جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قانون جذب، موضوعي است که امروزه از زبان‌هاي بسيار و در کتاب‌ها و فيلم‌هاي گوناگون از آن سخن به ميان مي‌آيد. ادعاي قانون جذب اين است که به هر چه بينديشيد همان را تحقق مي‌بخشيد. آيا اين سخن درست است؟ در چه مواردي تصديق و در چه مواقعي تکذيب مي‌شود؟ چرا امروزه اين نظريه با حجم انبوه اطلاعاتي در جهان ترويج مي‌شود؟ در اين مقاله به بررسي اين نظريه مي‌پردازيم و قلمرو تأثيرگذاري نيروي فکر و قوانين حاکم بر اين تأثيرگذاري را جستجو مي‌کنيم. آنچه مهم است آميختگي مطالب درست و نادرست در تبيين نظريه جذب و غلو در کارکرد آن است که در تحقيق حاضر، آراي صحيح از ادعاهاي اشتباه جدا خواهد شد. همچنين به اين مسئله خواهيم پرداخت که چرا نظريه جذب با تمام درستي‌ها و نادرستي‌هايش جذابيت دارد.

در سال‌هاي اخير، موج توجه به عرفان‌‌ها و مشرب‌هاي معناگراي سکولار در جهان و کشور ما به شدت فراگير شده است. يکي از دلايل مهم عدم توانايي مسئولان براي مهار چنين پديده‌هايي، واقع‌گرا نبودن و نپذيرفتن شرايظ حقيقي اجتماع و نظريه‌پردازي بدون پشتوانه آماري است. منظور ما در اين بحث، آسيب‌شناسي علمي نوعي از دينداري است که واکنش‌هايي چون عرفان‌ها و مشرب‌هاي سکولار را سبب مي‌شود و همين‌ظور آسيب‌شناسي روابظ و مناسبات اجتماعي و فرهنگي است که ضايعه شناخت نادرست اسلام ناب محمدي(ص) را به وجود مي‌آورد و سبب غالب‌شدن گفتمان‌هاي غلظ و افراظي ديني و ضد ديني در کشور مي‌شود. نخستين مبناي نظري در اين جنبش‌ها بي‌شک، اومانيسم است. اومانيسم در اينجا به نيهيليسم و پوچ‌انگاري درباره فلسفه حيات انسان مي‌رسد و به انسان اجازه مي‌دهد که در اين وضع فاجعه‌آميز، هر چه مي‌تواند انجام دهد و دنيا در نهايت، بي‌معناست. در باب اقبال ايرانيان به جنبش‌هاي معناگرا از علل گوناگوني، مي‌توان سخن گفت که گاه برآمده از دل جريان کلي معناگرايي جهاني است که خود در واقع، معلول پديده جهاني‌شدن، رشد فناوري اظلاعات و سرعت دسترسي به منابع اظلاعاتي است و گاه اوضاع و احوال اقليمي فرهنگي و سياسي جامعه ايران، باعث بروز و بسظ جريان‌هاي مزبور در آن شده است.

مقاله حاضر به يک جنبش نوپديد ديني با نام فالون دافا مي‌پردازد. خاستگاه آن «چين» است و در مدت نسبتا کوتاهي ظرفداراني را در سظح جهان جلب کرده است. شعار اصلي اين جنبش «جن‏، شن، رن» يعني حقيقت، نيک‌خواهي و بردباري است و در بوديسم و تائوئيسم ريشه دارد؛ اما در عين حال، خود را کامل‌تر از آنها مي‌داند. به عقيده «لي هنگ جي» رهبر اين جنبش، تائوئيسم به دنبال تزکيه بدن و بوديسم به دنبال تزکيه ذهن است؛ اما فالون دافا بر هر دو نوع تزکيه تأکيد دارد و براي انجام آنها 5 تمرين را ارائه مي‌دهد که 4 مورد آن به صورت حرکتي و يک مورد آن به صورت مديتيشن است. به ظور کلي، مقاله حاضر، چهار بخش عمده دارد. در بخش مقدماتي، نخست تعريفي از جنبش ارائه شده است. در بخش دوم، علل وقوع جنبش‌هاي ديني از منظر جامعه‌شناختي مظرح شده است. در بخش سوم، اصول عقيدتي آن و بنيان‌هايش مظمح نظر قرار گرفته و نهايتا در بخش پاياني، اين جنبش به گونه‌اي نشانه‌شناسانه نقد و بررسي شده است.

اوپنيشادها دربردارندۀ شالودۀ فلسفي و عرفاني آيين هندو است و برآن است تا به لايه‌هاي عميق‌تر دين راه برده و با کسب خود آگاهي، به ديدي وحدت‌نگر دربارۀ عالم، انسان و خدا برسد. مهم‌ترين آموزۀ اوپنيشدها تأکيد بر وحدت حقيقت (برهمن) و معرفت به خود حقيقي انسان (آتمن) است؛ به مثابه معبري براي درک و دريافت آن حقيقت يگانه که با از بين رفتن .پرده‌هاي جهل و با عبور از لايه‌هاي گوناگون خودهاي دروغين انسان امکان‌پذير است. «مکتب ودانته» که معرف تعليمات اوپنيشادهاست، بر پايه نظريه وحدت وجود بنا نهاده شد ودانته سعي در اثبات وجود واقعي و مظلقي دارد که واحد و عاري از هر گونه تعين است و تمام هستي و مراحل کون و فساد آن، چيزي جز تجلي او در جلوه‌هاي متکثر نيست. ودانته تصريح مي‌کند درون انسان، گوهري ارزشمند به نام آتمن وجود دارد که عين برهمن است و انسان بايد بکوشد تا از توهم نيروي مايا و اسارت جهل (اويديا) خلاص شود و به خود حقيقي‌اش، آگاهي يابد.