جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برخی همچون نیچه ریشه‌های مدرنیته را دریونان باستان می‌دانند وقوام عالم غربی رادرفلسفه جستجو می‌کنند.عالم غربی، عالمی اومانیستی است که صورت متعین خود را پس از رنسانس در تمدن غرب یافته است. این تمدن وقتی بسط می‌یابد به هرکجا که برود نشاط خود را در نسبت با آن روح وجان می‌بیند. امام خمینی(ره) که درچنین عالمی قیام کرد، بیش از آنکه درگیر با اجزائ تمدن غرب باشد با تفکری که بنیان این تمدن است، ستیز داشته است.

جریان­های سیاسی عثمانی و شیعی که پس از مرگ عثمان در سال 35هـ شکل گرفت در قرون نخستین اسلامیبه عنوان تفکر غالب و تأثیرگذار در جامعه اسلامی ادامه حیات داد. نقش تأثیرگذار شخصیتهای وابسته به این جریانها در زمینه های مختلف از جمله در تاریخنگاری، بازشناسی این جریان­ها و سیر تطور آنها را در این دوره تاریخی ضروری می سازد.تقابل این دو جریان که بتدریج به جریانهای اعتقادی نیز تبدیل شدند، موجب شد که تا این جریانها از تغییرات هم متاثر شده و در برابر هم دچار تضییق و توسعه شوند. ظهور نظریه تربیع در قرن دوم و اوج گیری آن در قرن سوم موجب گردید که تا تفکرات عثمانیه رو به افول رفته و در برابر آن پیروان سیاسی تفکر شیعی از روند رو به رشد در جهت کمی برخوردار شوند.

بحث پیرامون نسبی گرایی اخلاق یکی از مهم ترین بحث ها در حوزه فلسفه اخلاق می باشد. موضعی که هر شخص در مورد نسبیت یا عدم نسبیت ارزش های اخلاقی اتخاذ می کند بر دیدگاه ها ، مواضع و موقعیت قانونی و اجتماعی وی تأثیر می گذارد. این تحقیق به بررسی انواع نسبیت گرایی اخلاقی و ادله آن ها پرداخته و آن ها را مورد ارزیابی قرار می دهد . * نسبیت‌گرایی اخلاقی:نسبیت‌گرایی به دیدگاهی اطلاق می‌شود که منکر اصول کلی اخلاقی است که از اعتبار جهان‌شمول برخوردار باشند. اعتبار تمامی‌اصول اخلاقی هر سیستم به انتخاب فرهنگ‌ها و جوامع یا افراد است. شایان ذکر است فیلسوفان اخلاق غربی در این‌که نظر به مقابل نسبی‌گرایی را چه بنامند اختلاف نظر دارند. برخی مطلق‌گرایی اخلاقی([1])و برخی کلی‌گرایی اخلاقی([2]) را بکار برده‌اند. در این تحقیق، مطلق‌گرایی اخلاقی را در مقابل نسبیت‌گرایی اخلاقی بکار خواهیم برد.

چکیده: نوشته خاضر بحثی است در مورد حدوث و قدم نفس در آیات و روایات که نویسنده پس از بیان انواع مختلف روح در آیات و روایات و معین کردن روح محل بحث(روح الحیات)، اثبات می کند که هیچکدام از روایات قدم نفس در مورد روح الحیات نیست پس دلیلی برای قول به قدم نفس نمی ماند و علاوه بر آن نویسنده پندین دلیل از آیات و روایات بر حدوث نفس بیان می کنند و به این طریق حدوث نفس را به اثبات می رساند.