جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

همه مذاهب و فرق در طول حیات سیاسی و فرهنگی خود دارای یک سری انشعابات بوده‌اند و مذهب شیعه هم از این مقوله مستثنی نبوده است و به جهت فراهم بودن شرائط انحرافی حتی در زمان حیات ائمه، شاهد فرقه‌‌‌‌های جدید از زمان امام سجاد علیه السلام به بعد در جامعه شیعه هستیم که ‌مهم‌ترین آنها فرقه اسماعیلیه و زیدیه و واقفیه بودند. از سویی بعد از شهادت امام رضا7شرائطی در جامعه بوجود آمد که زمینه بروز انحرافات فرقه ای را در جامعه مساعدتر می‌نمود. البته حضور ائمه علیهم السلام در متن جامعه مانع از گسترش و پیشرفت این فرقه‌‌‌‌ها می‌شد؛ زیرا از ویژگی‌های دورة حضور ائمه راهنمایی مردم به سوی حق و دوری از انحرافات بوده اما در دورة غیبت امام زمینة پدیدآمدن و گسترش جریان‌های انحرافی توسعه یافت. این نوشتار در پاسخ به این پرسش است که چه عواملی بر فرایند شکل‌گیری انشعابات انحرافی شیعه بعد از امام رضا(ع) تا غیبت صغرا تاثیرگذار بوده است؟

در این تحقیق به بررسی رذایل اخلاقی پرداخته شده است که این رذایل شامل فصل‌هایی از جمله: خودفراموشی، دنیاگرایی، پیروی از هوای نفس، عجب و کبر، تعصب، پیروی از ظن و گمان و سستی و تنبلی می‌باشد. یکی از راه‌های درمان این رذایل توجه به پیامدهای سوء معنوی و مادی، فردی و اجتماعی، آن است. در این تحقیق طرق درمان این رذایل بیان شده است. هدف از نوشتن این مطالب کمک برای رسیدن افراد به قرب الهی و شناخت رذایل در وجود خود و پاک‌سازی آنها و همچنین حل مشکلات و مسائل اخلاقی آنها است.

نقش فرهنگی امام سجاد7 در زنده نگه داشتن اسلام و پایه گذاری و ایجاد تمدن اسلامی، نقش مهمی بود و می‎توان گفت که بعد از پیامبر9 و امیرالمؤمنین7، امام سجاد7 سومین احیاگر اندیشه‎های اسلامی است. رساله حقوق امام سجاد7 به عنوان یکی از ‌‌مهم‌ترین منشورات اخلاقی است که علاوه بر فرهنگ‌سازی، استفاده‎های تمدنی زیادی از آن می‎توان داشت. مقاله حاضر درصدد بررسی نقش فرهنگی امام سجاد7 در زمینه‌سازی واحیاء تمدن اسلامی (با تأکید بر رساله حقوق) با روش کتابخانه‌ای است.

یکی از راه‌‌‌‌های تشخیص نبی، ارائه معجزه توسط مدعی نبوت از جانب خدای متعال می‌باشد. به باور مسلمانان، قرآن کریم معجزه سترگ پیامبرگرامی اسلام9 به شمار می‌رود که دامنه اعجاز آن گسترده بوده و شامل اعجاز از جهت عدم اختلاف نیز می‌باشد. برخی نوشته‌‌‌‌ها با ذکر مثالهایی، مدعی شده‌اند که آیات قرآن باهم ناسازگار بوده و قرآن کریم فاقد انسجام درونی می‌باشد و از این طریق خواسته‌اند اعجاز قرآن را از جهت عدم اختلاف به چالش بکشند. نوشتار حاضر به هدف تبیین روش درست فهم و برداشت صحیح از قرآن، با رویکرد توصیفی تحلیلی به رفع انگاره فوق پرداخته است. در فرآیند پژوهش، با استفاده از روش کتابخانه ای و با استناد به مبانی کلامی و تفسیری عالمان و مفسران امامیه روشن ساخته است که قرآن کریم از انسجام درونی برخوردار بوده و اختلافی در آن نیست و آیاتی که ناسازگار تلقی شده‌اند تهافتی باهم نداشته و کاملا هماهنگ‌‌‌‌اند.