جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از تعمق دانشمندان، سخن پردازان و شارحان بزرگ دنیا، در اقیانوس بیکران نهج البلاغه قرن ها می گذرد، اما هنوز جان کلام مولا امیرالمونین امام علی(ع) به کمال، توصیف و تبیین نشده است، چراکه نهج البلاغه، دانشنامه الهی، درون کلام خالق و والاتر از کلام مخلوق است و دو امتیاز ویژه دارد: یک فصاحت و بلاغت و دیگری چند بعدی بودن آن؛ گنجینه ای بی پایان که از امیر بی بدیل ملک سخن علی بن ابی طالب(ع) سرزده است؛ همو که فرمود: «به راستی ما فرماندهان سپاه سخنیم؛ ریشه درخت سخن در میان ما دویده و جا گرفته و شاخه هایش بر سر ما آویخته است»(خطبه 233). تلاش کرده اند نهج البلاغه را به دقت مورد بررسی و کنکاش قراردهند؛ کنه سخن مولا را به فراخور معرفت خود دریابند و به خواننده منتقل نمایند. ابن ابی الحدید یکی از ده ها شارح بزرگترین شاهکار ادبی بشر میان عرب و عجم می باشد که در تفسیر «اخو القرآن» قلم فرسایی کرده است. این مقاله برآنست ضمن معرفی معروفترین شرح نهج البلاغه (شرح ابن ابی الحدید) و شخصیت خالق آن، روش وی در این اثر را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به این سوال پاسخ دهد که: آیا شرح بیست جلدی ابن ابی الحدید، به واقع، تبیین دقیق کلام نورانی و روشنگر امیرالمومنین امام علی – علیه السلام – هست یا نه.