چکیده :
«من برای مدت طولانی در تبعید بودم و از انعطاف پذیری، هوش، قدرت و توانایی زنان افغان که از افغانستان و اطراف دنیا آمده بودند، شگفت زده شدهام.
من قول میدهم که این زنان بدون هیچ مشکلی کشور را بازسازی کنند.» (bernard et al, 2008: 150) در این مقاله من بررسی نقش زنان در سناریوهای پس از جنگ به خصوص در موارد حفظ صلح و ساختن کشور را مطرح میکنم.
میخواهم از یک بیانیه کلی دربارة نقش مهم و برابر زنان در جامعه که هم در اسناد بینالمللی حقوق بشر، همچون اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی به آن اشاره شده است، شروع کنم.
همچنین این اصل توسط ادیان بزرگ از جمله اسلام پذیرفته شده است.
تعداد کمی از سیاستگذاران که مسئول ساختن کشور با هدف نهایی ایجاد جوامع عادلانه دموکراتیک و مسالمت آمیز که حقوق بشر زنان را احترام میگذارد، با آن مخالفت میکنند.
با این حال بسیاری از آنها ابراز نگرانی میکنند که دستیابی به این هدفِ «بسیار زود» ممکن است قایق را بشکند و در برخورد با یک قایق بسیار لرزان ممکن است تبدیل به هرج و مرج شود و شما نمیتوانید ریسک کنید.[1] این مقاله به دنبال تعیین نقش زنان در سناریوهای پس از جنگ بدون «سرنگونی قایق» است.
این سوال مطرح میشود که تا چه زمانی دخالت زنان باید به تعویق بیافتد تا «وضعیت به ثبات برسد».
برخی معتقدند که با توجه به مزایای مختلف دخالت زنان، ترجیحا زودتر به جای دیرتر، دخالت آنان نباید به تعویق بیافتد.[2] در این مقاله به طور ویژه در مورد دخالت زنان در افغانستان تاکید میشود.
با این حال افغانستان نمونههایی از خطر و مشکل ترویج مشارکت زنان در ساختن کشور را فراهم میکند.
به عنوان مثال در مورخ 29/9/2008 گزارش شد که یک مامور پلیس افغانی، ملالی کاکار، مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته شده است و طالبان مسئولیت مرگ وی را بر عهده گرفته است.[3] این نخستین نمونه از ترور مستقیم یک زن مامور پلیس پس از 2001 نبود.
سؤالی که در این حادثه مطرح میشود این است که آیا تاکید بر ترویج مشارکت زنان در نیروی پلیس پیش از موعد است یا خیر؟ آیا این یک نمونه از «شکستن قایق است» بخشی از ساختن کشور است؟ طرح کلی پیشنهادی این مقاله به شرح زیر است: مقدمه و زمینههای اساسی: برابری و نقش زنان در جامعه: اصول کلی قانونی، اصول اجتماعی و مذهبی؛ زنان و کشور سازی: تعاریف، اصول کلی، اسناد بینالمللی و آمار؛ افغانستان: فرآیندها و مشکلات؛ زمینههای تاریخی و مسائل مدرن؛ نتیجه گیری: توصیهها به ویژه برای افغانستان و برای زنان در ساختن کشور به معنای کلیتر.
i have been in exile for a long time, and i was amazed at the resilience, intelligence, strength and ability of the afghan women that i met who came from inside the country and around the world.
these women, i promise, can rebuild the country with no problem.
(bernard et al, 2008: 150) in this paper i propose to examine the role played by women in post-conflict scenarios, especially with regards to peace-keeping and nation building.
i would like to begin with a general statement about the important and equal role of women in society, a principle which is enshrined in both international human rights documents such as the universal declaration of human rights and the international covenant on civil and political rights.
it is also a principle that is accepted by the major religions, including islam.
the proposed title of the paper takes its inspiration from the following quote:
few policymakers responsible for nation-building would argue against the ultimate goal of establishing equitable, democratic and egalitarian societies in which the human rights of women are respected.
many however, express the fear that pursuing that goal “too soon” may rock the boat, and that in dealing with a boat so shaky that it may capsize anyway, you just can’t take the risk.
this paper seeks to determine what role women should play in post-conflict scenarios, without “capsizing the boat”.
it questions to what degree women’s involvement must be postponed in order to first “stabilize the situation”.
some would argue that given the various advantages in women’s involvement sooner rather than later, that their involvement ought not to be postponed.
the paper will particularly draw upon the involvement of women in afghanistan.
however, afghanistan itself provides examples of the danger and difficulty of promoting women’s involvement in nation-building.
for example, as recently as sunday 29th september 2008 it was reported that an iconic afghan policewoman, malalai kakar, had been shot and killed, and that the taliban had claimed responsibility for her death.
this was not the first instance of a woman in afghanistan’s post-2001 police force being directly targeted for assassination.
the question these incidents raise is whether an emphasis on promoting the participation of women in the afghani police-force is premature: is this an example of “rocking the boat” or is this all part and parcel of nation-building? the proposed broad outline for the paper is as follows: introduction and basic premises: the equality of women and the role of women in society: general legal, social and religious principles; women and nation-building: definitions, general principles, international documents and statistics; afghanistan: processes and problems – historical context and modern issues; conclusion: recommendations for afghanistan in particular and for women in nation-building in a more general sense.