جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اعتباریات اجتماعی و زبان از جدیدترین مسایل علوم اجتماعی هستند که بحث های پردامنه ای را برانگیخته اند.اگر چه در سنت معرفتی حوزه های شیعی به صورت مستقل به این مباحث پرداخته نشده است،اما معارف اسلامی از ظرفیت و غنای بالایی برای بررسی این مباحث برخوردارند. محقق اصفهانی از جمله اندیشمندان مسلمانی هستند که تدقیق های فلسفی ایشان در مباحث علم اصول،راه را برای ورود به این مباحث هموار کرده است.در این مقاله برآنیم تا مباحث ایشان درباره برخی مباحث زبانی و اعتباریات را،به صورت منسجم ارائه کنیم. بر اساس نظریه ایشان اعتباریات در واقعیت عینی ریشه دارد و زبان نیز نوعی از اعتباریات است.

در پژوهش پیش رو برآنیم که اندیشه سیاسی فردوسی را با تکیه بر متن اصلی شاهنامه و برخی کتب پیرامون، استخراج و تبیین کنیم. تلاش خواهیم کرد تا اهمیت اموری همچون، عدالت، عقلانیت، مذهب، وفای به عهد و پیمان، یادمرگ و ...را از جنبه‏های فردی و حکومتی برسی و تبیین کنیم. تفاوت پژوهش حاضر با سایر نگاره ها در مورد فردوسی و شاهنامه در این است که؛ الف) تکیه پژوهش حاضر به لحاظ استدلالی متن اصلی شاهنامه است و از دلالت مطابقی و التزامی و سائر ادله منطقی در آن استفاده شده است. ب) دراین پژوهش نقل قول‏های سائر کتب از شاهنامه پس از ارجاع دوباره نگارنده به متن شاهامه نقل شده است و مواردی که مصرع یا بیتی دچار تحریف شده است، و یا در شاهنامه وجود نداشته، حذف و یا اصلاح گردیده است. به لحاظ روشی در پژوهش پیش رو از روش بحران اسپریگنز استفاده واهیم کرد که از علم پزشکی به علوم انسانی وارد شده است و چون پزشک در مداوای بیمار چهار مرحله اصلی را طی می‏کند در علوم انسانی نیز برای فهم اندیشه فرد این چهار مرحله طی می‏شود، که عبارت است از شناسائی مشکل، ریشه یابی مشکل، ترسیم وضعیت مطلوب، شیوه انتقال از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب(اسپریگنز، 1377)