جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گونه های ادبی، یکی از مباحث مهم ادبیات جهان است، که در آن، آثار ادبی از لحاظ صورت و ماده بررسی می شود و تحول و پیدایی آن تجزیه و تحلیل می گردد. ادبیات تبری با دارا بودن پیشینه کهن تاریخی، دارای گونه های ادبی، به ویژه در زمینه شعری است که اغلب آن اشعار با توجه به بداهه گویی دارای ارزش ادبی والایی است. چون این اشعار در طول تاریخ با هنر خنیایی و موسیقی همراه بوده اصالت و ماندگاری خود را حفظ کرده است. ادب غنایی، مهمترین گونه ادبی این سرزمین است که در قالب تبری (tabari) یا توری (tavri) مشهور بود. شاعران تبری سرای، تحت تاثیر اوزان شعری، اشعار تبری را بهره گیری از آرایه های زیبای ادبی و حفظ اصالت آن می سرودند.

تحولات اجتماعی فرهنگی و ادبی در میان یک ملت، همیشه تابعی از تحولات سیاسی آن قوم است. گاهی در یک محدوده زمانی خاص، ممکن است شاعر، ادیب و نویسنده ای به دلایلی خاص مورد توجه اربابان امور و یا مورد بی توجهی قرار گیرد. روزگارانی دیگر، همین شخص، که شاید قرنها نیز از ایامش سپری شده است، جایگاهی ویژه را به خویش اختصاص دهد، که از نمونه های بارز آنها می توان به ادیب اندیشمند، ثعالبی نیشابوری اشاره کرد که به رغم موقعیت متعالیش درگذشته اکنون جایگاهش در ادب ایران کم رنگ، بلکه فراموش شده است. اکنون ما نیز، به دنبال این گفتار، از سخنوری (ابوالحسن باخرزی) یاد می کنیم که بر خلاف آوازه گذشته اش، امروز در زیر چرخهای سیر تحول اجتماعی و سیاسی وطن ما مجروح، بلکه مقتول شده و در میان غبار این تحولات پیوسته و شگرف زمان و مکان مدفون گشته و به دست فراموشی سپرده شده است.