چکیده :
exterminating retribution to the penalty that is said to destroy the rebellious nations when no means of awakening is effective.
this study uses an analytical method to examine exterminating divine retribution in the qur’an.
findings show that ancient people, according to qur’an, such as ad, thamud, and lut were struck by this form of retribution for committing crimes and oppression, wasting divine gifts and idolatry, committing sins, denying of divine signs and prophets, misbehaving in trade, blocking the prophets’ attempts at calling people to religion, confronting with divine religion, and distracting people from faith and embracing prophets.
for avoiding this fate, one should adopt piety, practice repentance and apology, and abandon idolatry and inappropriate acts and engage in good deeds and be cognizant of divine gifts and be grateful, therefore.
any person who become afflicted with such sins and such sins become prevalent among them in a way that they do not repent of them, they will be definitely doomed to exterminating retribution.
the presence of the holy prophet (pbuh), and his constant apology had prevented this punishment in his followers.
allameh believes that exterminating retribution comes to muslim when they leave forgiveness.
in verse 33 of surah al-anfal, there are also signs of the prophet and his begging for forgiveness which prevented the punishment for nation of islam, on the contrary, according to verse 34, they deserve to suffer.
he maintains that verses 32 and 33 of the anfal were not revealed at the same time.
and verse 32 and verse 33 refer to the punishment of desperation and the death, respectively.
عذاب استیصال به مجازات‌هایی گفته می‌شود که برای نابودی اقوام سرکش به هنگامی که هیچ وسیلة بیداری در آن‌ها مؤثر واقع نگردد، نازل می‌شود.
پژوهش حاضر با روش توصیفی‌ـ تحلیلی به بررسی عذاب استیصال در قرآن می‌پردازد.
یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد مطابق قرآن، اقوام گذشته همچون عاد، ثمود و لوط در اثر ستم و ظلم کردن، کفران نعمت و بت‌پرستی، فسق، تکذیب آیات الهی و انبیاء، کم فروشی، جلوگیری از دعوت انبیاء به صراط مستقیم، مقابله با دین الهی، گمراه کردن مردم از ایمان آوردن و گرویدن به انبیاء به این عذاب مبتلا شدند.
برای رهایی از این عذاب، باید تقوای الهی پیشه کرد، استغفار و توبه نمود، از بت‌پرستی و اعمال ناشایست دست برداشت، به اعمال صالح پرداخت، نعمات الهی را به یاد آورد و شکر نمود.
هر قومی در صورتی که مبتلا به این گناهان شوند و آن گناه در میان آنان فراگیر و عمومی شود و استغفار نکنند، قطعاً مبتلا به عذاب استیصال خواهند شد.
وجود پیامبر(ص) و استغفار مداوم، مانع از نزول این عذاب در میان قوم پیامبر(ص) شده‌است.
مطابق آیة 33 سورة انفال، با وجود پیامبر و استغفار، امت اسلام عذاب نمی‌شوند، لیکن مطابق آیة 34، آنان مستحق عذاب‌اَند.
لذا ظاهر این دو آیه متنافی به نظر می‌رسد.
علامه طباطبائی در حلّ تعارض آیات با توجه به سیاق بر آن است که آیات 32 و 33 سورة انفال همزمان نازل نشده‌است.
وی آیة 32 را ناظر به عذاب استیصال و آیة 33 ناظر به عذاب کشته شدن می‌داند.
علامه طباطبائی معتقد است که عذاب استیصال زمانی فرامی‌رسد که امت اسلام استغفار را ترک می‌کند و عذاب بر آنان محقق می‌شود.
نویسنده :
بی بی سادات رضی بهابادی ، مهری فرشباف فاخر ، فرشته معتمد لنگرودی
منبع اصلی :
http://rjqk.atu.ac.ir/article_7731_20a076d96978d86f59c1cb1be79461b0.pdf
پایگاه :
پایگاه مجلات 5
(پژوهشنامه معارف قرآنی - سال 1395- دوره 7- شماره 27- از صفحه 7 تا 41)
یادداشت :
کلیدواژه‌ها
عذاب استیصال عذاب المیزان علامه طباطبائی
کلیدواژه‌ها [English]
Exterminating retribution Torment Almizan Allameh Tabataba’i