جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

متن کامل مقاله های این شماره به زبان انگلیسی منتشر شده است، لطفا برای مشاهده مقالات به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده مقاله های این شماره اینجا را کلیک کنید.

تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (FMEA) جهت شناسایی و کاهش ریسک خطاها در سیستم، اجزا یا فرایند استفاده می شود. هدف از این روش شناسایی اولویت ریسک ها و حالات شکست است. در این تحقیق از تلفیق دو روش تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (FMEA) و تحلیل پوششی داده ها به منظور تعیین اولویت ریسک های مربوط به 01 حالت شکست در شرکت تولیدی کاشی و سرامیک استفاده شده است. همچنین، از نظریه فازی جهت ارزیابی سه عامل شدت (S) ، وقوع (O) و تشخیص (O) استفاده شده است. براساس نتایج حاصل از رتبه بندی حالات شکست با استفاده از DEA-FMEA در فرایند لعاب زنی شرکت تولیدی کاشی و سرامیک، حالات شکست مربوط به سوراخ زدگی و گوشه پریدگی به ترتیب رتبه اول و دوم را دریافت کردند. در نهایت، به منظور بهبود خطاها پیشنهادهایی به مدیران شرکت داده شده است.

فرایند برنامه ریزی جانشین پرور در کسب وکارهای خانوادگی یکی از مهم ترین مراحل چرخه حیات کسب وکارهای خانوادگی شناخته شده است. کسب وکارهای خانوادگی در توسعه اقتصاد جهانی و منطقه ای نقش مهمی ایفا می کنند و باعث ایجاد مشاغل جدید، رشد کسب وکارهای جدید و افزایش فعالیت های کارآفرینی می گردد. در این تحقیق تلاش می شود تا تاثیر ویژگی های کسب و کارهای خانوادگی بر فرایند برنامه ریزی جانشین پرور در کسب وکارهای خانوادگی در شهرک های صنعتی در تهران بررسی شود. اطلاعات از طریق پرسشنامه گردآوری شد. جامعه آماری این تحقیق مدیران و سرپرستان 38111 واحد صنعتی در شهرک های صنعتی تهران انتخاب شدند. 001 نفر از مدیران و سرپرستان نمونه تحقیق شناسایی شدند. یافته های این مقاله نشان می دهد بین ویژگی های کسب وکارهای خانوادگی، به ویژه تمایل فرد جانشین مورد اعتماد برای جانشینی و برنامه ریزی جانشین پرور رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. ضمن اینکه، مولفه های تعهد خانواده به کسب وکار و تمایل فرد جانشین مورد اعتماد برای جانشینی بر برنامه ریزی جانشین پرور تاثیر مستقیم دارند.

هماهنگی بین سازمانی بخش مهمی از برنامه ریزی است چرا که بیشتر برنامه ریزی ها شامل سازمان های در تعامل چندگانه است. سرمایه گذاری و اشتغال چالش های چندبعدی و چندمقطعی در نظر گرفته می شود که مدیریت آن ها نیاز به همکاری بین بخشی و بین سازمانی دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت هماهنگی سازمانی میان سازمان های مرتبط با سرمایه گذاری و اشتغال در ایران است. نمونه آماری شامل 030 نفر از متخصصان سرمایه گذاری و مدیران سازمان های مرتبط با اشتغال و سرمایه گذاری در ایران است. ابزار جمع آوری اطلاعات مربوط به پرسشنامه بوده است. اطلاعات جمع آوری شده مربوط به / متشکل از پرسش های استاندارد با سطح قابلیت اطمینان از 73 متغیرها، با مدل رگرسیون تحلیل مسیر و آزمون تی استیودنت و فریدمن بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد شش متغیر مورد مطالعه به طور مستقیم و غیرمستقیم بر هماهنگی بین سازمانی تاثیر دارد. بنابراین، اعتماد متقابل، منافع متقابل / 1(هدف گرایی) 93/0/00 (بیشترین اثر مستقیم را دارد. دیگر متغیرها مانند سهولت ارتباط متقابل) 97 (به ترتیب اثرگذار در نظر گرفته شده است. متغیر فرهنگ سازمانی سازگار هیچ تاثیر مستقیمی بر / و تفکر گروهی ) 0 موضوع هماهنگی بین سازمانی ندارد، در حالی که هر شش متغیر به طور غیرمستقیم بر هماهنگی سازمانی تاثیر دارند. در نهایت، بر اساس این نتایج، پیشنهاداهایی به مدیران و مسوولان، جهت بهبود هماهنگی بین سازمانی میان سازمان های مرتبط با سرمایه گذاری و اشتغال در ایران ارائه شده است.

این تحقیق که با هدف بررسی اثربخشی دوره های آموزشی ضمن خدمت در بخش عمومی انجام گرفته است، نتیجه بررسی یافته های حاصل از دوره آموزش اصلاح فرایندها در سازمان های عمومی استان کرمانشاه است. بدین منظور 38 نفر از کارکنان 90 سازمان بخش عمومی )اعم از دولتی و غیردولتی (07 فرایند را به عنوان نمونه طی دوره در قالب تیم های مختلف بررسی علمی کردند. در پایان، میزان کاهش در تعداد فعالیت های هر فرایند، زمان انجام موردنیاز برای انجام فرایند و مسافت طی شده در هر فرایند شاخص های اثربخشی دوره آموزشی درنظر گرفته شد و در جدولی تهیه و در بخش نتایج تحقیق ارائه گردید. برای جمع آوری اطلاعات، فرم هایی طراحی و شرکت کنندگان طی 9 روز دوره آموزشی تکمیل شد. نتایج آزمون های آماری حاکی از اثربخشی دوره آموزشی و عدم تاثیر شرایط بر نتایج اصلاح فرایندها بود. به علاوه، با انجام آزمون های جانبی، روند بهبود زمان و مسافت با بهبود تعداد فعالیت های فرایند بررسی شد که نشان داد در اصلاح هر فرایند باید به توازن و هماهنگی بهبود این سه شاخص به طور هم زمان توجه کرد.

این مقاله رفتار مدیری در یک دوره زمانی را ارزیابی می کند. نتایج و تحلیل های مرتبط با اهداف سازمانی نیز بیان شده است. در این راستا، از نرم افزاری برای ثبت فعالیت های روزانه استفاده شده است. به منظور بهبود رفتار مدیر در جهت اهداف سازمان مدل بهبود مدیریت زمان (TMIM) طراحی شد. مدل ذکر شده زمان صرف شده مدیر را اندازه گیری و ارزیابی می کند تا روش تخصیص زمان به فعالیت های سازمانی را بهبود بخشد. مدل مذکور زمان صرف شده مدیران برای اهداف سازمانی و هم زمان توجه آنان به بهبود مستمر را بررسی می کند. در این مدل ابتدا فعالیتهای اصلی، فرایندهای کلیدی سازمان، روش ارتباطات و افراد و بخش ها مشخص شده است. سپس، زمانی که مدیر برای اجرای فرایندهای سازمانی در ارتباط با بخش ها و افراد از طریق ارتباط مناسب صرف می کند اندازه گیری شده است. در نهایت، زمان های صرف شده تجزیه و تحلیل شده و راهکارهای مدیریت زمان بیان شده است. مدل طرحی شده در سازمان تامین کننده انرژی الکتریکی با هدف بهبود رفتار مدیریتی از طریق ثبت و تحلیل تجربه چهار ساله زمان صرف شده پیاده سازی شد. قبل از پیاده سازی این مدل تخصیص زمان مدیر ارشد با اهداف و مأموریت سازمان سازگاری کافی نداشت در حالی که پس از اجرای این مدل، تحلیل نتایج و دادن بازخورد، شیوه جدید تخصیص زمان سبب بهبود قابل توجه عملکرد مدیر و اثربخشی مدیریت شد.