جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب نهج البلاغه بخاطر معارف بلند آن همواره مورد توجه اهل دانش و بصیرت بوده است. اساتید و دانشمندان زیادی خود را از این سرچشمه زلال وحی سیراب ساخته و پیمانه علم خود را پر نمودند. بی توجهی و غفلت از این منبع عظیم معرفتی، چیزی جز زیان آشکار را در پی ندارد. آنچه در این شماره و شمارههای بعد، تقدیم حضور شما میگردد. سلسله مباحث الهیات در نهج البلاغه است که توسط استاد معقول و منقول، سید جعفر سیدان عنوان شده و با تلاش موسسه مصباح الهدی تدوین گشته است.

مرحوم آیت الله سید علی علم الهدی از شخصیت های شناخته شده علمی و معنوی مشهد مقدس بود. وی عمر گرانمایه خود را در مسیر احیای معارف مکتب وحی صرف نمود. از ایشان آثار مکتوب سودمندی بجا مانده است. کتاب «مناظره با دانشمندان» یکی از آثار آن عارف کامل است. نوشتار زیر، برگرفته از مناظره اول این ، کتاب است که با قدری ویرایش تقدیم حضور میگردد.

کسانی که مطالعه صحیح و کاملی در تاریخ نداشته اند ، مدعی شده اند که منازل مدینه و مکه در زمان صدر اسلام، نظیر درهای امروزی سردرب چوبی نداشته و مردم برای حفظ خانه های خود از دید اغیار، تنها از پرده استفاده می کردند. آنان پس از طرح این ادعا، نتیجه گرفته اند که: ماجرای سوزاندن درب خانه حضرت زهرا و قرار دادن ایشان بین در و دیوار افسانه ای بیش نیست!! اگر چه از « دکتر سهیل زکار » طرح کننده این شبهه، مستندی که این استناد را اثبات کند در دست نیست. به هر حال از آنجا که این کلام از سوی برخی دیگر نیز تکرار شده، پاسخ به آن ضروری است. آنچه در ذیل می آید، خلاصه ای از مستندات در کتاب مأساة الزهرا تالیف « علامه سید جعفر مرتضی عاملی »، درباره درب داشتن خانه های مکه و مدینه است، که توسط آقای حسینی عارف تنظیم گردیده است.

همان طور که در شماره قبل اشاره شد، حوالی قرن سوم هجری، مسلمانان با افکاری روبرو شدند که پیش از آن، سابقه نداشت؛ افکاری همچون عشق به خدا، وصول به حق و فناء فی الله که نمیتوانست مولود فرهنگ اسلام و یا انحرافات داخلی مسلمانان باشد. البته زهد و عدم تمایل به دنیا که در آیات و روایات به آن تأکید شده است، میتوانست در اثر بیتوجهی به حقیقت آن و افراط و زیاده روی، به و ریاضتهای نامطلوب تبدیل شود، چنانکه در زمان پیامبر نمونههایی از این افراطها وجود داشت که به شدت با آنها امیرالمؤمنین برخورد شد. ولی اعتقاد به حلول و اتحاد، وحدت وجود، سقوط تکلیف، عشق، سخن گفتن از آتش زدن کعبه و بهشت و جهنم، پناه بردن به صومعهها و طواف بر آتشکده مجوسیان، فریاد انا الحق و لیس فی جبتی سوی الله، مطالبی نبود که مسلمانان در سابقه دینی خود به یاد داشته باشند و یا در اثر افراط و تفریط در اصول و فروع اسلام به آن دست یافته باشند

اخیراً مقالهای تحت عنوان( افسانه شهادت فاطمه(سلام الله علیها)) ، منتشر شد. در این مقاله، بعد از ذکر پارهای از فضایل حضرت فاطمه بی احترامیهای به آن بانوی مکرمه، انکار شده است. استاد مکارم شیرازی در نوشتاری، بر اساس مدارک عامه، ثابت نموده جریان شهادت حضرت زهرا یکی از واقعیتهای انکار ناپذیر تاریخ است. اینک پاسخ استاد، با قدری ویرایش، تقدیم حضور میگردد

در شمارههای پیش ویژگیهای پرستش را در جامعه یونان باستان نسبتاً به تفصیل بر شمردیم و گفتیم که پرداختن به این مقوله بر اساس گزارشهای موثق تاریخی، چه از این لحاظ که اندیشه و اخلاق یونانی، مبدأ فرهنگ و اخلاقِ امروز غرب است و چه به این دلیل که به ویژه در سالهای اخیر، تلاش گستردهای در همسان نشان دادن اندیشه یونانی با باورهای اسلامی صورت میگیرد، ضرورت دارد و از این رو، پاسداران مرزهای ایمان را نشاید که در برابر آن، کار را به سکوت و مجامله بگذارنند. همچنین دیدیم که بر اساس گزارشها، یونان در سراسر پیشینه تاریخیاش، ملحد یا مشرک و خدایان پرست و بت پرست است و هرگز خدای یکتا را نپرستیده و هیچ پیامبری به آن پای ننهاده و همه معابد زرین و زیبای یونان، بتکدههایی مالامال از بتها و مجسمه های گوناگون بوده است. شرک همه زوایای جامعه یونان را در تسخیر خود داشت و الحاد در نظر آنان، عدم پرستش خدایان رسمی شمرده میشد و یونانیها، صدها مظهر طبیعت را از روی ترس و برای دفع شرّ و یا جلب منفعت میپرستیدند و عجیب آنکه در عینحال، گرانمایهترین و مقدسترین میراث ادبی یونان، همین موهومات و افسانههای مربوط به و در صدر آن سیاستمداران و – و زاد و ولد آنها است. جامعه یونانی « خدایان » زندگی معتقد به جبر بود و انسان در نگاه آنان، موجودی درمانده و بازیچهای در – فیلسوفان دست قوای بیشمار طبیعی شمرده میشد که هرگز نمیتواند از چنگال سرنوشت محتوم خود بگریزد و اینک به بررسی مطلب میپردازیم:

با توجه به مطالبی که در شمارههای قبل تقدیم حضور شما گردید، مشخص شد که عقل، در اسلام جایگاهی بس والا دارد ولی نگاه بسیاری از افراد به آن متعادل نبوده است؛ برخی چون فلاسفه، در مورد عقل راه افراط و برخی چون حنابله راه تفریط را پیمودهاند. فلاسفه مدعیاند که فلسفه همان عقل است این در حالی است که در بسیاری از مبانی، میان خود آنان اختلاف نظر جدی وجود دارد و در بسیاری از موارد بین محصول فلسفه و وحی تخالف بنیادی وجود دارد.