چکیده :
ترجمه ماشینی:
این پایان نامه به بررسی رابطه بین خودفریبی و خودآگاهی می پردازد.
استدلال شده است که اگر فردی با در نظر گرفتن فریب خود به معنای واقعی کلمه - یعنی با درک آن به مثابه فریبکاری که توسط همان موضوع خودآگاه تشریح شده و بر آن تحمیل شده است - موضع تحت اللفظی اتخاذ کند، در آن صورت خودفریبی غیرممکن است.
در واقع منجر به مشکل زیر می شود (معروف به "مشکل پویا"): با آگاهی از قصد خود برای فریب دادن خود، نمی توانم بلافاصله فریب فریب مورد نظر را بخورم و در نتیجه امکان آن را از بین ببرم.
خودفریبی نیز مشکل زیر را ایجاد می کند (به نام "مشکل استاتیک").
همانطور که خودم را گول می زنم، نه-p را باور می کنم، بلکه - به عنوان یک فریب خورده - به p اعتقاد دارم.
پس باید توضیح دهیم که چگونه می توان باورهای متناقض را در تمام خودآگاهی حفظ کرد.
من استدلال می کنم که رد موضع تحت اللفظی در مورد خودفریبی بر دو اشتباه استوار است.
اولاً، این رد ناشی از سوءتفاهم از لفظ گرایی است.
یک لفظ گرایی به خوبی درک شده مستلزم تبعیت همزمان از باورهای متناقض نیست.
دوم، رابطه بین خودفریبی و خودآگاهی را مخدوش می کند - که من به طور خاص روی آن تمرکز خواهم کرد.
پدیدارشناسی خودفریبی نشان می دهد که فردی که خود را فریب می دهد تنش زیر را تجربه می کند.
او به نوعی از فریب خود آگاه است.
اما او همچنین (به اشتباه) این فریب را کاملاً مطابق با حقیقت نشان می دهد - و از این نظر، او نمی داند که این فریب است.
برای در نظر گرفتن این تنش، ما به نظریه ای از خودآگاهی نیاز داریم - نظریه ای در نوع خود - که این نیاز مضاعف را برآورده کند.
به عبارت دیگر، این امر به فرد فریبنده اجازه می دهد تا در بازی خود به وضوح نبیند.
من معتقدم که این الزام مضاعف می تواند برآورده شود.
بخش اول این پایان نامه یک نظریه دقیق از خودآگاهی را توسعه می دهد.
بخش دوم نشان می دهد که این نظریه خودآگاهی تنش ذاتی خودفریبی را توضیح می دهد و در عین حال از مشکلات پویا و ایستا ذکر شده در بالا اجتناب می کند.
بنابراین، این بخش دوم تلاشی برای دفاع از موضع تحت اللفظی است.
الترجمة الالکترونیة: تتناول هذه الأطروحة العلاقة بين خداع الذات والوعي بالذات.
لقد قيل إنه إذا تبنى المرء موقفًا حرفيًا من خلال أخذ خداع الذات حرفيًا - أي من خلال فهمه على أنه خداع تم تطويره وفرضه على نفس الذات الواعية - حتى - فإن خداع الذات مستحيل.
إنه يؤدي في الواقع إلى المشكلة التالية (المعروفة باسم "المشكلة الديناميكية"): إدراك نيتي لخداع نفسي ، لا يمكن أن يخدعني على الفور الخداع المقصود ، وبالتالي القضاء على إمكانية حدوثه.
قد يثير خداع الذات أيضًا المشكلة التالية (تسمى "مشكلة ثابتة").
بما أنني أخدع نفسي ، فأنا لا أؤمن بـ p ، ولكن - بصفتي مخدوعًا - أعتقد أن p.
لذا علينا أن نشرح كيف يمكن للمرء أن يحافظ على معتقداته المتناقضة في كل وعي ذاتي.
أنا أزعم أن رفض الموقف الحرفي من خداع الذات يقوم على خطأين.
أولاً ، ينتج هذا الرفض عن سوء فهم للمعنى الحرفي.
لا تتطلب الحرفية المفهومة جيدًا الالتزام المتزامن بالمعتقدات المتناقضة.
ثانيًا ، إنه يشوه العلاقة بين خداع الذات وإدراك الذات - وهو ما سأركز عليه بشكل خاص ، وتظهر فينومينولوجيا خداع الذات أن الشخص الذي يخدع نفسه يعاني من التوتر التالي.
إنها تدرك بطريقة ما خداعها على هذا النحو.
لكنها أيضًا (بشكل خاطئ) تمثل هذا الخداع على أنه متوافق تمامًا مع الحقيقة - وبهذا المعنى ، فهي لا تدرك أنه خداع.
من أجل أخذ هذا التوتر في الاعتبار ، نحتاج إلى نظرية للوعي الذاتي - نظرية في حد ذاتها - تلبي هذا المطلب المزدوج ؛ وهذا يعني أنه لا يسمح للشخص المخادع أن يرى بوضوح في لعبته الخاصة.إن رفض الحرفية يفترض مسبقًا أنه لا توجد نظرية للوعي الذاتي يمكن أن تلبي هذا المطلب المزدوج.
أنا أصر على أنه يمكن تلبية هذا المطلب المزدوج.
يطور الجزء الأول من هذه الأطروحة نظرية مفصلة للوعي الذاتي.
الجزء الثاني يوضح أن نظرية الوعي الذاتي هذه تفسر التوتر المتأصل في خداع الذات مع تجنب المشاكل الديناميكية والثابتة المذكورة أعلاه.
وبالتالي فإن هذا الجزء الثاني يشكل محاولة للدفاع عن الموقف الحرفي.
چکیده انگلیسی: this thesis examines the relation between self-deception and self-consciousness.
it has been argued that, if we follow the literalist and take self-deception at face value – as a deception that is intended by, and imposed on, one and the same self-conscious subject – then self-deception is impossible.
it will incur the dynamic problem that, being aware of my intention to self-deceive, i shall see through my projected self-deceit from the outset, thereby precluding its possibility.
and it will incur the following static problem.
qua self-deceiver, i shall believe not-p, but – qua self-deceived – i shall believe p.
we shall then have to explain how i can sustain contradictory beliefs in full self-awareness.
i argue that this rejection of literalism about self-deception rests on error.
first, it misunderstands what literalism holds.
properly understood, literalism does not require the simultaneous commitment to contradictory beliefs.
second, it misunderstands the relation between self-deception and self-consciousness – and that is my primary focus.
the phenomenology of self-deception reveals that the self-deceiver experiences the following tension.
she is somehow aware of her self-deception as such.
yet also, she misrepresents that selfdeception to herself as being a sincere commitment to the truth – so, in that sense, she is not aware of her self-deceit as such.
to capture this tension, we require a theory of self-consciousness – independently defensible in its own right – that will meet this twofold requirement, of permitting the self-deceiver not to see what is right before her gaze.
the rejection of literalism presupposes that no theory of self-consciousness can meet this twofold requirement.
i argue that this twofold requirement can be met.
the first part of this thesis offers a detailed defence of a theory of self-consciousness.
the second part shows how this theory of selfconsciousness can faithfully capture the tension of self-deception, while eschewing the dynamic and static problems.
it thereby claims to vindicate the literalist’s position.
چکیده فرانسوی: cette thèse se penche sur la relation entre duperie de soi et conscience de soi.
on a fait valoir que, si l'on adopte une position littéraliste en prenant la duperie de soi au pied de la lettre – c'est-à-dire en la comprenant comme duperie élaborée par et imposée à un même sujet conscient de lui-même – alors la duperie de soi est impossible.
elle entraîne en effet le problème suivant (connu sous le nom de « problème dynamique ») : étant consciente de mon intention de me duper moi-même, je ne pourrai d'emblée être dupe de la tromperie projetée, éliminant par là sa possibilité même.
la duperie de soi soulèverait également le problème suivant (appelé « problème statique »).
en tant que je me dupe, je crois non-p, mais – en tant que dupée – je crois p.
il nous faut donc expliquer ensuite comment on peut entretenir des croyances contradictoires en toute conscience de soi.
je soutiens que le rejet de la position littéraliste sur la duperie de soi repose sur deux erreurs.
premièrement, ce rejet résulte d'une mauvaise compréhension du littéralisme.
un littéralisme bien compris ne requiert pas l'adhésion simultanée à des croyances contradictoires.
deuxièmement, il fausse la relation entre duperie de soi et conscience de soi – ce sur quoi je m'attarderai tout particulièrement.la phénoménologie de la duperie de soi montre qu'une personne qui se dupe elle-même expérimente la tension suivante.
elle est d'une certaine façon consciente de sa duperie en tant que telle.
mais elle se représente également (à tort) cette duperie comme pleinement conforme à la vérité – et, en ce sens, elle n'est pas consciente qu'il s'agit d'une duperie.
afin de prendre en compte cette tension, il nous faut une théorie de la conscience de soi – théorie à part entière – qui satisfasse cette double exigence ; c'est-à-dire, qui permette à la personne se dupant elle-même de ne pas voir clair dans son propre jeu.
le rejet du littéralisme présuppose qu'aucune théorie de la conscience de soi ne peut satisfaire cette double exigence.
je soutiens que cette double exigence peut pourtant être satisfaite.
la première partie de cette thèse élabore une théorie détaillée de la conscience de soi.
la seconde partie montre que cette théorie de la conscience de soi explique la tension inhérente à la duperie de soi tout en évitant les problèmes dynamique et statique mentionnés plus haut.
cette seconde partie constitue par le fait même une tentative de défendre la position littéraliste.
نویسنده :
Maiya Jordan: مایا جردن
منبع اصلی :
http://file:///C:/Users/Tadbir/Downloads/2cf14823-2156-47f1-bca3-d7e2dc9eb6ae.pdf
یادداشت :
آدرس دیگر:
A thesis submitted to McGill University in partial fulfillment of the requirements of the degree of
Doctor of Philosophy
Advisors/Committee Members: Ian Jeffrey Gold (Supervisor3), Alia Al-Saji (Supervisor1), David Davies (Supervisor2)
توضیحات فیزیکی اثر :
278 صفحه
نوع منبع :
رساله تحصیلی
,
کتابخانه عمومی