی دین پافشاری می کند. .

ترجمه ماشینی: این مقاله نسخه‌ای از کتاب مصلی فی انا اجماع اهل بیت حجه توسط زیدی موفق بی‌الله جرجانی، نویسنده کتاب کلی‌الاعتماد و علم الکلم در قرن پنجم/یازدهم ارائه می‌کند. الاعتبار و صلوات العارفین، یکی از اولین بحثهای اساسی موجود در مورد اجماع خاندان پیامبر در میان زیدیان.

ترجمه ماشینی: این مقاله یک نسخه انتقادی از الحسن الرصص الأشر الفوائد العزیمه عن الصیغات دلیل واحد را ارائه می دهد. در این متن، الراصص ده مقدمه را برای اثبات اینکه انسانها همیشه حقیقت را خواهند گفت، در صورتی که دروغ سود بیشتری برای آنها نداشته باشد، بیان می کند. پیشنهاد می‌کنیم که کتاب «العشر الفوائد» در واکنش به بخشی از تعلیق شرح العصول الخمسه نوشته منکدیم ششدیو نوشته شده است: منکدیم این گزاره را بدیهی می‌داند، در حالی که الراضی‌ها به ضرورت آن را ناگزیر می‌دانند.

ترجمه ماشینی: این پژوهش به بررسی اثری از حسین بن. عبدالصمد العاملی (918-984/1512-1576) که در آن متن فرضی مناظره خصوصی را که با یک فقیه حنفی در حلب در 951/1544-1545 برگزار کرده بود، ارائه می دهد. حسین در آن مدعی است که با استدلال ماهرانه و اقامه دلیل، آشنای سنی خود را به اسلام شیعه تبدیل کرده است. در اینجا استدلال می شود که او آنچه را که ممکن است در اصل بحثی در مورد شایستگی نسبی مکاتب حقوقی شافعی و حنفی باشد، اصلاح کرد تا بر مباحثات شیعه و سنی تمرکز کند، از جمله شایستگی نسبی مکتب حقوقی جعفری و جایگاه اصحاب. نبی - پیامبر. او احتمالاً این مناظره را در سالهای 961–63/1554–56، اندکی پس از ورودش به قلمرو صفوی، در تلاش برای جلب لطف و جلب حمایت شاه طهماسب یا دیگر مقامات صفوی ضبط کرد.