جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ضرورت توجه به سلامت جسمی و روانی فرزندان، پیش از تولد کودک آغاز می‌شود. به همین جهت در روایات مختلف، توصیه‌های متعددی در این زمینه وارد شده است؛ از جمله نهی از برقراری رابطۀ زناشویی در آغاز، میانه و پایان ماه‌های قمری که با تعابیر مختلفی در سلامت روانی فرزندان تاثیرگذار معرفی شده است. این روایات عمدتاً در جوامع حدیثی شیعه و گاه در جوامع حدیثی اهل سنت نقل شده‌اند که متن این روایات در برخی جزئیات تفاوت‌هایی دارد که بررسی سندی و دلالی این روایات را دارای اهمیت می‌کند. این پژوهش با بررسی سند و متن روایات نقل شده در جوامع حدیثی شیعه و اهل سنت، مفاد کلی این روایات را بررسی کرده و سپس برخی از برداشت‌های خاص را که معنایی تأویلی از این روایات ارائه کرده‌اند ارزیابی می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که این‌گونه تأویل‌ها بر پایۀ شواهد سست، اشتباهات فاحش و برداشت‌های نادرست از متن صریح روایات و آیات قرآن کریم صورت گرفته است و معنای صحیح این روایات در حقیقت، همان معنای متعارفی است که دلالت بر کراهت رابطۀ زناشویی در ایام ذکر شده دارد.

مسألۀ اصلی این مقاله، بررسی کاربردهای واژۀ «تأویل» در روایات اهل بیت: است و از باب مقدمه و برای تسهیل در مقایسۀ اصطلاحات مختلف این واژه، معنای لغوی آن و همچنین معانی اصطلاحی آن در تفسیر، کلام و عرفان نیز مورد توجه قرار گرفته است. روش مورد استفاده در آن، توصیفی – تحلیلی است و هدف، ره‏یابی به معانی دقیق واژگان قرآنی و روایی. «تأویل» در روایات به معنای رویا، برخی از افعال همچون نماز و ... و همچنین درباره قرآن به کار رفته است. از جمله یافته‏های مهم این پژوهش آن است که اولاً واژۀ «تأویل» در روایات، در بسیاری از موارد، در برابر «تنزیل» استفاده می‏شود؛ ثانیاً هرگز به معنای «معنای مخالف ظاهر» - که در السنۀ متأخران شیوع یافته - استفاده نشده است؛ ثالثاً «معانی باطنی آیات» و همچنین «مصادیق دیگری غیر از مصادیق شأن نزولی» از جمله مهم‏ترین کاربردهای روایی واژۀ «تأویل» محسوب می‏شوند.