جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

خانواده به عنوان نخستین و مهم ترین عامل رشد، تاثیر عمدهای بر سلامت روانی کودک از یک سو و آسیب های روانی او از سوی دیگر دارد. شواهد نظری حاکی از ان است که ایمنی هیجانی می تواند در تاثیر خانواده بر مشکلات رفتاری نقش واسطه ای ایفا نماید. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای ایمنی هیجانی بر رابطه بین کارکرد خانواده با مشکلات رفتاری کودکان بود. نمونه این پژوهش شامل 262 نفر (117 دختر، 145 پسر) از دانش آموزان دبستانی شهر تهران بودند که به مقیاس های ایمنی در سیستم خانواده (ESS)، ارزیابیسازش پذیریو پیوستگیخانواده (FACES-III) و پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (SDQ) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که دو بعد کارکرد خانواده یعنی پیوستگی و سازش پذیری با تمامی مولفه های ایمنی هیجانی مرتبط است و هر سه بعد ایمنی هیجانی در رابطه ایمنی هیجانی و کارکرد خانواده نقش واسطه ای ایفا می کند. در واقع کارکرد موثر خانواده باعث افزایش ایمنی و کاهش مشغله ذهنی و کناره گیری در کودکان می شود. هم چنین کارکرد خانواده با افزایش ایمنی و کاهش ناایمنی باعث کاهش مشکلات رفتاری در کودکان می گردد. با توجه به نتایج این مطالعه به منظور طراحی یک مدل مناسب برای پیشگیری از بروز مشکلات بهتر است به آموزش کارکردهای اصلی خانواده و اثرات آن بر ایمنی هیجانی کودکان مبادرت گردد و آگاهی های لازم در قالبی مناسب و جذاب به والدین و کودکان ارایه شود.

پژوهش های متعدد نشان می دهند که سبک های دلبستگی می تواند تاثیر مهمی بر کیفیت زناشویی افراد داشته باشد. این تاثیر می تواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم و در تعامل با سایر متغیرهای روانشناختی باشد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثرات مستقیم و غیرمستقیم سبک های دلبستگی از طریق ادراک رفتارهای فداکارانه بر کیفیت زناشویی انجام شد. به این منظور تعداد 130 زن متاهل از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه تجدید نظر شده تجارب در روابط نزدیک (ECR-R)، مقیاس ادراک رفتارهای فداکارانه (PSM) و مقیاس ک?ف?ت زناشو?? (MMQ) پاسخ دادند. مدل ارزیابی شده در نمونه پژوهش از شاخص های برازندگی قابل قبولی برخوردار بود. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که دلبستگی اضطرابی از طریق رفتارهای فداکارانه همسر اثر مستقیم و غیرمستقیم بر کیفیت زناشویی دارد، اما دلبستگی اجتنابی به صورت مستقیم بر کیفیت زناشویی تاثیر ندارد و تاثیر آن از طریق ادراک رفتارهای فداکارانه است. یافته های پژوهش حاضر نشان داد رابطه بین سبک های دلبستگی و کیفیت زناشویی یک رابطه خطی ساده نیست بلکه ادراک رفتارهای فداکارانه همسر در این میان نقش واسطه ای دارد. براساس یافته های پژوهش حاضر، ضروری به نظر می رسد که درمانگران در فرایند بهبودبخشی به روابط زوجین، به تاثیر مهمی که سیستم های دلبستگی افراد بر ادراک رفتارهای فداکارانه همسران دارد توجه داشته باشند.

یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی، که همواره مورد توجه متخصصان سلامت روانی بوده است، اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی است که می تواند پیامدهای منفی در زندگی فرد داشته باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش ارتباط کودک- والد بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی انجام شد. به این منظور تعداد 36 نفر از دانش آموزان پسر 10-7 سال دارای اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی شهر سنندج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش (18 نفر) و گروه کنترل (18 نفر) گمارده شدند. پیش از شروع مداخله، با استفاده از مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز- فرم والد (CPRCBP) از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش تحت روش درمانی مبتنی بر ارتباط کودک- والد به مدت 10 جلسه 2 ساعته قرار گرفتند. پس از آن، از هر دو گروه پس آزمون و بعد از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون، از هر دو گروه آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد که آموزش روش ارتباط کودک- والد، نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی و زیرمقیاس های فقدان توجه و بیش فعالی را به طور معناداری کاهش داده است. با توجه به این که روش ارتباط کودک- والد تاثیر مناسبی بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی دارد، استفاده از این روش درمانی توسط روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان توصیه می شود.

یکی از عوامل مهم موثر بر رضایت زناشویی، تجارب اولیه فرد با والدین در دوران کودکی است. این تجارب در شکل گیری دلبستگی و روانسازه های ناسازگار اولیه تاثیر به سزایی دارند. در این پژوهش نقش واسطه ای روانسازه های ناسازگار اولیه در رابطه بین سبک های دلبستگی و رضایت زناشویی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور 333 نفر (194 زن، 139 مرد) به پرسشنامه های سبک دلبستگی بزرگسالان (AAQ)، روانسازه های یانگ (YSQ) و رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) پاسخ دادند. در نتایج به دست آمده بین سبک دلبستگی اجتنابی با رضایت زناشویی همبستگی معنادار یافت نشد در حالی که رضایت زناشویی با دلبستگی ایمن همبستگی مثبت معنادار و با دلبستگی دوسوگرا همبستگی منفی معنادار داشت و متغیر روانسازه های ناسازگار اولیه در این ارتباط نقش واسطه ای داشت. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت افراد با سبک دلبستگی ایمن احتمالا به این دلیل که برداشت مثبت تری از خود و دیگران دارند و به دلیل روانسازه های ناسازگار کمتر، رفتارهای سازگارانه بیشتری در روابط زناشویی نشان می دهند و در نتیجه رضایت زناشویی بیشتری را تجربه خواهند کرد. در مقابل، افراد با سبک دلبستگی دوسوگرا ، دارای تصویری منفی از خود و روانسازه های ناسازگار بیشتری در مورد خود هستند، و به تبع آن رفتارهای ناسازگارانه بیشتری نشان می دهند که رضایت زناشویی کمتر را در پی دارد.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

طلاق یکی از استرس زاترین رویدادهای زندگی برای والدین و کودکان است. طلاق والدین مشتمل بر مجموعه وسیعی از تغییرات و سازماندهی های مجدد خانواده است که در طول زمان بر سازگاری کودک تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه مداخله ای ویژه کودکان طلاق (CODIP) بر کاهش مشکلات درونی سازی و برونی سازی شده این کودکان انجام شد. در این پژوهش آزمایشی که از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، تعداد 25 کودک (13 نفر گروه آزمایش، 12 نفر گروه کنترل) 10 تا 12 ساله از خانواده های طلاق شهرستان کاشمر شرکت کردند. برای گروه آزمایش 15 جلسه برنامه مداخله ای ویژه کودکان طلاق طی 5 هفته متوالی و سه روز در هفته برگزار شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه فهرست رفتاری کودکان (CBCL) بود. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه مداخله ای ویژه کودکان طلاق تاثیری معنادار بر کاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان طلاق داشت؛ اما بر کاهش مشکلات درونی سازی شده آنها تاثیر معناداری نداشت. از آن جایی که کودکان طلاق همواره در معرض خطر مشکلات رفتاری بیشتری هستند، بنابراین توجه به مداخلات گروهی و آموزش مهارت های حل مساله، در چگونگی برخورد کودکان با پدیده طلاق و توانمندسازی آن ها در برابر چالش های زندگی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. مهارت های آموزش داده شده در جلسات، علاوه بر کاهش برخی مشکلات رفتاری، به گونه ای است که کودکان و والدین آن ها می توانند به راحتی آن ها را در موقعیت های زندگی واقعی اجرا کنند و از اثرات مثبت آن سود ببرند.

عدم تطابق بین خود واقعی ادراک شده فرد و آنچه به عنوان استانداردها برای خویش در نظر می گیرد، پیامدهای ناخوشایند روانی و عاطفی ایجاد می کند، از جمله این که می تواند شکل گیری و حفظ روابط زوجی و رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ناهمخوانی خودها در بین افراد متقاضی و غیرمتقاضی طلاق انجام شد. به منظور دستیابی به این هدف، 122 فرد متقاضی طلاق (77 زن، 45 مرد) و 115 فرد غیرمتقاضی (76 زن، 39 مرد) به پرسشنامه ناهمخوانی خودها (ISDI) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد ناهماهنگی خودها در افراد متقاضی طلاق بالاتر از افراد غیر متقاضی طلاق است؛ هم چنین بین دو گروه در ناهمخوانی خود واقعی/ بایدی شخصی، خود واقعی/ نامطلوب شخصی، خود واقعی/ بایدی دیگران و خود واقعی/ نامطلوب دیگران تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت فاصله بین خودها و واقعیت های موجود می تواند موجبات نارضایتی زوجین را فراهم آورد. به عبارت دیگر هر فردی بر اساس الگوهای خاصی از ناهم خوانی بین جنبه هایی از خود، پیامدهای هیجانی متفاوتی را ادراک می کند، به طوری که مقایسه بین خودها و تعارضات خود می تواند مشکلاتی را برای زوجین ایجاد کند و بر میزان رضایت زناشویی آن ها تاثیرگذار باشد تا جایی که منجر به انحلال روابط زناشویی شود.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.