جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تصوف از جمله پديده هايي است كه از سده دوم هجري قمري در عالم اسلام ظهور كرد. درباره ماهيت و منشا تصوف، آرا گوناگوني وجود دارد. اين آرا بيانگر اين حقيقت است كه هر كس از منظري به اين جريان نگريسته و دورنماي دلپذيري از آن ترسيم كرده، كه با تصوف كنوني فرسنگ ها فاصله دارد. تصوف گرچه در دامن فرهنگ اسلام زاده شده؛ اما از سويي از گرايش هاي معنوي خارج از عالم اسلام تاثير پذيرفته و از سوي ديگر، با تكيه بر ذوق و استحسان و بدون بهره گيري از مباني ديني، آداب و رسومي را پايه گذاري كرده كه لااقل بعضي از آنها با كتاب و سنت قطعي انطباق ندارد. ضمن آنكه از مشارب عرفاني ديگر اديان و مكاتب نيز تاثير پذيرفته است. آيين اهل حق (يارسان) نيز كه به نحوي در تحت صوفيه مي گنجند و ماهيت خود را عرفاني مي دانند و در مناطقي از ايران و برخي از كشورها پراكنده اند، گرفتار انحراف هاي اعتقادي و عملي فراواني است؛ چون تناسخ و اعتقاد به زندگي هاي متوالي و غلو درباره علي (ع) و عدم اعتقاد و پايبندي به شريعت اسلام از قبيل نماز و روزه ي سي روز ماه مبارك رمضان و .... در واقع، اهل حق جز نامي از اسلام و تشيع و عرفان وديعه ندارد و معجوني از مذاهب و مسالك مختلف و آداب و فرهنگ ها است.