ولايت پذيري | کتابخانه مجازی الفبا

ميخوام تابع و تحت امر ولايت ائمه معصومين(ع) و رهبر بزرگوارمان حضرت آيت الله خامنه اي باشم. لطفا راهكار عملي و مصداقي بدهيد؟

عمل به تصميمي كه گرفته ايد ضامن سعادت دنيا و آخرت شما است. تبعيت در لغت به معناي پيروي و دنباله روي است و معلوم است كه تبعيت كردن فرع شناخت است.
كسي كه بتواند تابع و تحت امر معصومين عليهم السلام قرار گيرد، در واقع در دايره‌ي شيعيان آن بزرگواران وارد شده است.
شيعه به لحاظ اعتقادي كسي است كه به امامت امامان معصوم كه به دستور الهي توسط پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) تعيين شده‌اند و لزوم پيروي از آنان ايمان دارد . از نظر عملي و رفتاري نيزخصوصيات شيعه واقعى در يك كلمه تقوا و كار براى خداوند است كه قرآن مى‏فرمايد: إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ‏ همانا شما را يك موعظه مى‏كنم و آن اين است كه براى خدا قيام و كار كنيد. هم‏چنين مى‏فرمايد: إِنَّما يَتَقَبَّلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُتَّقِينَ خداوند فقط از متقين قبول مى‏كند.
امام صادق(عليه السلام) شيعه واقعى را چنين معرفى مى‏كنند: شيعتنا اهل الورع والاجتهاد و اهل الوفاء والامانة و اهل الزهد والعباده، اصحاب احدى و خمسين ركعة فى اليوم والليلة، القائمون بالليل، الصائمون بالنهار، يزكون اموالهم و يحجون البيت و يجتنبون كل محرم‏ شيعيان ما اهل پارسايى و سخت‏كوشى [در عبادت‏] هستند، اهل وفادارى و امانت‏دارى‏اند. اهل زهد و عبادت‏اند. آنانند كه در شبانه‏روز 51 ركعت نماز مى‏گذارند. شب‏ها را به عبادت سپرى مى‏كنند و روزها را به روزه‏دارى. زكات اموال خود را مى‏پردازند و به حج مى‏روند و از هر حرامى دورى مى‏كنند(بحارالانوار، ج 68، ص 167 - ميزان‏الحكمه، حديث 9931).
امام باقر(عليه السلام) نيز فرموده‏اند: ما شيعتنا الا من اتقى اللَّه و اطاعه و ما كانوا يعرفون الا بالتواضع والتخشع واداء الامانه و كثرة ذكراللَّه‏ شيعه ما كسى نيست مگر آن كه از خدا بترسد و او را فرمان برد؛ آنان جز با فروتنى و خاكسارى و امانت‏دارى و بسيارى ياد خدا شناخته نمى‏شوند (تحف‏العقول، ص 295 - ميزان الحكمه، حديث 9933).
همان طور كه ملاحظه مي‌كنيد، ائمه معصومين عليهم السلام شيعيان و پيروان واقعي خود را داراي ويژگي‌ها و صفاتي مي‌دانند كه در حقيقت خود، داراي حد اعلاي آن هستند. به عبارت ديگر، آنان دوست دارند كه پيروانشان خود را به رنگ و بوي ايشان درآورند.
البته شيعيان هم داراي درجاتي هستند؛ شيعه كامل كسي است كه نسبت به نوافل هم اهتمام داشته باشد. توضيح اين كه: در عمل به دستورات خداي متعال، حداقل و كمترين حالت عمل به رساله‌ي عمليه است كه به عنوان كف و حداقل ، بايد رعايت شود.
ما براي اطلاع از دستورات و وظايف ديني خود ، بايد تقليد كنيم تا علاوه بر شناخت تكاليف ِ شرعي خود، آنها را صحيح و بروجه مقبول انجام دهيم. اما براي شبيه تر شدن به معصومين عليهم السلام، بايد علاوه بر امور واجب، خود را مقيد ِ به مستحبات كرد ، چنان كه در ميان دستوراتِ داده شده در دو روايت بالا ، برخي صرفا مستحب هستند. اما همين مستحبات، سبب نزديكي مومن به خدا مي‌شوند زيرا مومن، آنها را از روي عشق و علاقه انجام داده است كه اگر هم آنها را ترك مي‌كرد، گناهي مرتكب نشده بود.
اگر ما بتوانيم معصومين را درست بشناسيم، در مقام عمل هم مي‌توانيم خود را با آنان تطبيق دهيم لذا نكاتي در اين مورد بيان مي‌‌كنيم:
1- در قرآن كريم در آيات فراواني به ما دستور مي‌دهد تا از خداوند و پيامبر و معصومين عليهم السلام اطاعت كنيم و از آنها تبعيت نماييم. در واقع وظيفه هر مكلفي اطاعت از آنها است و سرپيچي در اين امر، انسان را از دايره ايمان خارج مي‌كند.
براي نمونه به اين آيه شريفه توجه كنيد:« يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً» (نساء - 59) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، خدا را اطاعت كنيد و از فرستاده او و صاحبان امرتان (كه جانشينان معصوم پيامبرند) اطاعت نماييد. پس اگر درباره چيزى (از امور دين يا دنيا) نزاع داشتيد آن را به خدا و رسولش برگردانيد (اختلاف در دين را به وسيله فقيه و اختلاف در دنيا را به واسطه قاضى به كتاب و سنّت بازگردانيد) اگر ايمان به خدا و روز واپسين داريد، اين (براى شما) بهتر و خوش عاقبت‏تر است.
2- شيعيان با تبعيت از معصومين عليهم السلام داخل در ولايت الاهي مي‌شوند. از امام سجاد عليه السلام نقل شده است كه « طاعه ولاه الامر تمام العز؛ ولايت پذيري از اولياء الهي تمام عزت است »( الميزان الحكمه ، ري‎شهري ، ج 6، ص 290)
پذيرش ولايت ولي‌الاهي، شرط قبولي ساير اعمال است؛ چنان‌كه در روايتي از امام صادق(عليه السلام) آمده است: «خداوند اعمال نيكوي بندگان را نمي‌پذيرد، در صورتي كه رهبري غيرالهي بر آنان فرمان‌روايي داشته باشد.» هم‌چنين در حديثي از امام رضا(عليه السلام) كه به «سلسله الذهب» مشهور است، شرط ورود به حصن و حصار نفوذناپذير «لا اله ‌الا الله» پذيرش ولايت عنوان شده است.
اهميت ولايت و ضرورت پيروي از اولياء الهي ، به دليل همراهي و لزومي است كه اين تبعيت در فرمان‌برداري از پروردگار دارد؛ به عبارت ديگر، ولايت، منصبي است الهي و از سوي پروردگار به هر آن‌كس كه خود صلاح و شايسته بداند عطا مي‌فرمايد؛ لذا اطاعت از ولايت، تبعيت از خداست و نافرماني از حجت الهي، نافرماني از خداست .
ولايت در زمان رسول خدا با پيامبر و در زمان حضرت ائمه با ائمه (عليهم السلام) تحقق يافت و در زمان غيبت امام معصوم(عليه السلام) با نايبان عام آن حضرت است كه از سوي حجت الهي،‌ حجت برخلق باشند. چنانكه امام زمان (عج) مي فرمايد : « أما الحوادث الواقعة فارجعوا فيها إلي رواة أحاديثنا فإنهم حجتي عليكم و أنا حجة الله. » (وسائل الشيعه، ج 18، ص 101، ح 8)
همچنين روايت امام صادق(عليه السلام) كه مي‏فرمايد: « ... من كان منكم ممن قد روي حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف احكامنا فليرضوا به حكماً فاني قد جعلته عليكم حاكماً فاذا حكم بحكمنا فلم يقبل منه فانما استخف بحكمنا و علينا رد و الرادعلينا كالراد علي الله وهو علي حد الشرك بالله» ( اصول كافي، ج 1، ص 67؛ وسائل الشيعه، ج 18، ص 98 ) يعني : « بايد به كساني از شما (شيعيان) كه حديث و سخنان ما را روايت مي‏كنند و در حلال و حرام ما به دقت مي‏نگرند و احكام ما را به خوبي باز مي‏شناسند (عالم عادل)، مراجعه كنند و او را به عنوان حاكم بپذيرند. من چنين كسي را بر شما حاكم قرار دادم. پس هرگاه به حكم ما حكم كند و از او پذيرفته نشود، حكم خدا كوچك شمرده شده و بر ما رد شده است و آن كه ما را رد كند، خدا را رد كرده است و چنين چيزي در حد شرك به خداوند است » و همچنين بر اساس روايات و دلايل متعدد ديگر پيروي از فقيه جامع الشرايط در زمان غيبت، در امتداد همان اطاعت و پيروي از امام معصوم است. حركت بر صراط ولايت فقيه، ضامن خير دنيا و آخرت ما است زيرا حركت بر صراط معصومين عليهم السلام است.
3- به ما دستور داده شده است كه درست پشت سر ولايت حركت كنيم و نه جلو تر برويم و نه عقب بيافتيم. عمل به اين دستور، فقط براي كساني كه به مقام ولايت واقفند معنا دارد؛ ضمن اين كه نيازمندِ بصيرت نيز هست. افراد فاقد بصيرت ، به جهتِ عدم تشخيص واقعيت‌ها، هرگز نمي‌توانند درست به دنبال ولي باشند.
4- نزديك‌ترين افراد به ولايت كساني هستند كه در مقام عمل، مطابق دستورات خداي متعال و ولي زمان خود عمل كنند و با بصيرت باشند و مواضع ايشان و رضاي او را بشناسند. عمل‌ِ بر اين منوال، ما را از گمراهي حفظ مي‌كند به شرط آن كه به تندروي يا كندروي مبتلا نشويم.

پرسمان دانشجویی